இலங்கைக்குத் தகுதி இல்லை – சுமந்திரன் நா.உ 

இலங்கைக்குத் தகுதி இல்லை – சுமந்திரன் நா.உ 

இலங்கையின் யுத்தத்தின் இறுதிக் கட்டத்தில் மிக மோசமாக இடம் பெற்ற போர்க்குற்றங்களை விசாரணை செய்வதற்கு சர்வதேசப் பொறிமுறை அவசியம் என்பதை மீண்டும் நேற்று முன்தினம் நாடாளுமன்றத்தில் வலியுறுத்தினார் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் பேச்சாளரும் யாழ். மாவட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினருமான எம்.ஏ.சுமந்திரன்.

தமிழினத்துக்கு எதிராக இழைக்கப்பட்ட அநீதிகள் தொடர்பில் இலங்கை அரசும் அதன் நீதித்துறை அலகுகளும் பாரபட்சமாக நடக்கின்றன என்பதைத் திரும்பவும் வலியுறுத்திய சுமந்திரன், அதற்கு மிகத் தெளிவான – துல் லியமான – ஆதாரம் ஒன்றையும் முன்வைத்தார். அதுவும் தற்போது நடைமுறையில் வெளிப்படுத்தப்படும் மிக மோசமான பாரபட்சம் ஒன்றையே அவர் வெளிப்படையாக அம்பலப்படுத்தினார்.

இலங்கையின் இன மோதலின் உச்சத்தில் கொடூரப்போர் கோர வடிவமாக வெளிப்பட்டது. அந்த மோசமான வன்முறையில் முதலில் களப்பலியாகியது “உண்மை’தான்.உண்மைகளை – நிஜத்தை – உலகுக்கு அம்பலப்படுத்தும் ஊடகவியலாளர்களும் இந்தப் போரின் கொடூரத் தாண்டவத்திலிருந்து தப்ப முடியவில்லை.

உண்மைகளை அம்பலப்படுத்திய குற்றத்துக்காக ஊடகவியலாளர்கள் – அவர்கள் தமிழர், சிங்களவர்கள் என்ற வேறுபாடின்றி – படுகொலை செய்ப்பட்டார்கள். ஆனால் இப்படிப் படுகொலை செய்யப்பட்ட ஊடகவியலாளர்களின் விடயம் தொடர்பான அம்சத்தில் கொழும்பு அரசின் புலன்விசாரணைப் பிரிவுகளும், நீதித்துறைகளும் எவ்வாறு பாரபட்சமாகவும் பக்கச் சார்பாகவும் நடந்து கொள்கின்றன என்பதைத் தென்னிலங்கைத் தலைவர்களை முகத்துக்கு நேரே பார்த்துக் கேள்வி எழுப்பினார் சுமந்திரன்.

“லஸந்த விக்கிரமதுங்க படுகொலை செய்யப்பட்டமை குறித்து விசாரணை நடத்துகின்றீர்கள். பிரகீத் எக்னெலிகொட காணாமல் போனமை குறித்து இராணுவத் தரப்புக்குள்ளே ஊடுருவிப் புலனாய்வு செய்கின்றீர்கள். ஆள்களைக் கைது செய்கின்றீர்கள். நீதிமன்றத்தின் முன் நிறுத்துகின்றீர்கள். குறைந்த பட்சம் கண்துடைப்புக்காகவும் ஒரு விசாரணை நடைபெறுவதாகக் காட்டுகின்றீர்கள்.

“தமிழ் ஊடகவியலாளர்கள் விடயத்தில் என்ன செய்தீர்கள்? யுத்த காலத்தில் பதினைந்து தமிழ் ஊடகவியலாளர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டார்கள். அல்லது காணாமலாக்கப்பட்டார்கள். இந்த எண்ணிக்கை ஒன்று, இரண்டு கூடிக் குறைந்ததாக இருக்கலாம். ஆனால் அவர்கள் யார் தொடர்பிலும் முறையான புலன் விசாரணையோ, நீதித்துறை நடவடிக்கைகளோ எடுக்கப்படவேயில்லை.” – என்று சுட்டிக் காட்டிய சுமந்திரன், நாடாளுமன்றத்தில் ஆளும் தரப்பிலும்,
எதிர்க்கட்சி வரிசையிலும் இருந்த தென்னிலங்கை எம்.பிக்களை நோக்கி ஒரு கேள்விக் கணையைத் தொடுத்தார்.

“ஊடகவியலாளர்களுக்கான அத்துமீறல்கள், வன்முறைகள் குறித்து அதிகம் பேசுகின்றீர்கள். லஸந்த விக்கிரமதுங்க, பிரகீத் எக்னெலிகொட பற்றி எல்லாம் அதிகம் கூறுகின்றீர்கள். தமிழ் ஊடகவியலாளர்கள் விவகாரத்தைப் பொறுத்த வரை கொல்லப்பட்ட டசினுக்கும் அதிகமான தமிழ் ஊடகவிலாளர்களில் ஒருவரின் பெயரை உங்களால் கூறமுடியுமா?” – என்று சுமந்திரன் கேள்வி எழுப்பிய போது இலங்கை நாடாளுமன்றம் பதிலளிக்க வழியின்றி வாய்மூடி
மெளனம் பேணியது.

உண்மையை உரைத்த குற்றத்துக்காகக் கொல்லப்பட்ட ஊடகவியலாளர்கள் விடயத்திலேயே நீதி செய்ய முடியாது இன ரீதியில் பாரபட்சம் காட்டுகின்றன இலங்கையின் சட்ட, ஒழுங்கு மற்றும் நீதித்துறைகள். இருண்ட யுக காலத்தின் போது படுகொலை செய்யப்பட்ட சிங்கள ஊடகவியலாளர்கள் விடயத்தில் புலனாய்வு மற்றும் விசாரணைகளை முன்னெடுக்கும் இலங்கையின் சட்டப் பிரிவுகள் அக்காலத்தில் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டவர்களான தமிழ் ஊடகவியலாளர்கள் விடயத்தில் ஏதும் செய்யாமல் ஓரவஞ்சனை காட்டுகின்றன. தமிழ் ஊடகவியலாளர்கள் படுகொலைகளையும் “பயங்கரவாதிகளின் அழிப்பு’ ஆக அது கருதிச் செயற்படுகின்றது.

இத்தகைய புலனாய்வு மற்றும் விசாரணைத் துறையையும் நீதித்துறையும் வைத்திருக்கும் இலங்கை அரசு, யுத்தக் குற்றங்கள் விடயத்தை விசாரிக்கும் தகுதியும் ஒழுங்கும் தனது புலனாய்வுப் பிரிவுக்கும், நீதி விசாரணைப் பிரிவுக்கும் உள்ளன என்று கூறுவது முழுப் பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைக்கும் செயலன்றி வேறில்லை.

யுத்தக் குற்றங்கள் இழைத்த தரப்புகளில் ஒன்று – அல்லது பிரதான தரப்பு – இலங்கை அரசின் அங்கமான முப்படைகளும் பொலிஸாரும்தான். அத்தகைய தரப்பே, இன ரீதியில் நடந்த யுத்தக் குற்றத்தை விசாரிப்பது என்பது குற்றமிழைத்த தரப்பை நீதிபதியாக்கும் வேலைதான். (காலைக்கதிர் – ஆசிரிய தலையங்கம் 12-01-2019)