2001ஆம் ஆண்டில் தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பை புலிகள் உருவாக்கினரா?
டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்
மொழியாக்கம் சண்முகம் – மே 25, 2020
- சுமந்திரனுக்கெதிரான அரசியல் தாக்குதல்கள் புதியவையல்ல.
- தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் மறைமுக ஆதரவுடன் சுயாதீனமாக த.தே.கூ உருவாக்கப்பட்டது
- கட்சி யாப்பு அல்லது கட்டமைப்பில்லாமல் பலவீனமாகவே த.தே.கூ உருவானது
- அரசியல் சூறாவளி ஒன்றின் கண்ணாக யாழ்ப்பாண மாவட்ட முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு, இலங்கை தமிழரசுக் கட்சியின் பேச்சாளருமான மதியாபரணன் ஏப்ரஹாம் சுமந்திரன் தற்போதுள்ளார்.
- –
(சிரேஷ்ட பத்தியெழுத்தாளர் டி.பி.எஸ்.ஜெயராஜ், டெய்லிமிரர் பத்திரிகையில் கடந்தவாரம் எழுதிய பத்தியின் தமிழாக்கம் இது. தமிழாக்கம்: சண்முகன் முருகவேல்)
சிரேஷ்ட ஊடகவியலாளர் சமுதித சமரவிக்ரமவால் நடாத்தப்படும் சமுதிதவுடன் உண்மை நிகழ்ச்சிக்கு ஜனாதிபதி சட்டத்தரணியும் அரசியல்வாதியுமான சுமந்திரன் வழங்கிய யூடியூப் நேர்காணலே சர்சைக்குரிய காரணமாகக் காணப்படுகிறது. சிங்களத்திலுள்ள சில கேள்விகளும், பதில்களும் தமிழ் ஊடகத்தின் பகுதியொன்றால் எடுக்கப்பட்டு வேண்டுமென்றே சுமந்திரனின் கருத்துகளைப் போலியான திருப்பங்கள், குறும்புக்கார தகவல்களுடன் பிழையாக மொழிபெயர்த்ததாகத் தெரிகிறது. இது இலங்கைக்குள்ளும் வெளியேயும் பிரதான தமிழ் ஊடகங்கள், சமூக வலைத்ததளங்களில் சுமந்திரனுக்கெதிராக அவர் குறிப்பிட்டது போன்றதற்கு கோபாவேசக் குரல்களுக்கு வழிவகுத்தது. கோபாவேசமாக சுமந்திரன் தாக்கப்பட்டிருந்தார்.
சுமந்திரனுக்கெதிரான அரசியல் தாக்குதல்கள் புதியவையல்ல. தாராள, ஏறத்தாழ மிதவாதக் கொள்கைகளுடைய சுமந்திரன், இனப் பிரிப்பின் இரண்டு பக்கத்திலும் விருப்பத்துக்குரிய இலக்காகக் காணப்படுகின்றார். தமிழர்களைப் பொறுத்தவரையயில் தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பு/ தமிழரசுக் கட்சிக்குள்ளேயும், வெளியேயுமுள்ள பல அரசியல்வாதிகளின் இதயங்களில், பொறாமைக் கண் கொண்டு பார்க்கப்படுபவராக சுமந்திரன் காணப்படுகின்றார். தமிழ், தேசிய அரசியலில் குறுகிய காலத்தில் சுமந்திரனின் குறிப்பிடத்தக்களவு வளர்ச்சியே இதற்கான காரணமாகும். எனவே குறித்த நேர்காணலானது தங்களது தாக்குதல்களை இணைந்து சுமந்திரன் மீது மேற்கொள்ள வாய்ப்பை வழங்கியிருந்தது.
விடயங்கள் குறித்து தெளிவுபடுத்தாமல் தமிழரசுக் கட்சியின் தலைவர் மாவை சேனாதிராஜா உள்ளிட்ட சுமந்திரனின் முன்னாள் சக நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் சுமந்திரனைச் சாடும் அறிக்கைகளை வெளியிட்டிருந்தனர். இதைத் தொடர்ந்து சுமந்திரனைக் கட்சியின் பேச்சாளர் மற்றும் தமிழரசுக் கட்சியிலிருந்து அகற்றுவது குறித்து த.தே.கூவின் முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களிடையே மாவையால் தொடர் கலந்துரையாடல்கள் ஒழுங்கமைக்கப்பட்டனவென தமிழ் ஊடகங்கள் செய்தி வெளியிட்டிருந்தன. தவிர, பிரதமர் மஹிந்த ராஜபக்ஷ, சுமந்திரனுக்கிடையிலான திட்டமிடப்பட்ட சந்திப்பொன்றை நிறுத்துவதற்கான தோல்வியில் முடிவடைந்த முயற்சியொன்று மேற்கொள்ளப்பட்டிருந்தது.
இறுதியாக யூடியுப் காணொளியொன்றை வெளியிட்டிருந்த சுமந்திரன், தனது நேர்காணலானது தன்னைத் தாக்குவதற்காக எவ்வாறு மாற்றப்பட்டது என விளக்கமொன்றை வழங்கியிருந்தார். தவிர, மாவை உள்ளிட்ட தனது சகபாடிகள் தன்னிடம் விளக்கத்தைக் கோராமல் தன்னைச் சாடி அறிக்கைகளை வெளியிட்டது குறித்து மனம் வருந்தியிருந்தார்.
புலிகளின் உருவாக்கம்
சுமந்திரனுக்கெதிரான நாடகத்தில் சுட்டிக்காட்டப்பட்ட முக்கியமான விடயமொன்று த.தே.கூவின் தோற்றமாகும். புலிகள் மூலமாக த.தே.கூ தோற்றுவிக்கப்பட்டதாக சமுதித சமரவிக்கிரம தனது ஆக்ரோஷமான கேள்விகள் மூலம் நிரூபிக்க முயன்றார். த.தே.கூவின் ஆரம்பக் கூட்டத்துக்கு தலைவர் பிரபாகரன் தலைமை தாங்கியதாகக் கூறியிருந்தார். குற்றச்சாட்டுகளைச் சுமந்திரன் நிராகரித்ததுடன், கூட்டமைப்பானது புலிகளால் 2001ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப்படவில்லை என வலியுறுத்தியிருந்தார்.
இது சுமந்திரனுக்கெதிரான முகாமுக்கு மேலும் தாக்குதல் நடத்த சந்தர்ப்பத்தை வழங்கியிருந்தது. கூட்டமைப்பானது பிரபாகரனால் உருவாக்கப்பட்டதாக அவர்கள் கூறியிருந்தனர். புலிகளால் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்படவில்லை என அதன் தலைவர் சம்பந்தன் தொடர்ச்சியாகக் கூறிவருகின்றபோதும், புலிகளின் உருவாக்கமே கூட்டமைப்பு என கூட்டமைப்பின் விமர்சகர்கள் தெரிவிக்கின்றனர். இந்நிலையில், கூட்டமைப்பானது புலிகளாலேயே உருவாக்கப்பட்டதாக அதன் சில உறுப்பினர்கள் தெரிவிப்பது நிலைமையை சிக்கலாக்கிறது. இந்நிலையில், கூட்டமைப்பு 2001ஆம் ஆண்டு உருவாக்கும்போது புலிகளின் பிரிவு கூட்டமைப்பு எனத் தெரிவிக்கும் பல கூட்டமைப்பு உறுப்பினர்கள் இருந்திருக்கவில்லை.
அப்பிடியெனில் எது உண்மை? பொதுவான நம்பிக்கைக்கு மாறாக கூட்டமைப்பு புலிகளின் உருவாக்கமல்ல. புலிகளின் மறைமுக ஆதரவில் சுயாதீனமாகக் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. பின்னர் புலிகள் பொறுப்பெடுத்துக் கட்டுப்படுத்தியிருந்தனர்.
தேவை கருதி 2001ஆம் ஆண்டு கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. இலங்கையரசு, அதன் ஆயுதப்படைகளுக்கெதிராக தமது இராணுவ நடவடிக்கையை புலிகள் தொடர்ந்திருந்தனர். சில தமிழ் அரசியல் இயக்கங்கள் ஆளும் அரசாங்கங்களுடன் தம்மை இணைத்துக் கொண்டிருந்தன. சில ஏனைய புலிகளல்லாத அரசியல் கட்சிகள், இருந்த கட்டுப்படுத்தப்பட்ட அரசியல் இடைவெளியில் ஜனநாயக அரசியலில் ஈடுபட்டன. எனினும் அவை புலிகள், அரசாங்கத்தால் ஆதரவளிக்கப்படும் துணை இராணுவக் குழுக்களால் ஆபத்தை எதிர்நோக்கியிருந்தன. தவிர தமிழ்த் தேசியத்துக்கான இக்கட்சிகளின் ஆதரவு பிளவுபட்டிருந்தது. இதனால் வாக்குகள் பிரிவடைந்து, நாடாளுமன்றப் பிரதிநிதித்துவம் உடைந்தது. ஐக்கிய தேசிய கட்சி, ஶ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சி ஆகிய பெரிய கட்சிகள், தமது தமிழ் சகபாடிகளுடன் இணைந்து ஆதிக்கம் செலுத்த ஆரம்பித்தனர். மேலதிக வாக்குகள், தமிழ்த் தேசிய சக்திகளுக்குப் போதுமான பிரதிநிதித்துவத்துக்கு அரசியல் ஒற்றுமை தேவை என பல தமிழர்கள் உணர்ந்தனர்.
ஒக்டோபர் 10, 2000 தேர்தல்
2000ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் 10ஆம் திகதி நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் எச்சரிக்கை மணிகள் உரத்து ஒலித்தன. வட-கிழக்கில் முடிவுகள் தமிழர்களுக்குப் பொதுவாகவும், சில தமிழ்க் கட்சிகளுக்கு குறிப்பாகவும் அதிர்ச்சியையளித்திருந்தன. அரசியல் ரீதியாக முக்கியத்துவமிக்க திருகோணமலை மாவட்டத்தில் சம்பந்தன் உட்பட எந்தத் தமிழரும் தேர்ந்தெடுக்கப்படவில்லை. மட்டக்களப்பில், தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியிலிருந்து இரண்டு தமிழர்கள் மாத்திரமே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். அந்நேரம் கூட்டணியானது தமிழரசுக் கட்சியையும், தமிழ் காங்கிரஸின் முன்னாள் உறுப்பினர்கள் சிலரையும் உள்ளடக்கியிருந்தது. தற்போது தமிழரசுக் கட்சியை தனது முன்னைய கட்சியாக கூட்டணி நோக்குகிறது. ஆளும் மக்களின் கூட்டணியிலிருந்து 2000ஆம் ஆண்டுத் தேர்தலில் மட்டக்களப்பில் இன்னொரு தமிழர் வென்றிருந்தார். அம்பாறையில் ஈழ மக்கள் ஜனநாயக் கட்சியால் ஆதரவளிக்கப்பட்ட தமிழரொருவர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டிருந்தார்.
வன்னி மாவட்டத்திலுள்ள ஆறு ஆசனங்களில் மக்கள் கூட்டணி, ஐ.தே.கவிலிருந்து இரண்டு சிங்களவர்களும், ஒரு முஸ்லிம் நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். தமிழீழ விடுதலைக் கழகத்திலிருந்து மூன்று தமிழ் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் தேர்ந்தெடுக்கபட்டனர். யாழ்ப்பாணத்தில் ஒன்பது ஆசனங்களில், போனஸ் ஆசனத்துடன் நான்கை ஈ.பி.டி.பி பெற்றது. கூட்டணி மூன்றைப் பெற்றது. தமிழ் காங்கிரஸ் ஒன்றைப் பெற்றது. ஐக்கிய தேசிய கட்சி ஒன்றைப் பெற்றது. 48 ஆண்டுகளின் பின்னர் யாழ்ப்பாணத்தில் ஐ.தே.க வென்றது. 1952ஆம் ஆண்டு சேர் பொன் இராமநாதனின் மருமகன் சுப்பையாப்பிள்ளை நடேசன் வென்றிருந்தார். 2000ஆம் ஆண்டு தியாகராஜா மகேஸ்வரன் வென்றிருந்தார்.
தேசியப்பட்டியல் ஆசனமொன்றைப் பெறுவதற்கு போதுமான வாக்குகளை எந்த தமிழ்க் கட்சியும் பெறவில்லை. 2000ஆம் ஆண்டு வட-கிழக்கில் தமிழர்கள் குறைவாக பிரதிநிதித்துவப் படுத்தியிருந்ததுடன், சிங்களம் ஆதிக்கம் செலுத்தும் தேசிய கட்சிகளும், அரசாங்கத்துடன் இணைந்த ஈ.பி.டி.பி போன்ற தமிழ்க் கட்சிகளும் சிறப்பாகச் செயற்பட்டன.
கிழக்கு பல்கலைக்கழக செயலமர்வு
நிலைமையின் மோசமானது ஏறத்தாழ ஒரே குழுமத்தைக் கொண்ட வடக்கை விட இனப்பல்வகைமை கொண்ட கிழக்கிலேயே உணரப்பட்டது. நிலைமையை ஆராயும் செயலமர்வொன்று கிழக்குப் பல்கலைக்கழகத்தில் நடைபெற்றது. இதற்கு சிரேஷ்ட ஊடகவியலாளர் சிவராம் தலைமை தாங்கியிருந்தார். சில விரிவுரையாளர்கள், ஊடகவியலாளர்கள், ஆசிரியர்கள், தொழில்துறையினர், சமூகப் பணியாளர்கள், பட்டதாரிகள் மற்றும் அரசியல் பிரதிதிகள் கலந்துகொண்டிருந்தனர். அந்தவகையில், வாக்குகள் பிரிவதைத் தடுப்பதற்காக ஒரு குடை நிறுவனத்தின் கீழ் எதிரணியிலுள்ள வெவ்வேறான அரசியல் கட்சிகள் திரள வேண்டும் என குறித்த மாநாட்டில் தீர்மானிக்கப்பட்டது. புலிகளுக்கு ஆதரவாக அவ்வாறானதொரு நிறுவனம் இருக்க வேண்டும் என உணரப்பட்டது. இந்நகர்வுக்கு புலிகளின் அனுமதியைப் பெற வேண்டும் எனவும் தீர்மானிக்கப்பட்டது. இவ்விடயத்தை நிறைவேற்றுவதை ஒருங்கிணைக்க மூன்று இணைத்தலைவர்களைக் கொண்ட வழிநடத்தல் குழு உருவாக்கப்பட்டது.
நடவடிக்கை மூன்று விடயங்களைக் கொண்டிருந்தது. முதலாவது புலிகளின் அனுமதி, ஆதரவைப் பெற்றுக் கொள்வது. அதில், எதிரணியிலுள்ள தமிழ் அரசியல்வாதிகளை புலிகள் கொல்ல மாட்டோம் என அவர்களிடம் பாதுகாப்பு உறுதிமொழியைப் பெற வேண்டும். பதிலாக, குறித்த தமிழ்க் கட்சிகள், எந்தவொரு பேரம்பேசலிலும் புலிகளைத் தமிழர்களின் தனிப் பிரதிநிதியாக அங்கிகரிப்பதோடு, அவர்களின் முன்னிலையை ஏற்க வேண்டும்.
இரண்டாவதாக, ஆயுதக்குழு வரலாற்றொன்றுடனுள்ள ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி, புளொட், டெலோ போன்ற அரசியல் கட்சிகள், தாங்கள் ஆயுதங்களைக் கீழே போடுவதாகவும், புலிகளை அழிப்பதில் அரசுடன் இணையக்கூடாது எனவும் பிரகடனப்படுத்த வேண்டும். கிழக்கிலுள்ள ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் ராசிக் குழு, புளொட் மோகன் குழு, டெலோ ரஞ்சன் குழு போன்ற துணை இராணுவக் குழுக்களுடன் மேற்குறித்த அரசியல் கட்சிகள் தொடர்புகளைத் துண்டிக்க வேண்டும்.
மூன்றாவதாக, கூட்டணி, தமிழ் காங்கிரஸ் போன்ற ஆயுதக்குழுக்களற்ற அரசியல் கட்சிகள் பொது நோக்கத்துடன் முன்னாள் ஆயுதக்குழுக்களுடன் பணியாற்ற வேண்டும். முன்னாள் ஆயுதக்குழுக்களின் கைகளில் இரத்தம் படிந்துள்ளன என கூட்டணியும், தமிழ் காங்கிரஸும் தயங்கின. தவிர கூட்டணி, தமிழ் காங்கிரஸுக்கிடையே நீண்ட காலப் பகை காணப்பட்டது.
உத்தியோகபற்றற்ற முறையில் கரிகாலன் பங்கெடுப்பு
பேரம்பேசல் நடைமுறையில் வன்னியிலுள்ள உயர் மட்டம் நேரடியாகப் பங்கேற்கவில்லை. எனினும், மட்டக்களப்பு-அம்பாறைக்கான புலிகளின் முன்னாள் அரசியல் பொறுப்பாளர் கரிகாலன் ஆதரவாக இருந்ததுடன், உத்தியோகபூர்வமற்ற முறையில் பங்கெடுத்திருந்தார். பேச்சுகள் நடைபெற்றபோது ஆரியம்பதி பிரேதேச சபையின் டெலோ தலைவர் றொபேர்ட்டை புலிகள் கொலை செய்திருந்தனர். இதன் காரணமாக பேச்சுகளிலிருந்து வெளியேற விரும்பியது.
எனினும் தமது நடவடிக்கைகளை தொடர்ந்ததுடன், கிழக்கிலிருந்த புலிகளின் இராணுவத் தலைமைக்குக் கோரிக்கை விடுத்திருந்தது. கிழக்கு பிராந்திய தளபதி அப்போது கேணல் கருணா ஆவார். புலனாய்வுப் பிரிவுக்கும், அரசியல் பிரிவுக்குமிடையிலான தொடர்பாடல் இடைவெளி காரணமொன்று காரணமான தவறொன்றால் கொலை இடம்பெற்றதாகப் புலிகள் விளக்கமளித்திருந்தது. தொடர்ந்து டெலோ, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப்பின் முன்னிலை உறுப்பினர்கள் இரகசியமாக கரிகாலனைச் சந்தித்து விடயங்களைக் கலந்துரையாடியிருந்தனர். உறுதிமொழிகள் பெறப்பட்டிருந்தன. இதேபோல கூட்டணி உறுப்பினர்களும் புலிகளின் தலைவர்களைச் சந்தித்துக் கலந்துரையாடியிருந்தனர்.
ஆரம்பத்தில் இரண்டு தடைகள் காணப்பட்டன. சித்தார்த்தனால் தலைமை தாங்கப்பட்ட புளொட்டானது ஒன்றிணைப்புக்குத் தயாராகவிருந்தபோதும், வவுனியாவிலிருந்த புளொட் போராளிகள், வவுனியாவில் பலமாகவிருந்த டெலோவுடன் இணைய சம்மதிக்கவில்லை. இதேபோல, வன்னியில் ஆதரவு அழிவடைந்துவிடும் என்ற அச்சத்தில் புளொட்டுடன் இணைய டெலோ உயர்மட்டம் தயங்கியது. இறுதியில் புளொட்டோ அல்லது அதன் அரசியல் கட்சி ஜனநாயக மக்களின் விடுதலை முன்னணி பங்கேற்கவில்லை.
இரண்டாவது, தமிழரசுக் கட்சியும், அதன் பின்னையநாள் கூட்டணி மீதான தமிழ் காங்கிரஸின் நீண்ட கால பகையாகும். கூட்டணியின் உதயசூரியன் சின்னத்தை விட கூட்டணியின் சைக்கிள் சின்னத்தின் கீழ் அனைத்துக் கட்சிகளும் ஒன்றிணைய தமிழ் காங்கிரஸ் விரும்பியது. காங்கிரஸில் ஆதிக்கம் செலுத்துபவராக இருந்த குமார் பொன்னம்பலத்தின் மனைவியான யோகலக்ஷ்மி பொன்னம்பலத்தின் இல்லத்தில் நடைபெற்ற கலந்துரையாடல்களின் பின்னர் ஒன்றிணைய, உதயசூரியன் சின்னத்தின் கீழ் போட்டியிட அனுமதி வழங்கியிருந்தார். இதேபோல கூட்டணியின் பழைய உறுப்பினர்கள், காங்கிரஸ், ஏனைய ஆயுதக் குழுக்களுடன் இணையத் தயங்கிய நிலையில் பின்னர் அவர்கள் சம்மத்தினர் அல்லது அமைதியாக்கப்பட்டனர்.
இரண்டு சமாந்தர நடைமுறைகள்
மேற்குறித்த கலந்துரையாடல்கள் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தபோதே இரண்டு சமாந்தர நடவடிக்கைகள் நடைபெற்றன. ஒன்று, அறியப்படாத சங்கிலியன் படை, குளக்கோட்டன் படை, வன்னியன் படை பெயரில் ஊடகங்களுக்கு தமிழ் ஒற்றுமையை வலியுறுத்தியும், இணங்காதவர்களுக்கு நடவடிக்கை என எச்சரித்தும் அறிக்கைகள் வெளியாகியிருந்தன. இவைகளுக்கு தமிழ் பத்திரிகைகளில் பரவலாக முக்கியத்துவம் வழங்கப்பட்டது.
அடுத்த சமாந்தர நடைமுறையாக ஒட்டுமொத்த தமிழ் ஒன்றிணைப்பு தொடர்பாக கொழும்பைத் தளமாகக் கொண்ட பிரபலமான தமிழர்களால் நடவடிக்கைள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அதில், வர்த்தகர்கள், தொழில்முனைவோர், சமூகப் பணியாளர்கள் அடங்கியிருந்தனர். இதில் சில ஒன்றிணைவுக்காக மட்டக்களப்பிலுள்ள தமது சகபாடிகளுடன் கலந்துரையாடலில் ஈடுபட்டிருந்தனர். கொழும்பைத் தளமாகக் கொண்ட குறித்த தமிழர்களின் நடவடிக்கைகளானவை ஒன்றிணைந்த பேச்சுகளில் பிரதான வகிபாகமொன்றை வகித்திருந்தன.
இறுதிக்கு முந்தைய கட்டங்களில் வன்னியிலுள்ள புலிகள் நேரடியாகப் பங்கேற்றிருந்தனர். கூட்டணி, காங்கிரஸ், டெலோ, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப்பின் சில தலைவர்கள் அலைபேசியில் தொடர்பு கொள்ளப்பட்டு, ஒன்றிணையுமாறும், உதயசூரியன் சின்னத்தின் கீழ் போட்டியிடுமாறும் வலியுறுத்தப்பட்டிருந்தனர். புலிகள் காரணமாக பேரம்பேசும் கட்சிகளின் பேச்சுகள் வெற்றிகரமாக முடிவடைந்தன.
தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பு
கூட்டணி, காங்கிரஸ், ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப்க்குமிடையே தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பு என்ற அறியப்பட்ட கூட்டணியை உருவாக்க இணக்கம் ஏற்பட்டது. கூட்டணியின் சின்னத்தின் கீழ் கூட்டமைப்பு போட்டியிடும். வெவ்வேறு தேர்தல் மாவட்டங்களில் ஒவ்வொரு கட்சியிலிருந்தும் எத்தனை பேர் போட்டியிடுவதும் இணங்கப்பட்டது. வர்த்தகர் வீ.ஆர். வடிவேற்கரசனின் கொழும்பு வதிவிடத்தில் ஆரம்பக் கூட்டம் நடைபெற்றது.
தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் உருவாக்கமானது ஊடக வெளியீட்டொன்றின் மூலம் 2001ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் 22ஆம் திகதி அறிவிக்கப்பட்டது. குறித்த ஊடக வெளியீடானது தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் உருவாக்கமானது கூட்டணி, காங்கிரஸ், டெலோ, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப்பை பிரதி நிதித்துவப்படுத்தியோரால் கைச்சாத்திடப்பட்டது. சம்பந்தன், குமரகுருபரன், ஶ்ரீகாந்தா, சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் ஆகியோரே குறித்த கட்சிகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியவர்கள் ஆவர். கூட்டமைப்பின் இணக்கத்தின் சரத்துகளாக நான்கு விடயங்கள் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தன.
முதலாவது, எவ்வாறு நான்கு கட்சிகளுக்கும் நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் வேட்பாளர் பட்டியல் ஒதுக்கப்படுகின்றது என்பதை வெளிப்படுத்தியிருந்தது. அதன்படி,
யாழ்ப்பாணம்: கூட்டணி – 7; காங்கிரஸ் – 3, டெலோ – 1, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் – 1
வன்னி: கூட்டணி – 3; காங்கிரஸ் – 1; டெலோ – 4; ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் – 1
மட்டக்களப்பு: கூட்டணி – 5; காங்கிரஸ் – 1; டெலோ – 2; ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் – 1
திருகோணமலை: கூட்டணி 3; காங்கிரஸ் – 1; டெலோ 2; ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் – 0
அம்பாறை: கூட்டணி 5; காங்கிரஸ் – 1; டெலோ – 1; ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் – 0
இரண்டாவது விடயமானது தேசியப் பட்டியல் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் தெரிவு தொடர்பானது. முன்னுரிமையானது கூட்டணி, காங்கிரஸ், டெலோ, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் என்ற முன்னுரிமையில் வழங்கப்படும்.
மூன்றாவது விடயமானது பங்காளிக் கட்சிகள் ஒன்றையொன்று பொதுவெளியில் தாக்கவோ அல்லது விமர்சிக்கவோ கூடாது. குறிப்பாக தேர்தல் பிரசாரத்தில் சக பங்காளிக்கட்டிக்கெதிராக விமர்சனம், எதிர்விமர்சனம் செய்வது தொடர்பில் சிறப்புக் கவனம் எடுக்கப்படும்.
நான்காவது விடயமானது கூட்டமைப்புக்குள் ஏற்படும் பிரச்சினைகள். பிரச்சினைகள் ஏற்படுமிடத்து பங்களாளிக் கட்சிகள் தமக்கிடையே அமைதியான முறையில் கலந்துரையாடி பெரும்பான்மை வாக்கின் மூலம் பொருத்தமான தீர்வுக்கு வர வேண்டும். அது சாத்தியமில்லாத பட்சத்தில் வெளி அனுசரணையாளர் குழுவொன்று பிரச்சினையைத் தீர்க்க உதவ வேண்டும்.
ஆறு நபர் அனுசரணையாளர் குழு
1. வீ. கைலாசப்பிள்ளை
2. கந்தையா நீலகண்டன்
3. வீ.ஆர். வடிவேற்கரசன்
4. நிமலன் கார்த்திகேயன்
5. எஸ். தியாகராஜா
6. கே. ஜெயபாலசிங்கம்
கொழும்பைப் பிரதானமாக தளமாகக் கொண்ட தமிழ் சமூகத்தின் மதிக்கப்படும் அங்கத்தவர்களே அனுசரணையாளர்கள் ஆவர். இவர்கள் பிரதானமாக தொழில் நிபுணர்கள் அல்லது வெற்றிகரமான வர்த்தகர்கள். தியாகாராஜா மாத்திரம் கூட்டணியின் பொருளாளர். ஏனையவர்கள் எந்த அரசியல் கட்சியையும் சேர்ந்தவர்கள் அல்லர்.
குறித்த நிலைமைகளின் கீழ் கட்சி யாப்பு அல்லது கட்டமைப்பில்லாம பலவீனமாகவே கூட்டமைப்பு பிறந்தது. 2001ஆம் ஆண்டு டிசெம்பர் ஐந்தாம் திகதி நாடாளுமன்றத் தேர்தல் நடைபெற்றபோது தேர்தல் பிரசாரம் இடம்பெற்றபோது கூட்டமைப்புக்கு புலிகள் வெளிப்படையாக ஆதரவளிக்கவில்லை. பிரசாரமானது புலிகளின் பங்களிப்பில்லாமல் நடைபெற்றது. புலிகளின் வன்முறை அச்சமில்லாமல் கூட்டமைப்பின் வேட்பாளர்கள் பிரசாரம் மேற்கொண்டது அவர்களுக்கு பெரும் சாதகமானதாகக் காணப்பட்டது. தேர்தல் முடிவுகள் அறிவிக்கப்படும்போது, உதயசூரியன் சின்னத்தில் போட்டியிட்ட கூட்டமைப்பு சிறந்த முடிவுகளைப் பெற்றிருந்தது.
யாழ்ப்பாணத்தில் ஒன்பது ஆசனங்களில் ஆறு ஆசனங்களை கூட்டமைப்பு பெற்றிருந்தது. வன்னியில் ஆறு ஆசனங்களில் மூன்று ஆசனங்களைப் பெற்றிருந்தது. கிழக்கில் திருகோணமலையில் ஒன்றையும், அம்பாறையில் ஒன்றையும், மட்டக்களப்பில் மூன்றையும் கூட்டமைப்பு பெற்றிருந்தது. பெற்ற வாக்குகளின் பலத்தில் கூட்டமைப்புக்கு தேசியபட்டியலில் ஓர் ஆசனம் கிடைத்தது. 14 தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களையும், ஒரு நியமிக்கப்பட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினரையும் 2001ஆம் ஆண்டில் கூட்டமைப்பு பெற்றிருந்தது. 15-இல், கூட்டணி ஏழு, டெலோ நான்கு, காங்கிரஸ் மூன்று, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் ஒரு ஆசனங்களைக் கொண்டிருந்தது.
கூட்டமைப்பின் புலிமயமாக்கம்
இதுதான் அப்போது கூட்டமைப்பு 2001ஆம் ஆண்டு எவ்வாறு உருவாக்கப்பட்டது அப்போதைய கதை. புலிகள் ஆதரவளித்திருந்ததுடன், மறைமுகமாக உத்தரவிட்டிருந்தபோதும் கூட்டமைப்பின் உருவாக்கத்தில் அவர்கள் நேரடியான எவ்வகிபாகத்தையும் கொண்டிருக்கவில்லை. 2001ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் வெற்றிக்கனியைக் கூட்டமைப்பு சுவைத்த பின்னரே கூட்டமைப்பைப் புலிமயமாக்கல் புலிகளால் ஆரம்பிக்கப்பட்டிருந்தது. படிப்படியாக கூட்டமைப்பைத் தமது கட்டுப்பாட்டின் கீழ் புலிகள் கொண்டு வந்திருந்தனர்.
நன்றி – தமிழ்மிரர்
Was The Tamil National Alliance Formed By The “Tigers” In 2001?
by D.B.S.Jeyaraj
The Tamil National Alliance (TNA) is the premier political configuration representing the Sri Lankan Tamils of Northern and Eastern Sri Lanka. The booming question that has been looming large on the Tamil political horizon during the past week or more is whether the TNA was created by the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE) in 2001. This revival of interest in the antecedents of the TNA was sparked off by a YouTube interview of TNA spokesperson and former Jaffna district MP M. A. Sumanthiran by senior journalist Chamuditha Samatawickrama on his “Truth with Chamuditha” show. The interview has resulted in a lot of criticism being levelled against Sumanthiran. Much of the “manufactured rage” targeting Sumanthiran was due to he lawyer -politician re-iterating that he had not been supportive of the LTTE in the past.
One of the interesting aspects than hist was highlighted in this anti-Sumanthiran political storm was the origin of the TNA itself. Chamuditha Samarawickrama in his interrogative style harped on the TNA being the creation of the LTTE through a barrage of “hostile” questions. He even charged that LTTE leader Veluppillai Prabhakaran had chaired the inaugural TNA meeting. Sumanthiran denied the charges with unflappable dignity. He emphasized the fact that the TNA was not formed by the LTTE in 2001.
This provided further ammunition to the anti -Sumanthiran elements within Tamil politics. They began stating that the TNA was indeed formed by the LTTE leader. Many kept insisting that the TNA had been founded by Tiger leader Veluppillai Prabhakaran himself and therefore Sumanthiran being a member of the TNA had to support the LTTE.
Although TNA leader Rajavarothayam Sampanthan has consistently stated that the TNA was not formed by the LTTE, critics of the TNA continue to accuse the TNA of being a tiger creation. What has complicated matters further is the tendency in recent times of several TNA personalities to claim that the party had been formed by the LTTE. Since some of the anti-TNA Tamil hardliners like CV Wigneswaran, Ananthy Saitharan, MK Sivajilingam, Gajendrakumar Ponnambalam and Selvakumar Gajendran are singing the “Pulippaattu” or Tiger song, these TNA politicians also pose in “tigerish” garb. They think (erroneous;y) that by saying the TNA was created by the LTTE, they can score over their political rivals. Incidentally many of the TNA persons claiming to be the offspring of the LTTE nowadays were not around when the TNA was formed in 2001.
What then is the truth? Contrary to popular belief the TNA, in the beginning, was not a tiger creation. It was formed independently with cautious indirect backing by the LTTE. Thereafter the LTTE took it over and controlled it. It is against this backdrop therefore that I intend focusing – with the aid of my earlier writings – on how the Tamil National Alliance was formed in 2001 and the role played by the LTTE in the formation of the October 10th 2000 Election
The crucial factor that made the alarm bells ring loud was the October 10th 2000 Parliamentary election. The results in the North-East sent shock waves to the Tamils in general and some Tamil parties in particular. No Tamil including R.Sampanthan was elected in the politically sensitive Trincomalee district. In Batticaloa, only two Tamils from the Tamil United Liberation Front (TULF) were elected. The TULF at that time comprised the ITAK and some ex-members of the Tamil Congress. Today the TULF sans the ITAK is a caricature of its former self. Another Tamil won from the ruling Peoples Alliance (PA) also won in the 2000 poll from B’caloa.In Amparai district a Tamil Independent backed by the EPDP was elected.
The Wanni district with six seats saw Two Sinhala(from PA and UNP) and one Muslim MP being elected. Three Tamil MP’s from the Tamil Eelam Liberation Organization (TELO) were elected. Jaffna with nine seats saw the Eelam Peoples Democratic Party(EPDP)getting four including the bonus seat. The TULF got three. The Tamil Congress got one. The United National Party got one. The UNP won in Jaffna after 48 years. In 1952 Sir Ponnambalam Ramanathan’s son in law Suppiapillai Nadesan had won. Now Thiyagarajah Maheswaran was returned.
No Tamil party got enough votes entitling it to a national list seat. 2000 saw the Tamils being underrepresented in the North-East. Moreover, Sinhala dominated National parties and Tamil parties like the Govt affiliated EPDP had done well. It was apparent that among the causes for the non-governmental Tamil political party debacle was disunity, fragmentation of Tamil votes and the lack of an imaginative or inspiring political agenda.
Eastern University Seminar
The seriousness of the situation was acutely felt in the ethnically heterogenous East rather than the near homogenous North. A seminar analysing the situation was held at the Eastern University. It was chaired by former “Daily Mirror” columnist Dharmalingam Sivaram alias Taraki. Several academics, journalists, teachers, professionals, social workers, undergraduates and political representatives participated. It was resolved at this conference that the different Tamil political parties in the opposition should unite under an umbrella organization to prevent fragmentation of votes. It was also felt that such an organization should be broadly supportive of the LTTE. It was also decided that the LTTE’s approval for the move be obtained. A steering committee with three joint chairs was formed to coordinate the implementation of this task.
The mission consisted of three aspects. Firstly the approval and implicit support of the LTTE. This required guarantees of safety and security by the LTTE that it would not assassinate Tamil politicians in the opposition. In return, these Tamil parties had to acknowledge the pre-eminence of the LTTE and endorse it as the sole representative of the Tamils in any negotiations.
Secondly, the political parties with a militant history like the Eelam Peoples Revolutionary Liberation Front (EPRLF), Peoples Liberation Organization of Tamil Eelam(PLOTE)PLOTE and TELO had to declare that they would lay down arms and not collaborate with the state in hunting the LTTE. They also had to sever links with para-military outfits linked to them like the Razeek group (EPRLF)Mohan group (PLOTE) and Ranjan group (TELO). All were in the East.
Thirdly the non-militant parties like the TULF and Tamil Congress had to agree to work together in a common front with the ex-militant groups. Both parties were reluctant as they felt the ex-militant groups’ hands were tainted with blood. Besides the TULF stood for an “unarmed democracy”. There was also the long, embittered history of rivalry between the Tamil Congress and the FP-TULF.
Karikalan Informally Involved
The LTTE hierarchy in the Wanni was not directly involved in the negotiating process. But Karikalan the former tiger political commissar for Batticaloa-Amparai was supportive and informally involved. Even as the talks were on the LTTE assassinated “Robert” the TELO head of Aaraiyampathy pradeshiya Sabha (this Robert is different to the EPRLF “Robert” killed by the LTTE in Jaffna in 2002). The assassination was a major setback as the TELO wanted to pull out of unity talks as a result.
The committee however persisted in its efforts and appealed to the LTTE’s military leadership of the East. The eastern regional military commander then was none other than Vinayagamoorthy Muralitharan alias “Col” Karuna. The LTTE “explained,” that the assassination as a “mistake” due to a communication gap between the intelligence division and political wing. Subsequently, leading personalities from the TELO and EPRLF met with Karikalan in secret and discussed matters. Assurances were obtained. Likewise, some TULF personalities also met with LTTE leaders and had discussions.
Initially, there were two hitches. The PLOTE led by Dharmalingam Siddharthan was willing for unity but the PLOTE cadres in Vavuniya (Plote stronghold) were unwilling to align with the TELO (also strong in Vavuniya) Likewise the TELO hierarchy was also reluctant to unite with the PLOTE as it feared erosion of support in the Wanni. Finally, the PLOTE or its political party the Democratic Peoples Liberation Front (DPLF) opted out.
The second was the long-standing antipathy of the Tamil Congress towards the Federal Party (Ilankai Thamil Arasu Katchi) and its successor the TULF. The Tamil Congress wanted all parties to unite under the Tamil Congress symbol of cycle and contest instead of the TULF’s sun.Dr. Yogalakshmi Ponnambalam was then the dominant personality in the Tamil Congress as her husband Kumar Ponnambalam had been killed on January 2000. After protracted discussions held at her residence, she consented to unite and contest under the sun symbol. Similarly, some stalwarts in the TULF were also reluctant to unite with the Congress and other ex-militant groups but gradually they were won over or reduced to silence.
Two Parallel Courses
Even as these discussions continued two parallel courses of action were also on. One was the sudden phenomenon of leaflets and statements to the press by hitherto unheard of organizations like Sankiliyan padai, Kulakkottan padai and Pandara Vanniyan padai. While “padai” means force the other references were to regional rulers like King Sankili of Jaffna, Kulallottan monarch of Trincomalee and chieftain Pandaravanniyan of Adankapatru. All these leaflets and statements urged Tamil unity and threatened those not cooperating with punitive action. They were given wide publicity in Tamil newspapers.
The other parallel course of action was the well-meaning efforts of some Colombo based prominent Tamils to bring about overall Tamil unity. These Tamils comprised leading businessmen, professionals and social workers. Some of them were involved in discussions with counterparts in Batticaloa striving for unity. The efforts of these “Colombo” based Tamils also played a major role in unity talks.
At the penultimate stages, the LTTE in the Wanni got directly involved. Some leaders of the TULF, Tamil Congress, TELO and EPRLF were contacted by telephone and urged to unite and contest under the TULF “Sun” symbol. The LTTE factor galvanised the negotiating parties into concluding talks successfully.
“Thamizh Thesieeya Kootamaippu”
A working agreement among the TULF, ACTC, EPRLF and TELO was reached to form a coalition known as the “Thamizh Thesieeya Kootamaippu” or Tamil National Alliance. The TNA would contest under the TULF symbol. A scheme apportioning candidates to each party in the different electoral districts was also agreed upon. This inaugural meeting was held in the Colombo residence of businessman V.R. Vadivetkarasan.
The formation of the Tamil National Alliance was announced through a press communiqué dated October 22nd 2001. The press communique issued on October 22nd 2001 heralding the formation of the Tamil National Alliance(TNA)was signed by four persons representing the Tamil United Liberation Front (TULF)All Ceylon Tamil Congress (ACTC) Tamil Eelam Liberation Organization (TELO) and Eelam Peoples Revolutionary Liberation Front (EPRLF). They were R.Sampanthan (TULF), N.Kumarakuruparan (ACTC) N. Srikantha (TELO) and K.Premachandran(EPRLF). The press statement had four salient points that more or less amounted to an “articles of association” for the Tamil National Alliance.
The first was about how places on candidate lists were to be allocated to each of the four parties in a Parliamentary General election. The arrangement was as follows:
Jaffna-TULF – 7; ACTC -3; TELO-1;EPRLF-1
Wanni-TULF-3; ACTC-1: TELO – 4: EPRLF-1
Batticaloa-TULF – 5:ACTC-1:TELO -2 ;EPRLF-1
Trincomalee-TULF-3:ACTC-1:TELO-2:EPRLF-0
Amparai-TULF -5:ACTC-1;TELO-1: EPRLF-0
The second point was about nominations as national list MP’s. The order of priority was TULF, ACTC, TELO and EPRLF. If the TNA was entitled to a national list MP in terms of votes received it would first go to the TULF nominee. If entitled to a second MP it would be for the ACTC nominee.
The third point was that the constituent parties should refrain from attacking or criticising each other publicly. Special care should be taken during the election campaign about not engaging in propaganda or counter-propaganda against a fellow TNA constituent.
The fourth point was about intra-TNA disputes and problems. If and when such issues occurred the TNA constituents should discuss the matter among themselves in a peaceful way and arrive at an amicable solution through a majority vote. If that was not possible the services of an outside facilitator panel should be enlisted to help resolve the issue.
Six Member Facilitator Panel
The facilitator panel or “anusaranaialar kuzhu” comprised the following six members:
1. V. Kailasapillai
2. Kanthiah Neelakandan
3.V.R. Vadivetkarasan
4.Nimalan Karthikeyan
5. S.Thiyagarajah
6. K.Jeyabalasingham
The facilitators were respected members of the Tamil community primarily based in Colombo. They were mainly professionals or successful commercial entrepreneurs. With the exception of Thiyagarajah who was then the treasurer of the TULF, they did not belong to any political party.
It was under such circumstances that the TNA was born as a loose formation without a party constitution or structure. The newly formed alliance had its baptism of fire when Parliamentary elections was held on December 5th 2001. The TNA in its manifesto urged a negotiated settlement of the ethnic conflict and emphasised that the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) would represent the Tamil people at such talks.
No Open LTTE Support For TNA
When the election campaign got underway the LTTE did not openly support the TNA. The main reason for this was that the LTTE too was uncomfortable about this new development. The tigers believed that an armed struggle was the only way to liberate the Tamil people and ruled out the parliamentary path.
The LTTE had for years criticised representative democracy and accused many elected Tamil representatives of being traitors. The tigers had assassinated several prominent Tamil MP’s in the past. Now for the first time, the LTTE was indirectly supporting a Tamil political grouping at an election. This to its hierarchy was a tremendous come down. It was also a key reason for the tiger leadership based in the Wanni to allow its eastern political commissar Karikalan to do the spadework. The Wanni leadership came in only at the penultimate stages to merely assure the TNA constituents that they did not oppose the move.
Outsourcing To Batticaloa
This reluctance to identify themselves with parliamentary democracy in any way was the reason for the LTTE to “outsource” the task of forging a Tamil alliance to a core group consisting mainly of journalists and academics in Batticaloa district.
It is relevant to note that several of these Batticaloa journalists and academics who played a part in forming the TNA were killed later by para-military forces aligned to the intelligence apparatus of the state. Some were killed during the fratricidal warfare between the mainstream LTTE and the breakaway faction led by the Karuna-Pillaiyan combine.
A few journalists involved later contested on behalf of the TNA and became MP’s. But many journalists and academic participants of the TNA forming exercise were compelled to flee the country and seek refuge abroad in later years.
Election Campaign Without LTTE
Thus the 2001 election campaign was conducted without overt LTTE participation. The tigers also refused to let TNA candidates conduct election propaganda meetings in areas controlled by it. But the LTTE did not block Tamil voters in regions controlled by it from voting.They were allowed to vote in cluster booths set up in “border” areas.
However, the armed forces were unhappy about this situation. They did not permit voters from LTTE controlled areas to “crossover” and vote.
The greatest benefit for the TNA candidates was that they could campaign without fear of violence from the LTTE. But this time the danger was from the Eelam Peoples Democratic Party (EPDP) in the north. Douglas Devananda identified TNA as a big political threat to his dream of becoming the sole alternative to the LTTE’s sole representative.TNA candidates were attacked when they engaged in election propaganda in EPDP strongholds.
2001 Election Results
When the 2001 election results were announced the TNA contesting under the sun symbol of the TULF had done well.
In Jaffna, the TNA got six of the nine seats. Anandasangaree, Senathirajah, Raviraj (TULF) Gajendrakumar Ponnambalam, Vinayagamoorthy (ACTC) and MK Sivajilingam (TELO) were elected on behalf of the TNA. The EPDP got two seats and Maheswaran of the UNP also won.
In the Wanni, the TNA got three of the six seats. Adaikkalanathan (Selvam) Raja. Kuhaneswaran (TELO) and Sivasakthi Anandan (EPRLF) were elected on behalf of the TNA. Dharmalingam Siddharthan of the PLOTE contesting through its registered political party Democratic Peoples Liberation Front(DPLF) was also elected.
In the East, R. Sampanthan was elected in Trincomalee district. Chandranehru Ariyanayagam won in the Amparai district. Both were from the TULF.In Batticaloa, the TNA got three seats. Thangavadivel alias “London Murugan’ (TELO) Krishnapillai alias “Vellimalai” (ACTC) and Joseph Pararjasingham (TULF) were elected.
On the strength of votes received the TNA was also entitled to a national list seat. Veteran politician and president of the TULF Murugesu Sivasithamparam was nominated. The TNA under the TULF label had fourteen elected and one appointed MP in 2001. Of this fifteen the TULF had seven, TELO had four, ACTC had three and the EPRLF one.
It was obvious that in 2001 the TULF was the single largest party in the TNA and wielded enormous influence among sizable sections of Tamils.The “unity” of the Tamil parties as the TNA seemed to have reaped political dividends.
Creeping Tigerization OF TNA
This then is the story of how the TNA was formed in 2001. The LTTE had no direct role in its formation through the LTTE supported the exercise indirectly.It was after the TNA tasted success at the 2001 polls that the creeping tigerization of the TNA by the LTTE commenced. Gradually the LTTE brought the TNA under its control. How this state of affairs came about is a tale worth recounting in detail on another occasion.
DBS Jeyaraj can be reached at dbsjeyaraj@yahoo.com
This is a Revised Version of an article written for the DBS Jeyaraj Column in the “Daily Mirror” of May 16, 2020. It can be accessed here:
http://www.dailymirror.lk/opinion/Did-the-Tigers-form-TNA-in-2001/172-188410Filed under Articles by D.B.S. Jeyaraj | Permalink
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.