Political Column 2014 (1)

டிசெம்பர் 31, 2014
ஊடக அறிக்கை

ஆட்சிமாற்றத்தின் ஊடாக இன, மொழி, மத வேறுபாடற்ற ஒரு நல்லாட்சி அமைய ஆதரவு அளியுங்கள்!

எதிர்வரும் சனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு சர்வாதிகாரத்திலிருந்து நாட்டையும் சனநாயகத்தையும் காப்பாற்றுவதற்காகவும் சனநாயகத்தின்  உன்னத விழுமியங்களான சமத்துவம், நீதி, தன்மானம், சுதந்திரம் என்பவற்றை மீளப் பெறுவதற்காகவும் சனாதிபதி மகிந்த இராஜபக்சா அரசை நிச்சயம் தோற்கடிக்க வேண்டும் என்ற முடிவை நேற்று எடுத்துள்ளது.
தேர்தலில்  அனைத்துக் குடிமக்களும் குறிப்பாகத் தமிழ்பேசும் மக்களும் தமது வாக்குகளை அன்னப் பறவைச் சின்னத்தில் போட்டியிடும் பொது எதிரணி வேட்பாளர் மைத்திரிபால சிறிசேனவுக்கு வழங்குமாறு ததேகூ வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளது.
இதன் மூலம் தமிழ்மக்கள் தேர்தலைப் புறக்கணிக்க வேண்டும், தேர்தலில் நடுநிலை வகிக்க வேண்டும், வாக்களிக்கும் முடிவை மக்களது விருப்பத்துக்கு விட வேண்டும் போன்ற யோசனைகளுக்கு ததேகூ முற்றுப்புள்ளி வைத்துள்ளது. தேர்தல் புறக்கணிப்பு அரசியல் தற்கொலைக்குச் சமம் என்பதை எமது கடந்த கால வரலாறு சுட்டிக்காட்டுகிறது. வரலாறு தெரியாதவர்களே தேர்தலைப் புறக்கணிக்க அல்லது அதிலிருந்து ஒதுங்கியிருக்கக் கேட்கின்றார்கள்.

மே 2009 க்குப் பின்னர் வட கிழக்கை இராணுவ மயப்படுத்திய, சிங்கள மயப்படுதிய, பவுத்த மதப்படுத்திய மகிந்த இராஜபக்ச அவர்களுக்கு ஆதரித்து வாக்களிப்பது முடியாத காரியம் என்பதே தமிழ்மக்களின் தீர்க்கமான எண்ணமாக இருக்கிறது.
சிங்கள இராணுவம் தமிழ்மக்களுக்குச் சொந்தமான காணிகளைப் பறித்துள்ளது. அப்படிப் பறித்த காணிகளில் இராணுவ முகாம்கள், குடியிருப்புக்கள், உல்லாச விடுதிகள், சனாதிபதி மாளிகைகள், ஆடம்பர ஹோட்டல்கள், உணவகங்கள், பவுத்த கோயில்கள், நீச்சல் தடாகங்கள், விளையாட்டு மைதானங்கள் நிறுவப்பட்டுள்ளன. அதே சமயம் அதில் குடியிருந்த தமிழ்மக்கள் ஆண்டுக் கணக்காகக் குடிசைகளிலும் கொட்டில்களிலும் ஏதிலிகளாக வாழ நிர்ப்பந்திக்கப் பட்டுள்ளார்கள். வலிகாமம் வடக்கில் 6,382 ஏக்கர் காணியும் சம்பூரில் 10,000 ஏக்கர் காணியும் இராணுவத்தினால் அபகரிக்கப்பட்டுள்ளது.

இவற்றைவிட வன்னியில் பல்லாயிரக்கணக்கான விவசாய நிலங்களை இராணுவம் கைப்பற்றி அதில் நெல், காட்டு முந்திரிகை, வாழை, காய்கறித் தோட்டம் செய்கிறது. இது வேறு எந்த நாட்டிலும் காணப்படாத புதுமையாகும்.

மட்டக்களப்பில் பேசிய சனாதிபதி இராஜபக்ச வடக்கில் இருந்து இராணுவத்தை எக்காரணம் கொண்டும் திரும்பப் பெற முடியாது, குறைக்க முடியாது என திட்டவட்டமாக அறிவித்துள்ளார். முல்லைத்தீவில் நடந்த பரப்புரைக் கூட்டத்தில் இராஜபக்ச தமிழ்மக்கள் பழையதை மறந்து தனக்கு ஆதரவளிக்குமாறு கேட்டுள்ளார். ஆனால் பழையதை மறக்க தமிழ்மக்கள் அணியமாகவில்லை.
இடம்பெயர்ந்த சுமார் 90,000 பேர் இன்னமும் மீள் குடியமர்த்தப்படவில்லை. வடக்கிலும் கிழக்கிலும் வாழும் 89,000 கைம்பெண்களது வாழ்வாதாரங்களை நிமிர்த்த மகிந்த இராஜபக்ச ஒரு துரும்பைத்தானும் கிள்ளிப் போடவில்லை.
இலங்கையில் வறுமைக் கோட்டின் கீழ் வாழும் மக்களில் அதிகமாகனவர்கள் வடக்கிலும் கிழக்கிலும் வாழ்கிறார்கள். முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் உச்சமாக 24.7 விழுக்காடு மக்கள் வாழ்கிறார்கள். மன்னார் (15%) மட்டக்களப்பு (14.8%) கிளிநொச்சி (10.7%) திருகோணமலை (6.2%) யாழ்ப்பாணம் (6.6%) வாழ்கிறார்கள். வவுனியா (2.4%) மற்றும் அம்பாரை (4.1) விதி விலக்காகவுள்ளன. தேசிய (2012 -2013)  விழுக்காடு 5.3 ஆகும்.

கடந்த 10 ஆண்டுகால சனாதிபதி இராஜபக்ச ஆட்சியில் சனநாயகக் கோட்பாடுகள் காலில் போட்டு மிதிக்கப்பட்டுள்ளன. நல்லாட்சிக்குப் பதில் காட்டாட்சி நடைபெறுகிறது. ஊழல், இலஞ்சம், பணவிரையம், அதிகார முறைகேடு, குடும்ப ஆதிக்கம் கொடிகட்டிப் பறக்கின்றன. ஊடக சுதந்திரம், சட்டத்தின் ஆட்சி, மனித உரிமைகள் காலில் போட்டு மிதிக்கப்படுகின்றன. நீதி, நியாயம் துச்சமாக மதிக்கப்படுகிறது. மொத்தம் 400 க்கும் அதிகமான தமிழ் அரசியல் கைதிகள் ஆண்டுக் கணக்கில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ளார்கள். சனாதிபதி இராஜபக்ச ஒரு சர்வாதிகாரி போல் நடக்கிறார்.

ததேகூ இன் ஆதரவை சனாதிபதி இராஜபக்சே கேட்காதது மட்டுமல்ல ததேகூ இன் ஆதரவு தேவையில்லை என்று சிறிபால டி சில்வா போன்ற ஐமசுமு  இன் மூத்த  அமைச்சர்கள் வெளிப்படையாகவே பேசி வருகிறார்கள்.

இதே சமயம் எதிரணி பொதுவேட்பாளர் மைத்திரிபால சிறிசேனா சிறிலங்காவில் சனநாயகம் தப்பிப்பிழைக்க ஆட்சி மாற்றம் தேவை என்கிறார். அரசியல் மாற்றத்துக்கு ஆட்சி மாற்றம் அவசியம் என்கிறார். தேவை என்கிறார். அவரது 100 நாள் செயற்திட்டத்தில் நாடாளுமன்றத் தேர்தல் நடத்தப்படும். அதன் பின்னர் அமையும் புதிய தேசிய அரசு தமிழர் பிரச்சினை பற்றிய விவகாரங்களைக் கவனிக்கும் என்கிறார். மேலும்

(1) நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டு தேர்தல் நடத்தி எல்லாக் கட்சிகளும் அடங்கிய தேசிய அரசாங்கத்தை உருவாக்குவது. அதன் பிரதமராக இரணில் விக்கிரமசிங்கி நியமிக்கப்படுவார்.
(2) குடியாட்சி, நல்லாட்சி, சட்ட ஆட்சி, ஊடக சுதந்திரம் ஆகியவற்றின்  மூலம் சனநாயக கோட்பாடுகளை, மனித உரிமைகளை  நிலை நாட்டுவது.
( 3) ஊழலை  ஒழிப்பது அல்லது கட்டுப்படுத்துவது.
(4) அரசியல் மயப்படுத்தப்பட்டுள்ள நீதித்துறை, காவல்துறை, பொது சேவை போன்றவற்றை சுதந்திரமாக இயங்க வைப்பது.
(5) 18 ஆவது சட்ட திருத்தத்தை ஒழித்துவிட்டு 17 ஆவது சட்ட திருத்தத்தை மீளக் கொண்டுவருவது.
(6) விருப்பு வாக்குகள் மூலம் வெற்றிபெறுவோரை தெரிவு செய்வதில் மாற்றம் கொண்டு வருவது. இப்போதுள்ள முறைமையில் கோடீசுவரர்கள், கருப்புப் பணம் வைத்திருப்போர் மட்டும் தேர்தலில் நின்று வெற்றிபெற முடியும்.
(7) சனாதிபதிக்குரிய நிறைவேற்று அதிகாரங்களை (சனாதிபதி பதவியை அல்ல) குறைப்பது.
8) நாட்டிலுள்ள இனவாதம் மற்றும் மதவாதத்தினை முற்றாக இல்லாதொழித்து, அனைத்து இன மக்களையும், அனைத்து மதத்தினரையும் ஒன்றிணைக்கச் செய்யும் நடவடிக்கையினை எதிர்வரும் 9 ஆம்  நாள்  முதல் தொடங்குவது.
எனவே புலம்பெயர் தமிழ்மக்கள் ததேகூ இன் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க சனாதிபதி தேர்தலில் தங்களது உற்றார் உறவினர், நண்பர்களை வாக்களிக்க வைக்க வேண்டியது முக்கிய கடமையாகும். கடந்த மாகாண சபைத் தேர்தலில் இபிடிபி இன் கோட்டை எனக் கருதப்பட்ட ஊர்காவல்துறைத் தொகுதியில் ததேகூ க்கு (8,917 வாக்குகள்) இபிடியை விட (4,164 வாக்குகள்) மேலதிகமாக 4,753 வாக்குகள் கிடைத்தன. இதற்கு அந்தத் தொகுதியைச் சார்ந்த புலம்பெயர்ந்த தமிழ்மக்களின்  வினைத்திறனே முக்கிய காரணமாகும்.

எனவே இலங்கையில் ஓர் ஆட்சிமாற்றத்தின் ஊடாக இன, மொழி, மத வேறுபாடற்ற ஒரு நல்லாட்சியை (good governance) அமைக்க முன்வந்துள்ள சனாதிபதி வேட்பாளர் மைத்திரிபால சிறிசேனா வெற்றிபெற ஒல்லும் வகையிலும் ஆதரவு நல்குமாறு கனடிய தமிழ் சமூகத்தையும் ஊடகங்களையும் அன்போடு கேட்டுக் கொள்கிறோம்.

தமிழ்ப் படைப்பாளிகள் கழகம்

-30-

---

 சனாதிபதி தேர்தல், மாற்றத்துக்கான விருப்பம் மற்றும் சனநாயகத்தின் உயிர்வாழ்வுக்கான எதிர்பார்ப்பு! – ஜெயதேவா உயன்கொட

December 29th, 2014

(இது 29-12-2014 அன்று கொழும்பில் இருந்து வெளியான டெயிலி மிறர் ஏட்டில் வெளிவந்த ஆங்கிலக் கட்டுரையின் தமிழாக்கம். ஜெயதேவா உயன்கொட ஒரு காலத்தில் ஜாதிக விமுக்தி பெரமுனையில் இருந்தவர். 1971 ஆம் ஆண்டு நடந்த கிளர்ச்சியில் கைதாகி சிறைசென்றவர். முனைவர் பட்டம் பெற்ற இவர் இப்போது கொழும்பு பல்கலைக் கழக அரசியல் மற்றும் பொது கொள்கை துறையின் தலைவராவர். 1999 ஆண்டு மாதிரி அரசியல் யாப்பை எழுதுவதில் முனைவர் நீலன் திருச்செல்வத்தோடு சேர்ந்து பணியாற்றியவர். இலங்கை இனச் சிக்கல் மற்றும் மனித உரிமை தொடர்பாக பல கட்டுரைகளை எழுதியுள்ளார். இவர் கருத்து மாறுபாட்டுக்குரிய அரசியல் விமர்சகராகப் பலராலும் பார்க்கப்படுகிறார். )

சனவரி 8 இல் நடைபெற இருக்கும் சனாதிபதி தேர்தலுக்கு இன்னும் இரண்டு வாரங்களுக்குக் குறைவான காலமே உள்ளது. மார்கழியில் வழமையைவிட இடைவிடாத மழை தொடர் குளிர் காலம் நிலவுகிறது. ஆனால் நாட்டில் அரசியல் சூடு அதிகரித்த வண்ணம் உள்ளது. வன்முறை அதிகரிக்கும் அறிகுறிகள் தென்படுகின்றன. அதற்கான எளிய காரணம் இந்தத் தேர்தல் பணம்கட்டி ஆடும் குதிரைப் பந்தயம் போல் காணப்படுவதாகும்.

இப்போது எதிரணிக்கும் அதன் சனாதிபதி வேட்பாளருக்கும் சாதகமான அரசியல் போக்கை நகர்ப்புறங்களில் உய்த்துணரக் கூடியதாக இருக்கிறது. இந்தப் போக்கு ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியின் தீவிரமானதும் வளம்நிறைந்ததும் ஆன கடும் பரப்புப்ரைக்கு ஈடு கொடுக்குமா இல்லையா என்பது தெரியவில்லை. இருந்தும் இன, சமூக மற்றும் பிரதேச வேறுபாடுகளுக்கு அப்பால் இரண்டு விடயங்கள் ஆழமாக ஊடுருவியிருப்பதாகத் தெரிகிறது.

ஒன்று ஆட்சி மாற்றத்துக்கான விருப்பம். இது இரண்டு சொற்றொடர்களால் தெளிவு படுத்தப்படுகிறது:”இவர்கள் நீண்ட காலமாக பதவியில் இருந்து விட்டார்கள்” மற்றது “இது மாற்றத்துக்கான தருணம், இல்லையா.” ஆட்சி பற்றிய அலுப்பு அறிகுறியை விட இந்தச் சொற்றொடர்கள் 2009 க்குப் பிறகு சனாதிபதி இராஜபக்சேயின் ஆளுகை பற்றிய பொதுவான அதே நேரம் பலமான விமர்சனம் என எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

இரண்டு கட்டற்ற ஊழலுக்கு எதிரான (மக்களது) கோபம் மற்றும் அதிகார முறைகேடாகும். இதனைக் கடந்த சில ஆண்டுகளாக ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியின் ஆட்சியில் காணப்பட்ட அதிகளவு எதிர்மறை அம்சமாக பலர் கருதுகிறார்கள். ஆனபோதிலும் பொதுமக்களது இந்த எண்ணத்தைப் பற்றி அரசு சிரத்தையில்லாது இருந்துவிட்டது போல் தெரிகிறது.
இதுவரை மேற்கொள்ளப்பட்ட தேர்தல் பரப்புரை மக்களது கவனத்தை ஈர்க்கும் கருத்துப் போராட்டத்தில் எதிர்க்கட்சி வெற்றி பெற்றுள்ளது போல் – குறைந்தது இந்தப் பொழுதில் – காணப்படுகிறது. சனாதிபதி இராஜபக்சேயின் பரப்புரை பின்னடைவைச் சந்தித்துள்ளது போல் காணப்படுகிறது. காரணம் பொதுமக்களது அரசியல் எதிர்பார்ப்புகளைக் கவரும் வண்ணம் புதிய சிந்தனைகள் அதில் காணப்படவில்லை.

தனது ஆட்சி தொடருவதற்கு அவர் மேற்கொள்ளும் அவரது முக்கிய பரப்புரை பொருளாதார கட்டுமான மேம்பாடு, அரசியல் உறுதித்தன்மை, பலமான அரசை ஒன்றுபடுத்தல் மற்றும் விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிரான போரை வென்றதற்கான தனிப்பட்ட கடப்பாடு போன்றவை பொதுமக்கள் மத்தியில் அதிகளவு மனவெழுச்சியை ஏற்படுத்தியதாகத் தெரியவில்லை. ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி இதுவரை மேற்கொண்ட பழைய அறிவுசாராத முழக்கங்கள் சனாதிபதி இராஜபக்சே மற்றும் அவரது முகாம் தேர்தல் களத்தை நகர்த்தவோ அல்லது இருக்கும் வாக்கு வங்கியைத் தக்க வைக்கவோ அவர்களிடம் போதுமான புதிய சிந்தனை இல்லை என்பதைக் காட்டுகிறது. இதற்கிடையில் சனாதிபதியின் மிகப் பெரிய பலம் என்னவென்றால் பெரும்பாலும் சிங்கள வாக்காளர்கள் மத்தியில் இருக்கும் அவரது தனிப்பட்ட செல்வாக்காகும். எதிரணியினரின் பரப்புரை கிராமப்புற சிங்கள வாக்காளர் மத்தியில் சனாதிபதி இராஜபக்சேக்கு இருக்கும் செல்வாக்கை குறைத்துவிட்டதா என்பது தெளிவில்லாமல் இருக்கிறது.
ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி அணி நிலைகுலையத் தொடங்கிவிட்ட நேரத்தில் முக்கிய சமூக ஆதரவு, குறிப்பாக நகர்ப்புற மற்றும் சிறுபான்மை மக்களது தொடர்பும் உடைபட்டுப் போய்விட்டது. இது ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி அரசுக்குப் பாதிப்பை உருவாக்கியுள்ளது. ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியின் ஆதரவாளர்கள் வன்முறையை நாடுவது அரசில் மட்டுமல்ல சனாதிபதி தேர்தல் பரப்புரையிலும் ஏற்பட்ட நம்பிக்கையற்ற நெருக்கடியின் எதிர்வினையைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது.

தேர்தல் பரப்புரை நடந்து கொண்டிருக்கும் போது எதிரணியினரின் மையக் கருத்துக்கள் பற்றிய பரப்புரை அரசியல் ஒப்புதல் மற்றும் பொதுமக்களது கவனத்தை ஈர்த்துள்ளது. ‘அரசியல மாற்றத்துக்கு ஆட்சி மாற்றம்’ என்பதே மைத்திரிபால சிறிசேனா – ஐக்கிய தேசியக் கட்சி – ஜாதிக்க ஹெல உறுமய கட்சிகளது முழக்கமாக இருக்கிறது. தேர்தல் பரப்புரையின் போது அரசு, அரச அதிகாரத்தையும் அதன் வளங்களையும் தொடர்ந்து முறைகேடாகப் பயன்படுத்துவது – தலைவர்களது மிக மோசமான அகந்தை, சனநாயக அரசியல் ஒழுக்கத்தை பற்றிய அரசின் அலட்சியம் – போன்றவற்றை எதிர்க்கட்சி வேட்பாளர் எதிர்பார்க்க வேண்டும். தற்போது எதிரணியினருக்கு உதவும் வியூகத்தை ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி அரசு மாற்றக் காலம் கடந்து விட்டது. இப்படிப் போனால் தேர்தல் பரப்புரை மேலும் மேலும் (இராஜபக்சேக்கு) மோசமாகப் போகக் கூடும்.

“மாற்றம் அல்லது மாற்றம் இல்லை” என்பதுதான் சனாதிபதி தேர்தலின் முக்கிய கேள்வியாகும். மாற்றம் என்பது வெறுமனே மைத்திரிபால சிறிசேனா மற்றும் முற்றிலும் கருத்து வேறுபட்டவர்களை உள்ளடக்கிய கூட்டணியை – அவரது புதிய நண்பர்களை – அதிகாரத்துக்குக் கொண்டு வருவதற்காக மட்டும் அல்லாமல், உண்மையாகவே (ஆட்சி) மாற்றம் தேவை. சிறிலங்காவில் சனநாயகம் தப்பிப்பிழைக்க ஆட்சி மாற்றம் தேவை. ஆட்சி மாற்றம் இல்லாவிட்டால் சனநாயகம் தப்பிப் பிழைக்க ஆட்சிமுறையில் அதன் பாணியில் இப்போதுள்ள சனாதிபதி முக்கியமான மாற்றம் கொண்டுவருவது அவசியமாகும்.

எனது பார்வையில் ஆட்சிமாற்றம் தேவையானது. காரணம் சிறிலங்காவில் இன்று சனநாயக கோட்பாடுகளை மீள நிலைநாட்ட மாற்றம் தேவை. சனநாயக கோட்பாட்டில் ஆட்சியும் அரசும் ஒன்றல்ல. அவை இரண்டு தனித்தனி நிறுவனங்கள், அவை ஒன்றாக இணைக்கப்படக் கூடாது. சிறிலங்காவில் சனநாயகத்துக்கு ஏற்பட்ட பாரிய பின்னடைவு, முக்கியமாக சனாபதி இராசபக்சேயின் இரண்டாவது தவணையில், அவர் தனது சனாதிபதி பதவி வேறு அவரது ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி மற்றும் சிறிலங்கா அரசு வேறு என்ற பாகுபாட்டை இல்லாமல் செய்ததே ஆகும்.

சிறிலங்காவின் சனநாயத்துக்கு விழுந்த தீர்க்கமான அடி என்னவென்றால் 18 ஆவது சட்ட திருத்தத்தின் கீழ் ஆட்சியும் அரசும் அவரது கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வந்தமையே. இந்தப் போக்கைத் தீர்க்கமாக தடைப் படுத்தவில்லை என்றால் சிறிலங்காவின் சனநாயகத்தை மறு உருவாக்கம் செய்யப்படுவதற்கு குருதியில் குளிப்பது – மற்ற நாடுகளில் நடந்தது போல – துரதிட்டவசமாகத் தேவைப்படும். ஆனபடியால்தான் சனவரி 8 ஆம் நாள் நடக்கும் சனாதிபதி தேர்தலுக்குப் பின்னர் ஆட்சி அதிகாரம் புதிய அரசுக்கு அமைதியாகக் கையளிக்கப் படவேண்டியது சிறிலங்காவின் சனநாயகத்துக்கு மிகவும் முக்கியமாகும். இதன் காரணமாகவே சிறிசேனா அவர்களது கூட்டணி மற்றும் அதன் கொள்கை அறிக்கை பற்றி எனக்குப் பல மனத்தடங்கல் இருந்தாலும் நான் சிறிசேனா அவர்களுக்கே வாக்களிப்பேன்.

1977 க்குப் பின்னர் சிறிலங்காவின் சனநாயகம் பலமான தலைவரின் கீழ் பலமான ஆட்சி போதியளவு பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. ஒரு புதிய தலைவரின் கீழ் மக்கள் மூச்சு விட அரசியல் இடைவெளி தேவைப்படுகிறது. சனநாயகம், பொறுப்புக்கூறல், பணிவு, அடக்கம் மற்றும் மானிட அக்கறை படைதத ஒரு புதிய அரசு ‘பலமான தலைவர்’ ‘பலமான அரசு’ பற்றிய வலுவான கருத்தாக்கத்தை மீள் உருவாக்கம் செய்ய வேண்டியது அவசியமாகும். குறைந்த பட்சம் எதிரணியினரின் பலமான பரப்புரை இந்தச் செய்தியை எடுத்துச் சொல்கிறது. சிலர் பரப்புரை செய்வது போல தடைகள் மற்றும் சமன்படுத்தல், சட்டத்தின் ஆட்சி போன்றவற்றைக் கொண்ட சனநாயகம் அரசைப் பலவீனப்படுத்தாது. மாறாக சனநாயத்தை விட்டு விலகுவதே அரசைப் பலவீனப்படுத்தி அதன் அதிகாரத்தையும் நம்பகத்தன்மையையும் சீர்குலைக்கிறது.

புதிய அரசாட்சிமுறை ஊழலை ஊக்கப்படுத்தும் மூலோபாயத்தையும் பயமுறுததலையும் மிரட்லையும் தனது அரசியல் ஆயுதங்களாகப் பயன்படுத்துதலை முற்றாகக் கைவிட வேண்டும். இந்த ஆயுதங்கள் வலுவான அரசு அல்லது பலமான ஆட்சியாளர் இரண்டினதும் பண்பியல்புகள் என்பது பலநூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் கவுடில்யர், மார்க்கியவல்லி போன்றோர் பயன்படுத்திய உத்திகளாகும். அவை சனநாயகக் கோட்பாட்டுக்கு, இன்றைய நவீனத்துக்கு முன்பிருந்த ஆட்சியாளர்கள் கடைப்பிடித்த உத்திகளாகும். அவர்களது வாழ்வின் ஒரே இலட்சியம் ஆட்சியில் இருப்பதற்கு அதிகாரத்தை அப்பட்டமாகத் தமது கைகளில் வைத்திருப்பதாகும்.

உண்மையில் பலமான அரசு, பலமான அரசாங்கம் என்ற எண்ணப்பாடு சிறிலங்காவில் 1977 க்குப் பின்னர் சில ஆண்டுகளாக காணப்படும் புதிய உந்தல்கள் ஆகும். இவை சனநாயகத்துக்கு விரோதமானவை. அவற்றை மைத்திரிபால சிறிசேனாவும் மகிந்த இராஜபக்சேயும் முற்றாகக் கைவிட வேண்டும். அவற்றுக்கு பதிலீடாக சனநாயக சிந்தனைக்கு அமைய பலமான ஆட்சியாளர், பலமான அரசாங்கம், பலமான அரசு நிறுவப்பட வேண்டும். புதிய கருத்துருவாக்கத்தில் நல்லாட்சிக்கு வேண்டிய அடிப்படைய நெறிமுறைகளான மனித உரிமைகள், தடைகள் மற்றும் சமன்படுத்தல் (checks and balances) , நீதித்துறை, காவல்துறை, இராணுவம் மற்றும் (பொது) நிறுவனங்கள் போன்றவற்றின் நிறுவன தன்னாட்சிக் கோட்பாடுகள் கடைப்பிடிக்கப்பட வேண்டும். அவை ஆட்சிசெய்பவரது தனிப்பட்ட புகழுக்காக அல்லக்கைகளாக்கக் கூடாது. இதுதான் இராஜபக்சே மற்றும் சிறிசேனா இருவரும் சிறிலங்காவின் அண்மைக்கால அரசியல் வரலாற்றில் இருந்து படிக்க வேண்டிய பாடங்களாகும.

மைத்திரிபால சிறிசேனாவின் தேர்தல் அறிக்கையில் பல பலவீனங்கள் காணப்பட்டாலும் அதன் அடிப்படை சிறப்பு என்னவென்றால் சிறிலங்காவின் அரசியல் விவாதத்தை மீள அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. அதாவது ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி கடைபிடிக்கும் கொள்கைகளுக்கு மாற்றாக அரசியல், அரசியல் அதிகாரம், ஆட்சிசெய்பவரின் தன்மைகள் பற்றிய அரசியல் விவாதத்தை உருவாக்கியுள்ளது. ஆட்சி செய்பவரின் போக்கிலும் ஆட்சிசெய்யும் முறையிலும் முக்கிய மாறுதலைக் கொண்டுவரப்படும் என உறுதி கூறுகிறது. ஆளும் கட்சிக்கும் எதிர்க் கட்சிக்கும் அடிப்படையில் கொள்கை மாறுபாடு இல்லாத போதும் தனிமனித ஆளுமை மற்றும் ஆட்சி முறையில் இரு தரப்பாருக்கும் இடையில் காணப்படும் வேற்றுமைகள் அரசியல் தேர்வை மேற்கொள்வதற்கு முக்கியமானதாகும்.

எதிர்க்கட்சி வேட்பாளர் வென்றால் புதி கூட்டணி அரசு சனநாயக மயப்படுத்தும் உறுதிமொழிகளை நடைமுறைப்படுத்தும் அல்லது நடைமுறைப் படுத்தாது விட்டுவிடலாம். அனுபவம் சொல்லிக் கொடுப்பது போல பொதுவாக எதிர்க்கட்சிகள் அதிகாரத்துக்கு போட்டி போடும் போது நல்ல சனநாயகவாதிகளாக இருப்பார்கள். இது ஆட்சி மாற்றம் இடம்பெறும்போது ஏற்படும் எதிர்பாராத அரசியல் இடராகும். அதனை சனநாயக சக்திகள் மற்றும் வாக்காளர்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இந்தக் குறைபாடுகள் இருந்தாலும இந்தப் பொழுதில் சிறிலங்காவில் ஓர் ஆட்சிமாற்றம் ஏற்பட்டால் அது சனநாயக மயப்படுத்தப் பாடுபடுகிற சமூக சக்திகளின் போராட்டுத்துக்கான இடைவெளியை அகலமாகக்க உதவும். அப்படியான மாற்றத்துக்கான போராட்டம் ஆட்சிமாற்றம் நடந்தாலும் நடக்காவிட்டாலும் தொடர வேண்டும். அது வாக்காளர்களாகிய நாம் ஆட்சியில் அமர்த்த நினைக்கும் அரசுக்கு எதிரான போராட்டமாவும் இருக்கலாம். அதனால்தான் உள்நாட்டுப் போருக்குப் பிந்திய காலத்தில் சனநாயகத்துக்கான போராட்டம் முடிவுறாத நிரந்தரமான போராட்டமாக மாறிவிட்டது.

சிறிலங்காவின் வருகிற சனவரியில் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டால் அது சிறிலங்காவின் அரசியலில் ஒரு திருப்பு முனையாக இருக்க வாய்ப்புண்டு. அரசியல் அதிகாரம் என்பது ஒரு தற்காலிக பொறுப்பு என்பதையும் அதனை அடக்கத்தோடு செய்ய வேண்டும் என்பதையும் எந்தக் கட்டத்திலும் அதனை நன்கொடையாகவோ அல்லது தற்புகழ்ச்சிக்கான கருவி ஆகவோ எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது என்ற எண்ணத்தை மீள் உருவாக்கம் செய்யும். எனவே நான் சனநாயக முறையில் ஆட்சிமாற்றத்தைக் கொண்டு வருவதற்காக வாக்களிக்க விரும்புகிறேன்.

ஆங்கிலத்திலிருந்து தமிழுக்கு: நக்கீரன்

---

சனாதிபதி தேர்தல், மாற்றத்துக்கான விருப்பம் மற்றும் சனநாயகத்தின் உயிர்வாழ்வுக்கான எதிர்பார்ப்பு! – ஜெயதேவா உயன்கொட
http://www.tamilcnnlk.com/archives/336809.html

---

Ranil Wickremasinghe Lost the 2005 Presidential Elections because of LTTE’s unofficial boycott

The argument that Ranil did not lose the elections because of the unofficial boycott by the LTTE is puerile. Nehru is insulting the LTTE by claiming the people did not pay heed to LTTE’s unofficial boycott of the elections.

To arrive at the truth one should examine the way people voted during the 2004 parliamentary elections held in April 02, 2004 and the 2005 Presidential elections held in November 17,2005. This is because both elections were held during peace time.
The 2010 presidential elections were held in Janauary 26th and 2010 parliamentary elections were held on April 08, 2010. Both these elections were held soon after the war was over when thousands of Thamil voters still in refugee camps.
A look at the 2004 parliamentary elections show the total votes polled in Jaffna electoral district is the TNA 305, 259 and the turn out is 47.38%. TNA secured 257,320 votes (90.60%).

2004 parliamentary general election – Jaffna district
Results of the 13th parliamentary election held on 2 April 2004

Party		Votes per Polling Division											Postal Votes	Displaced Votes	Total Votes	%	Seats
		Chavaka -chcheri	Jaffna	Kankesan -thurai	Kayts	Kilino -chchi	Kopay	Manipay	Nallur	Point Pedro	Udupiddy	Vaddu -koddai
	Tamil National Alliance (ACTC, EPRLF(S), ITAK, TELO)	30,882	16,353	18,499	13,911	29,574	26,805	23,779	22,321	22,400	24,172	24,240	3,175	1,209	257,320	90.60%	8
	Eelam People’s Democratic Party	1,252	1,710	2,395	1,406	145	2,108	3,239	2,431	676	874	1,513	420	443	18,612	6.55%	1
	Independent 1 (TULF)	492	360	405	51	171	453	980	800	248	362	485	340	9	5,156	1.82%	0
	Sri Lanka Muslim Congress	8	151	7	41	5	16	11	14	2	13	9	1	1,717	1,995	0.70%	0
	United Socialist Party	24	6	27	14	18	32	36	32	22	25	42	1	12	291	0.10%	0
	New Left Front (NSSP et al.)	19	13	25	11	6	36	54	30	9	23	32	7	1	266	0.09%	0
	Independent 2	24	17	8	8	6	15	22	14	6	15	15	0	1	151	0.05%	0
	Jathika Hela Urumaya	9	4	5	4	8	12	20	5	5	12	9	1	1	95	0.03%	0
	Swarajya	6	11	8	3	2	9	11	5	1	6	7	1	3	73	0.03%	0
	Ruhuna People’s Party	8	5	7	5	4	9	6	7	3	5	6	0	2	67	0.02%	0
Valid Votes		32,724	18,630	21,386	15,454	29,939	29,495	28,158	25,659	23,372	25,507	26,358	3,946	3,398	284,026	100.00%	9
Rejected Votes		2,966	1,120	1,631	1,282	2,213	2,445	2,268	1,465	1,028	1,956	2,543	39	277	21,233
Total Polled		35,690	19,750	23,017	16,736	32,152	31,940	30,426	27,124	24,400	27,463	28,901	3,985	3,675	305,259
Registered Electors		57,379	57,460	64,434	51,911	57,975	61,403	65,218	67,672	45,457	54,087	61,283			644,279
Turnout (%)		62.20%	34.37%	35.72%	32.24%	55.46%	52.02%	46.65%	40.08%	53.68%	50.78%	47.16%			47.38%

Coming to the 2005  Presidential elections  16 months after the 2004 parliamentary  elections the total number of votes polled in Jaffna electoral district is a paltry 8,524 VOTES.  The reason for this dismal fall in the number of votes (8,524) polled and the percentage of turnout 1.21% is all because of the unofficial boycott. imposed by the LTTE.  For example Kilinochchi district which was under total control of the LTTE there was only one vote to Ranil! It was claimed the  hand of the person who cast this vote at Muhamalai was cut off.

Results of the 5th presidential election held on 17 November 2005

Candidate		Party	Votes per Polling Division											Postal Votes	Displaced Votes	Total Votes	%
			Chavaka -chcheri	Jaffna	Kankesan -thurai	Kayts	Kilino -chchi	Kopay	Manipay	Nallur	Point Pedro	Udupiddy	Vaddu -koddai
	Ranil Wickremasinghe	UNP	33	301	148	98	1	267	256	198	25	52	191	1,405	2,548	5,523	70.20%
	Mahinda Rajapaksa	UPFA	10	124	97	139	0	54	64	100	9	11	53	327	979	1,967	25.00%
	Victor Hettigoda	ULPP	0	3	0	3	0	1	0	2	0	1	0	109	1	120	1.53%
	Siritunga Jayasuriya	USP	2	4	2	3	0	14	11	2	0	0	3	5	26	72	0.92%
	A. A. Suraweera	NDF	0	2	3	3	0	5	1	1	0	0	3	4	12	34	0.43%
	A. K. J. Arachchige	DUA	1	1	3	4	0	2	3	4	0	0	0	3	10	31	0.39%
	Wije Dias	SEP	1	1	0	10	0	1	0	0	0	0	2	10	4	29	0.37%
	Chamil Jayaneththi	NLF	2	1	2	2	0	5	1	0	1	0	2	7	1	24	0.31%
	Anura De Silva	ULF	0	0	2	1	0	4	3	1	0	0	1	3	6	21	0.27%
	P. Nelson Perera	SLPF	0	1	1	0	0	2	1	0	0	0	3	4	4	16	0.20%
	Wimal Geeganage	SLNF	1	0	0	0	0	4	0	0	0	0	2	4	4	15	0.19%
	Aruna de Soyza	RPP	0	0	2	0	0	3	0	0	0	0	3	2	2	12	0.15%
	H. S. Dharmadwaja	UNAF	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	2	2	4	0.05%
Valid Votes			50	438	260	263	1	362	340	308	35	64	263	1,885	3,599	7,868	100.00%
Rejected Votes			3	17	7	13	0	26	17	5	4	1	15	441	107	656
Total Polled			53	455	267	276	1	388	357	313	39	65	278	2,326	3,706	8,524
Registered Electors			62,022	62,089	67,133	52,986	89,454	63,752	68,783	70,251	47,188	55,499	62,781			701,938
Turnout (%)			0.08%	0.73%	0.40%	0.52%	0.00%	0.61%	0.52%	0.45%	0.08%	0.12%	0.44%			1.21%

The difference is 296,735 (305.259 – 8,524) votes and the  difference in turnout was  46.17% (47.38% – 1.21%).     The folloewing Table shows  the dismal voting in 2004 as compared to 2005.  Mahinda Rajapaksa’s majority was  a mere  180,786 (1.86%) votes. So if the votes (257,320) polled by TNA in  Jaffna electoral district went to Ranil Wickremasinghe he would have won the election by a majority of  (257,320 – 180,786) 76,744 votes. 

 Summary of the 2005 Sri Lankan presidential election

Candidate		Party / Alliance	Votes	%
	Mahinda Rajapaksa	United People’s Freedom Alliance	4,887,152	50.29%
	Ranil Wickremesinghe	United National Party	4,706,366	48.43%
	Siritunga Jayasuriya	United Socialist Party	35,425	0.36%
	A. A. Suraweera	National Development Front	31,238	0.32%
	Victor Hettigoda	United Lanka People’s Party	14,458	0.15%
	Chamil Jayaneththi	New Left Front	9,296	0.10%
	Aruna de Soyza	Ruhuna People’s Party	7,685	0.08%
	Wimal Geeganage	Sri Lanka National Front	6,639	0.07%
	Anura de Silva	United Lalith Front	6,357	0.07%
	Ajith Arachchige	Democratic Unity Alliance	5,082	0.05%
	Wije Dias	Socialist Equality Party	3,500	0.04%
	Nelson Perera	Sri Lanka Progressive Front	2,525	0.03%
	Hewaheenipellage Dharmadwaja	United National Alternative Front	1,316	0.01%
Valid Votes			9,717,039	100.00%
Rejected Votes			109,739
Total Polled			9,826,778
Registered Electors			13,327,160
Turnout			73.73%
Majority (4,887,152 – 4,706,366)			180,786

But the voting in the Presidential elections in 2005 shows a decrease  from 90,835 votes in the 2004  Parliamentary elections to 65,798 a difference of 25,045 votes. This is again because of the boycott by the LTTE. The turnout also shows a decrease from 66.64% to 34.30% a drop of 32.34%.  So  if we add  the 25,045 to 76, 744 the majority by Ranil increases to  101,889 (76,744 + 25,045) votes.

2005 Presidential election – Vavuniya electoral district

^{2004 Parliamentary election  Vavuniya District}

Party		Votes per Polling Division			Postal Votes	Displaced Votes	Total Votes	%	Seats
		Mannar	Mullaitivu	Vavuniya
	Tamil National Alliance (ACTC, EPRLF(S), ITAK, TELO)	25,631	27,667	35,012	1,942		90,835	64.71%	5
	United National Front (CWC, DPF, SLMC, UNP)	4,413	277	10,724	799		33,621	23.95%	1
	United People’s Freedom Alliance (JVP, NUA, SLFP et al.)	179	391	4,713	1,132		7,259	5.17%	0
	Democratic People’s Liberation Front (PLOTE)	945	71	4,908	104		6,316	4.50%	0
	Eelam People’s Democratic Party	476	68	488	52		1,097	0.78%	0
	United Socialist Party	92	7	158	1		588	0.42%	0
	Independent 9	43	60	113	1		231	0.16%	0
	Jathika Hela Urumaya	2	3	58	10		74	0.05%	0
	Sinhalaye Mahasammatha Bhoomiputra Pakshaya	17	2	37	1		67	0.05%	0
	New Left Front (NSSP et al.)	6	4	44	3		66	0.05%	0
	Independent 5	0	0	57	0		60	0.04%	0
	Independent 3	22	3	22	0		54	0.04%	0
	Independent 1	7	4	13	0		26	0.02%	0
	Independent 6	4	4	10	0		19	0.01%	0
	Independent 8	3	1	12	0		19	0.01%	0
	Independent 2	2	5	9	0		17	0.01%	0
	Independent 4	2	0	5	0		15	0.01%	0
	Independent 7	2	0	2	0		7	0.00%	0
	Ruhuna People’s Party	4	0	1	0		6	0.00%	0
Valid Votes		31,850	28,567	56,386	4,045		140,377	100.00%	6
Rejected Votes		2,726	1,895	4,846	198		10,626
Total Polled		34,576	30,462	61,232	4,243		151,003
Registered Electors		72,980	53,439	100,185			226,604
Turnout (%)		47.38%	57.00%	61.12%			66.64%

2010 Parliamentary general election – Jaffna electorate

Results of the 14th parliamentary election held on 8 April 2010:

---

A Majority of Sinhalese, Thamils and Muslims are Likely to Deny  Third Term to   President Mahinda Rajapaksa

Veluppillai Thangavelu

The presidential election is only two weeks away. The propaganda war between the UPFA and the NDF (National Democratic Front) is heating up. There are accusations and counter accusations. There is also sporadic violence by the supporters of the ruling party. These are to be expected and they are common features in any election in Sri Lanka. It has become part of our political culture.

When it comes to resources both man power and money power to fight an election, the opposition is no match to the governing party. Mahinda Rajapaksa is using the entire state machinery openly to further his election campaign. Retired army personnel have been pressed into service to canvass votes by Gotabhaya Rajapaksa, the de facto   Defence Minister.

As usual the government controlled media, television channels and newspapers are made full use   for election propaganda on behalf of the incumbent president Mahinda Rajapaksa. For Rajapaksa who is contesting for the third time, this election is a do or die battle. He cannot afford to lose the elections. If he loses his empire built around him, his siblings and close relatives will collapse like nine pins.  In case of defeat he   stands to lose not only political power but his ill gotten wealth from mega projects.   Common opposition candidate Sirisena has publicly declared that he will appoint a commission to probe all financial scandals and corruption.  He also said that all political appointees to Foreign Service will be sent home and only trained and experienced professionals appointed in their places.    As well Sirisena should clean up the Temple Trees of    Rajapaksa’s uncles, aunts, nieces and nephews.

When   President Mahinda Rajapaksa issued the proclamation on November 20th  fixing the presidential election for January, 08 he was expecting a ‘cakewalk’ over his opponent. In fact he was taunting the opposition to name the candidate who will contest him and lose the election. Mahinda Rajapaksa was expecting Ranil Wickremasinghe, the leader of the UNP and the leader of the Opposition in parliament or Mrs Chandrika Kumaratunga Bandaranaike ex-president to contest him.  He knows Ranil Wickremasinghe is a born loser who has lost every election since he took over the leadership of the UNP. The solitary exception is the 2001 parliamentary election. He has also lost about 60 MPs who contested on the UNP ticket but crossed over to the government. Half the Ministers and Deputy Ministers in Mahinda Rajapaksa’s cabinet are ex-UNPers. For example the lame duck minister of foreign affairs G.L. Peiris first crossed over to the UNP in 2001, but crossed back as soon as the UNP lost the elections in 2004.

Mahinda Rajapaksa was appointing Ministers, Deputy Ministers and presidential advisors on the drop of a hat. Ministers drew their salaries and enjoyed the perks without even a table or chair to sit. No wonder Mahinda Rajapaksa has a jumbo size cabinet with 60 or so ministers and another 40 deputy ministers. Recently a deputy minister was appointed in charge of Botanical Gardens!

Mahinda Rajapaksa could have gone on for another 2 years, if he wanted.  The last presidential election was held on January 26, 2010 for a period of 6 years.  The Supreme Court gave him an extra year to compensate him losing 2 years in his first term. The result is he could have stayed in office till November, 2016.  If he is elected by any chance his term of office will extend to 2022 including a year as bonus. In all, he would have warmed the president’s seat for 17 years in a row!  That will be a record for any president, except president Mugabe of Zimbabwe who at 90 is the longest serving head of state in the world. He first got elected in 1987, thus completing 27 years in office. It is relevant to mention that US president’s term is restricted to two each running for only 4 years.

Before Mahinda Rajapaksa called for the elections he consulted his astrologers, paid homage and received blessings from Hindu Gods locally and Lord Sri Venkateswara, also known as Balaji and Govinda,   the presiding deity of the temple called Thiruppathy. Today, if we go by the available statistics, about 30 – 40  million pilgrims, from all over the world, visit this holy temple every year making Lord Sri Venkateswara the most worshiped Hindu God in the world and Tirumalai the most visited place of worship. The annual revenue runs into billions of Indian rupees beating Vatican as the richest pilgrimage center of faith  globally.

However, it looks though the astrologer got his readings wrong and Lord Vekateswara withheld his blessing for another day. The entry of Maithripala Sirisena as opposition common presidential candidate came as a bolt from the blue to Mahinda Rajapaksa. Sirisena is one of his powerful and senior ministers and also held the post of the Secretary   of the SLFP since 2001. He first entered parliament in 1989 and served as minister from 1994 – 2014.  Sirisena had breakfast with president in the morning and in the evening he announced his intention to contest the presidential elections as the common candidate. Rajapaksa was forced to taste his own medicine, since he had a dubious reputation of engineering cross over from the opposition ranks.

Since the cross over of Maithripala Sirisena, 5 Ministers, 4 Deputy Ministers, 8 MPs and an unspecified number of Provincial Council and other local government bodies have followed suit. He has also lost the 2/3 majority he enjoyed in the parliament.

These are no doubt bad omens for president Rajapaksa. The only tit for tat cross over is that of Tissa Attanayake, UNP Secretary and appointed MP. No doubt it was a consolation prize for the beleagued Mahinda Rajapaksa.

The meeting Rajapaksa had in Batticaloa was heckled by a section of the crowd led by a Buddhist Thero. This is something unheard of in the past.  In the propaganda meetings he held in Puthukudieruppu and Kilinochchi, they were largely attended by Sinhalese from Weli Oya. Mahinda Rajapaksa asked the Thamil people to forget the past and reminded them that he had returned the jewellery to those who pawned it to the LTTE.   What he did not tell the Thamils is that the jewellery was the property of the people. Not the property of Mahinda Rajapaksa and how the jewellery ended in the hands of the president and how it resurfaced on the eve of an election is more than a coincidence.

Thamil people will not be fooled by these cheap election gimmicks. What they want from Mahinda Rajapaksa is the return of their ancestral properties grabbed by the army to build cantonments, bases, luxury hotels, restaurants, Buddhist temples, statues, war memorials, play grounds, swimming pools etc. Their lands are also used for growing vegetables, cultivating paddy,   constructing a coal-fired Thermal plant at Sampur etc. A village in Vanni has been named Namal village and several roads have been renamed after Mahinda Rajapaksa. This is a supreme insult to the Thamil people by an insensitive and arrogant president.

It is said troubles don’t come in singles, they come in rows! This is very true of Mahinda Rajapaksa. All sections of the society have rallied against his bid for re-election. Apart from the Thamils and Muslims, Sinhala academics, university teachers, university students, Buddhist clergy, political parties of all hues have joined together for the first time since May, 2009.

According to Mahinda Rajapaksa there is an ‘international conspiracy’ to unseat him like president Allende and destabilize Sri Lanka.  There is also a threat to national security from the LTTE which is regrouping and reorganizing. Added is the Thamil Diaspora plotting to divide the country. These gimmicks worked in the past, but may be not this time around.  If he gets defeated, then he is the owner of his own downfall from power.

The rule by Mahinda Rajapaksa and his siblings is an unmitigated disaster for the country. Sirisena has charged the government of corruption, waste, nepotism, cronyism, the undermining of the rule of law, erosion of judicial independence and generally bad governance. Mahinda Rajapaksa has emerged virtually   an elected dictator sending home people who dare to cross his path.  The former chief justice Shirani Bandaranaike was impeached humiliated and unceremoniously forced him out of his official residence merely because she gave a verdict unfavourable to the government on the Divi Neguma draft bill.

An appeal signed by a group of Academics mostly Sinhalese have called up on the people to act decisively in the name of generations to come. It appealed to the people to exercise their civic duty to oust   Mahinda Rajapaksa at the forthcoming elections.  Here are some excerpts from their appeal:

“It is our considered view that our country is at a historically important juncture at this moment and our decision at this election will have crucial implications for future
generations.

While we do not believe that all the changes we desire can be achieved overnight, or simply through a regime change, we believe strongly that this presidential
election offers a window of opportunity to re-establish democracy, the rule of law and good governance and to address issues of social justice.

We note with extreme concern that in the past decade we have witnessed a  breakdown  of the rule of law and all norms of democracy and good governance and the
concentration of both political and economic power in the hands of a few.  This has been particularly manifested in:

The unprecedented politicization of the judiciary and the manipulation of the judicial system which reached a crisis point with the unlawful impeachment
of the former Chief Justice.

The political control over the police, lack of public accountability of the police force, and the alarming levels of human rights violations perpetrated by police personnel.  The intimidation of journalists and suppression of the free media.

The breakdown of public institutions and services which are now mostly concentrated in the hands of the ruling elite. This breakdown has negatively impacted on our access to such institutions and services which is increasingly determined by the extent to which we can wield influence and power. It has further resulted in public servants being subject to political manipulations and being victimized for daring to demonstrate any form of independence. The politicization of universities which are struggling to function in an environment of poor governance, infringement of academic autonomy and lack of basic funding.

We urge our fellow citizens to carefully consider not only the above   but also the future of the country when exercising their civic duty. It is   only the power of the people that can ensure the protection of   democratic rights. The time has arrived for each of us to act decisively in the name of generations to come and cast our valuable vote for a candidate who has committed ….”

For the first time during the last 10 years Rajapaksa feels he is vulnerable. Defeat is staring at his face and that is wise he talks about handing over power without much ado if he loses the election.

What are the chances for Sirisena to win the election?  It must be realised that it is not easy to defeat an incumbent president who commands enormous state resources both manpower and financial power. In the elections held in 2010 Rajapaksa defeated Sarath Fonseka by a wide margin despite the fact both Thamils and Muslims voted for the latter in 5 electoral districts in the North and East plus Nuwara Eliya electoral district in the Central Province dominated by the minorities. The following Table shows the details of voting:

Summaryof  Presidential  Election  – 2010

Candidate	Party	Votes	%
Mahinda Rajapaksa	UPFA	6,015,934	57.88
Sarath Fonseka	New Democratic Front	4,173,185	40.15
Others		204,494	1.97
Valid Votes		10,393,613	100.00
Rejected Votes		101,838
Total polled		10,495,451
Registered Voters		14,088,500
Turn Out			74.50

Source: Department of Elections Sri Lanka

The following Table shows how the majority of Thamils and Muslims voted in the 5 electoral districts in North and East plus the Nuwara Eliya electoral district:

Summary of the 2010 presidential elections in the Thamils and Muslims majority electoral districts of North, East and Nuwara  Eliya

District	Province	Rajapaksa	%	Fonseka	%	Others	%
N’Eliya	Central	151,604	43.77	180,604	52.14	14,174	77.19
Jaffna	North	44,154	24.75	113,877	63.84	20,338	25.66
Vanni	North	28,740	27.31	70,367	66.86	6,145	40.33
Batticaloa	East	55,663	26.27	146,057	68.93	10.171	64.83
Amparai	East	146,912	47.92	153,105	49.94	10,171	73.54
Trincomalee	East	69,752	43.04	87,661	54.09	4.659	68.22
Total		496,825	38.23	751,697	57.	50,843	3.9

The results of the provincial elections held for the Eastern Province (2012) and the Northern Province (2013) is shown below:

Votes polled by TNA and SLMC in Provincial Council elections

Province	TNA	SLMC
Northern Province (2013)	353,595	6,761
Eastern Province (2012)	193,827	132,917
Total	547,422	139,678

Therefore, Thamils and Muslims voting for Sirisena will not help him to win the election unless it is a tight race between the two candidates.

Sirisena should garner enough Sinhala – Buddhist votes in a big way, if he wants to win the election. In the 2010 elections Rajapaksa polled 6,015,934 votes out of which at least 80% (4,812,747) came from Sinhala – Buddhists.   Sirisena to win the election has to close this gap which means he should poll more than   921,375 (1/2 x1, 842,747 majority) more votes this time around.

Total registered voters for the 2015 elections are 14,752,168 (2010 – 14,088,500) an increase of only 663,668 compared to 2010.  Assuming 74% will turn out to vote the total polled will be 10,916,604. So the winning candidate must poll at least 5,458, 303 (50%+1) of the valid votes, that is, half the total valid votes plus 1.  Again assuming Sinhala – Buddhist votes is   70% of the valid votes the total is 7,641,622.  Out of this Mahinda Rajapaksa must poll a sizable percentage of   valid votes to past 50% plus 1 to clinch victory.

The election manifesto named as compassionate governance and stable country (palanayak stavara ratak) of common candidate Maithripala Sirisena was released on December 19 in front of the Buddha statue at Viharamahadevi Park in Colombo. Sirisena promised sweeping handouts to win the favour of different sections of voters in the run-up to next month’s presidential poll.

1) The first action to be implemented under its 100 day action plan is to appoint UNP Leader Ranil Wickremasinghe as the Prime Minister.

2) Abolish the current executive presidency and introduce a new system of governance with a Westminster-style parliamentary system with presidential powers.

3) Annul the 18th amendment and implement the 17th amendment to create independent commissions.

4) Equal relations will be established with India, China, Pakistan and Japan — the principal countries of Asia — while improving friendly relations with emerging Asian nations such as Thailand, Indonesia and Korea without distinction.

5) The subsidies in a 100 day program include a 3,500-rupee interim allowance for pensioners until salary their anomalies are corrected and a 5,000 rupees in February as part of a 10,000-rupee increment to state workers.

6) Fuel retail prices will be reduced by reducing taxes which now earn the state 40 billion rupees a year while the price of a household gas cylinder will be brought down by 300 rupees.

7) Reduce taxes on 10 essential goods if it wins the January 8, 2015 presidential poll but assured domestic producers their interests would also be protected.

8) Senior citizens with deposits in state banks will get 15 percent interest for the first one million rupees while `Samurdhi` recipients of welfare will have benefits raised up to a maximum of 200 percent.

9) Mothers of new-born children will be given 20,000 rupees for food.

10) Guaranteed price of paddy will be raised to 50 rupees a kilo, potatoes 80 rupees, green tea leaf 80-90 rupees and rubber 350 rupees a kilo, as commodity prices collapse due to a strengthening US dollar.

11) The price of milk bought from dairy farmers will be raised by 10 rupees to 60 rupees a litre and 50 percent of farmers` loans will be written off.

12) Non-resident foreign currency deposits will get 2.5 percent more interest while penal interest on up to 200,000 rupees of gold loans will be written off.

13) Development dimension 10 times more than that of the current development by halting mega type corruption that gripped in the ongoing projects.

14) Special rehabilitation centers are proposed to be set up to cure the drug addicts, and pictorial warnings on cigarette packets will be increased up to 80%.

15) Prohibit the import of pesticides that lead to kidney disease and the farmer pension payment will be increased.

16) An allowance of twenty thousand rupees to be paid to each pregnant mother to enable her to provide a nutritious meal to the new born baby.

17) To allocate 6% of the GDP for education sector and Mahapola scholarship allowance to be increased unto five thousand rupees.

Among the other relief and incentives are: special tax holidays for local entrepreneurs, one million new employment, remove 400 million rupees tax on oil to reduce fuel prices and provide relief to buy vehicles for public transport sector including three wheelers and motor cycles.

Addressing the gathering during the launch of his election manifesto on December 19, common candidate Maithripala Sirisena said that he would march forward without vengeance. His agenda appears good on paper, but the   difficult part is its implementation. Former president Chandrika Kumaratunga and the current holder Mahinda Rajapaksa also promised to abolish the executive presidential system once elected to power.   Sirisena also promises to abolish the post of president, but not the post itself and that he will hold for 6 years if elected.

Un-surprisingly, the manifesto is purposely silent on ethnic relations, long-delayed devolution of powers to provincial councils, including those in the North and East.

The explanation offered by the common candidate is to tackle these problems after forming a National government comprising all political parties.  That makes sense, so let us wait for some time.

All in all 8th January, 2015 will be a decisive turning point in the annals of Sri Lanka.  Whether a majority of Sinhalese – Buddhist voters will vote against the current dictatorial government led by Mahinda Rajapaksa, his siblings Gotabhaya Rajapaksa, Basil Rajapaksa and son Namal Rajapaksa is left to be seen. Latest news is the decision by the All Ceylon People’s Congress led by Industries and Commerce Minister Richad Badhiutheen to cross over to the opposition. This is further sign Rajapaksa’s support base is collapsing. The SLMC is left with no alternative but to follow the ACPC.

It looks fairly certain the majority of Sinhalese, Thamils, Hill Country Thamils and Muslims have decided to end family rule of President Rajapaksa. If by any chance he wins the elections on January 08, 2015,  Sri Lanka will further slide into authoritarianism, ethnic strive and family dictatorship.

As for Thamil votes, the vast majority as usual will vote against Mahinda Rajapaksa. Unlike the turn out in 2010, turn out in 2015 will be definitely more.

Rajapaksa has alienated the Thamils by militarization, Sinhalization and out right discrimination.  Land grab, re-settlement of IDPs, the plight of war widows, lack of housing, high unemployment, a dysfunctional Northern Provincial Council under a colonial era type military governor, abolition of Thamil National Anthem have estranged the Thamil people,   The daily ignominy they suffer at the hands of the army will heavily weigh in their minds when walking to the polling booth on January 8, 2014.

The Thamils will take revenge on Mahinda Rajapaksa like goddess Kannagi for treating them shabbily and robbing them of their self respect and dignity.  Thousands of mothers whose children have disappeared after arrest by the armed forces will not vote for Mahinda Rajapaksa.  He cannot buy their votes by cheap gimmicks like handing over jewellery, on the eve of an election that rightly belonged to them in the first place.

---

Majority Of Sinhalese, Tamils And Muslims Are Likely To Deny Third Term To MR

December 24, 2014 | Filed under: Colombo Telegraph,Opinion | Posted by: COLOMBO_TELEGRAPH

 

By Veluppillai Thangavelu –

The presidential election is only two weeks away. The propaganda war between the UPFA and the NDF (National Democratic Front) is heating up. There are accusations and counter accusations. There is also sporadic violence by the supporters of the ruling party. These are to be expected and they are common features in any election in Sri Lanka. It has become part of our political culture.

When it comes to resources both man power and money power to fight an election, the opposition is no match to the governing party. Mahinda Rajapaksa is using the entire state machinery openly to further his election campaign. Retired army personnel have been pressed into service to canvass votes by Gotabaya Rajapaksa, the de facto Defence Minister.

Read more …….. https://www.colombotelegraph.com/index.php/majority-of-sinhalese-tamils-and-muslims-are-likely-to-deny-third-term-to-mr/comment-page-1/#comment-1735184

---

 

மகிந்த இராஜபக்சேக்கு எதிராக தமிழ்மக்கள் ஒருமித்து வாக்களித்தால் ஆட்சி மாற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம்!

நக்கீரள்

சிறிலங்காவின் அடுத்த  ஜனாதிபதியைத் தெரிவுசெய்வதற்கான தேர்தல் களம் சூடு பிடித்துள்ளது. மகிந்தாவின் அரசியல் வாழ்வைத் தீர்மானிக்கும் இந்தத் தேர்தலுக்கு இன்னும் 3 வாரங்களே எஞ்சியிருக்கின்றன.

ஒரு மாதத்துக்கு முன்னர் ஜனாதிபதி தேர்தல் நடைபெறும் என்று அறிவித்தல் வந்த போது அந்தச் செய்தி பல செய்திகளோடு ஒரு செய்தியாக இருந்தது. அதனை யாரும் அக்கறையோடு பார்க்கவில்லை. காரணம் தேர்தலில் மகிந்த இராஜபக்சேயை எதிர்த்து எதிர்தரப்பில் இருந்து யார் போட்டியிட்டாலும் இராஜபக்சே சுலபமாக வெற்றி ஈட்டி விடுவார் என்ற கணிப்பு அல்லது எதிர்பார்ப்பு பரவலாக இருந்தது. முதலில் இரணில் விக்கிரமசிங்கி ஐக்கிய தேசியக் கட்சி சார்பில் போட்டியிடப் போவதாக செய்தி வந்தது. பின்னர் எதிர்க்கட்சியின் பொது வேட்பாளராக மாதுலுவாவே சோபித தேரர், சந்திரிகா குமாரதுங்கா இருவரது பெயரும் அடிபட்டன. ஆனால் இவை எந்த சலசலப்பையும் ஏற்படுத்தவில்லை.

இரணில் விக்கிரமசிங்கி கடந்த 20 ஆண்டுகளாக சந்தித்த தேர்தல்களில், 2001 இல் நடைபெற்ற நாடாளுமன்றத் தேர்தல் நீங்கலாக – தோல்விக்கு மேல் தோல்வியைச் சந்தித்துச் சாதனை படைத்துள்ளார். சந்திரிகா குமாரதுங்கா ஜனாதிபதியாக இருந்த போது எதையும் வெட்டிப் பிடுங்கி வேரோடு சாய்க்கவில்லை. பதவியில் இருந்து இறங்கிய பின்னர் சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சிக்குள்ளும் அவருக்கு செல்வாக்கு இருக்கவில்லை. ஜனாதிபதி பதவி போனவுடன் அவரை மகிந்த இராஜபக்சே மிகச் சுலபமாக ஓரங்கட்டி ஒதுக்கி விட்டார். கடந்த 9 ஆண்டுகாலமாக அரசியல் பாலைவனத்தில் முகவரியே இல்லாமல் இருந்தார். இப்போதுதான் மீண்டும் அரசியல் மேடைகளில் வலம் வரத் தொடங்கியுள்ளார்.

ஜனாதிபதி இராஜபக்சே இன்னும் இரண்டாண்டு காலம் பதவியில் நீடித்திருக்கலாம். சனவரி 26, 2010 இல் நடந்த தேர்தலில்  தெரிவு செய்யப்பட்டதால் அவர் சனவரி 2016 மட்டும் பதவியில் இருந்திருக்கலாம். ஆனால் இவர் முந்திய 6 ஆண்டுப் பதவிக்காலம் முடியுமுன்னர் தேர்தலில் நின்று வென்று வந்ததால் இராஜபக்சே கேட்டதற்கு இணங்க உச்ச நீதிமன்றம் இவரது பதவிக் காலத்தை நொவெம்பர் 2016 மட்டும் நீடித்தது.

இராஜபக்சே உட்பட யாரும் எதிர்பாராத வகையில் மைத்திரிபால சிறிசேனா தனது அமைச்சர் பதவியை நொவெம்பர் 21 அன்று இராஜினாமா செய்தார். இராஜினாமா செய்த கையோடு அவர் தன்னை எதிர்க்கட்சிகளின் பொது வேட்பாளராகவும் அறிவித்தார். இந்த அறிவிப்புத்தான் இராஜபக்சேயின் தேர்தல் வெற்றியை சடுதியாகப் பெரிய கேள்விக் குறியாக்கியுள்ளது.

1951 இல் பொலன்னறுவையில் விவசாயக் குடும்பம் ஒன்றில் பிறந்த மைத்திரிபால சிறிசேன பொலனறுவை ரோயல் கல்லூரியில் கல்வி பயின்றார். பின்னர் குண்டசாலை விவசாயக் கல்லூரியில் படித்து 1973 ஆம் ஆண்டில் டிப்புளோமா பட்டம் பெற்றார். 1971 ஜேவிபி புரட்சியின் போது இவர் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். 1980 இல் இவர் உருசியாவின் மாக்சிம் கோர்க்கி கல்விக்கழகத்தில் அரசியல் அறிவியலில் டிப்புளோமா பட்டம் பெற்றார்.

மைத்திரிபால சிறிசேனா இராஜபக்சேயின் அமைச்சரவையில் நல்வாழ்வு அமைச்சராக இருந்தவர். 1979 இல் அரசியலில் நுழைந்த இவர் 1989 முதல் இலங்கை நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்து வருகிறார். 1994 முதல் 2014 நொவெம்பர் வரை இலங்கை அமைச்சரவையில் பல பொறுப்புகளை வகித்து வந்தார். இலங்கை சுதந்திரக் கட்சியின் பொதுச் செயலாளராக 13 ஆண்டுகள் இருந்துள்ளார். சந்திரிகா ஆட்சிக் காலத்தில் அவரது வலதுகை போல் விளங்கியவர்.

எனவே சிறிசேனா அவர்களது கட்சி தாவல் இராஜபக்சேக்கு பெரிய சறுக்கல் என்பது மட்டுமில்லை பெரிய அறைகூவலும் ஆகும். அவர் உட்பட இதுவரை அரசு தரப்பில் இருந்து 4 அமைச்சர்கள், 3 துணை அமைச்சர்கள், 7 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் எதிர்க்கட்சிக்குத் தாவியுள்ளார்கள். இதனால் நாடாளுமன்றத்தில் அரசின் பலம் 161 இல் இருந்து 147 ஆகக் குறைந்தது மட்டுமல்ல அரசு 2/3 பெரும்பான்மையையும் இழந்துள்ளது. இதற்கு முன்னர் ஜனாதிபதி மகிந்த இராஜபக்சே இப்படியான பின்னடைவைச் சந்திக்கவில்லை. எதிர் அணியில் இருந்து நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களை இழுப்பதில் வல்லவரான இராஜபக்சே இப்படி அமைச்சர்கள், துணை அமைச்சர்கள், உறுப்பினர்களை இழப்பது அவரது கோட்டை ஆட்டங்கண்டுள்ளதைக்  காட்டுகிறது. அது மட்டுமல்ல காற்று மாறி எதிர்ப்  பக்கம் வீசுவதையும் காட்டுகிறது.

ஆனால் இந்தக் கட்சித்தாவல் ஒரு வழிப் பாதை அல்ல. எதிர்க்கட்சியில் இருந்தும் இராஜபக்சே விரித்த வலையில் சிலர் விழுந்துள்ளார்கள். இதில் குறிப்பிட்டுச் சொல்லக் கூடியவர் ஐ.தே. கட்சியின் செயலாளர் திஸ்ச அத்தனாயக்க ஆவர். இவர் அந்தப் பக்கம் தாவினவுடன் சிறிசேனா வைத்திருந்த நல்வாழ்வு அமைச்சராக நியமிக்கப்பட்டு விட்டார். ஆளும் கட்சி அத்தநாயக்காவுக்கு 50 கோடி கொடுத்தாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் அதனை மறுத்த மகிந்த இராஜபக்சே ஒரு கோப்பை கோப்பி மட்டும் கொடுத்து அவரை இழுத்துவிட்டதாகச் சொன்னார்.

இந்தக் கட்சி தாவல்களினால் ததேகூ நீங்கலாக எஞ்சிய கட்சிகள் உடைபட்டு வருகின்றன. ஜாதிக கெல உறுமய, இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ், பொது பல சேனா, சிறிலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ், அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸ், ஜனநாயக மக்கள் கட்சி (சரத் பொன்சேகா)
போன்ற கட்சிகள் உடைபட்டுள்ளன.

இந்தத் தேர்தலில் இராஜபக்சே தனது வெற்றிக்குத் தனக்கும் தனது கட்சிக்கும் உள்ள சகல வளங்களையும் பயன்படுத்துவார் என்பதில் யாருக்கும் எந்த ஐயமும் இருக்கத் தேவையில்லை. ஊரார் வீட்டு நெய்யே என் பெண்டாட்டி கையே என்பது போல இராஜபக்சே அரச கருவூலத்தில் இருந்து பணத்தை அள்ளி இறைத்து  இருக்கிறார். அலரி மாளிகையில் ஒவ்வொரு நாளும் ஆயிரம் பேருக்கு விருந்து கொடுக்கப்படுகிறது.

தெரிந்தெடுக்கப்பட்ட ஆளும் கட்சி உறுப்பினர்களுக்கு தொகுதி மேம்பாட்டுக்கு 450 மில்லியன் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. எதிர்க்கட்சிகளில் இருந்து வந்தவர்களுக்கும் இந்த நிதி கொடுக்கப்படும். இது ஒரு மறைமுக இலஞ்சம் என்பது சொல்லாமலே விளங்கும். ஏற்கனவே தொகுதி மேம்பாட்டு நிதி என்ற போர்வையில் ஆளும் கட்சி உறுப்பினர்களுக்கு ஆண்டுக்கு 30 மில்லியன் ஒதுக்கப்பட்டு வந்தது. எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்களுக்கு 5 மில்லியன் மட்டுமே கொடுக்கப்பட்டது!

நடைபெற இருக்கும் ஜனாதிபதி தேர்தலில் யாருக்கு வெற்றி தோல்வி என்பதையிட்டு ஆராய முன்னர் 2010 இல் நடந்த தேர்தல் பெறு பேறுகளை கவனத்தில் கொள்வது நல்லது. அந்தத் தேர்தலில் போட்டியிட்ட இராஜபக்சே மற்றும் சரத் பொன்சேகா பெற்ற வாக்குகள் வாக்கு விழுக்காடு  பின்வருமாறு அமைந்திருந்தன.

 ஜனாதிபதி தேர்தல் முடிவு – 2010 

இந்தத் தேர்தலில் காணப்படும் ஒரு முக்கிய அம்சம் என்னவெனில்  பெரும்பான்மை தமிழ் – முஸ்லிம் மக்களது  வாக்குகள் சரத் பொன்சேகாவுக்கு விழுந்த போதும்  அவர் தோல்வி அடைந்தார். காரணம் பெரும்பான்மை சிங்கள – பவுத்த மக்களது வாக்குகள் இராஜபக்சேக்கு  கிடைத்தன.

 

இலங்கையில் உள்ள 22 தேர்தல் மாவட்டங்களில்   தமிழ் – முஸ்லிம் மக்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் யாழ்ப்பாணம், வன்னி, மட்டக்களப்பு, அம்பாரை, திருகோணமலை மற்றும் நுவரேலியா ஆகிய ஆறு  மாவட்டங்களிலேயே சரத் பொன்சேகா இராஜபக்சேயை விட கூடுதலான வாக்குகளைப் பெற்றார். எஞ்சிய 16 மாவட்டங்களிலும் இராஜபக்சே கூடுதலான வாக்குகளைப் பெற்றார்.  கீழ்க்கண்ட அட்டவணை இந்த மாவட்டங்களில் நடந்த வாக்களிப்பைக்  காட்டுகின்றன.

 ஜனாதிபதி தேர்தல் முடிவு வடக்கு, கிழக்கு மத்திய மாகாணங்கள் – 2010

ஆக சரத் பொன்சேகாவுக்கு தமிழ் முஸ்லிம் மக்கள் வாக்களித்தும் அவர் 18,42,749 வாக்குகளால் தோற்றார்.  இன்னொரு விதத்தில் சொல்ல வேண்டும் என்றால் 2010 இல் நடந்த தேர்தலில் தமிழ் முஸ்லிம் வாக்குகள் ஜனாதிபதி தேர்தலின்  வெற்றி தோல்வியை தீர்மானிக்கவில்லை என்பதாகும்.

ஆனால் 2010 நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் கிடைத்த வாக்குகளை (2,33,190) விட 2013 இல் வடக்கு,  கிழக்கு  மாகாணத்தில் நடந்த தேர்தலில் ததேகூ க்கு விழுந்த  வாக்குகள் அதிகரித்துள்ளது.

2013 இல் நடந்த வட மாகாண சபைத் தேர்தலில்  ததேகூ க்கு 353,595 வாக்குகள் கிடைத்தன. 2012 இல்   கிழக்கு மாகாணத்தில் நடந்த தேர்தலில் ததேகூ க்கு 193,827 வாக்குகள் கிடைத்தன. ஆக மொத்தம் ததேகூ இன் வாக்கு வங்கி 546,422 எட்டியுள்ளது.  அதாவது வாக்கு எண்ணிக்கை 313,132 (134.28%)  வாக்குகளால் அதிகரித்துள்ளது.

இம்முறை வடக்கு மாகாணத்தில் 2013 ஆம் ஆண்டு வாக்காளர் பட்டியலின் அடிப்படையில்  யாழ்ப்பாண  தேர்தல் மாவட்டத்தில் 516,989 பேரும்  வன்னி தேர்தல்  மாவட்டத்தில் 236,449  பேரும்   ஆக மொத்தம்  753,438  வாக்காளர்கள் வாக்களிக்கத் தகுதி பெற்றுள்ளனர். இதில்  சுமார் 700,697 (93%) தமிழ் வாக்காளர் ஆவர்.

கிழக்கு மாகாணத்தில் 2013 ஆம் ஆண்டு வாக்காளர் பட்டியலின்படி  மட்டக்களப்பில் 358,205 பேரும், அம்பாரையில் 456,942 பேரும்  திருகோணமலையில் 251,690 பேரும் ஆக மொத்தம் 10,66,837 வாக்காளர்கள் வாக்களிக்கத் தகுதி பெற்றவர்கள். இதில் சுமார்  426,734   (40%) தமிழ் வாக்காளர் ஆவர். எனவே வட கிழக்கில்  மொத்தம் 11,27,432 தமிழ் வாக்காளர் இருக்கிறார்கள். இவர்களில் 789,202 (70%)  தேர்தலில் பங்கு பற்றக்  கூடும்.  அதில் 552,441பேர் ததேகூ  ஆதரிக்கிற வேட்பாளருக்கு வாக்களிக்கக் கூடும்.

வட கிழக்குக்கு வெளியே 200,000 தமிழ் வாக்காளர்கள் எதிர்க்கட்சி பொது வேட்பாளர் மைத்திரிபால சிறிசேனாவுக்கு வாக்களிக்கக் கூடும். ஆக மொத்தம் 752,441 பேர் சிறிசேனாவுக்கு வாக்களிக்கக் கூடிய வாய்ப்பு  இருக்கிறது. சிறிசேனா தேர்தலில் வெற்றி பெற வேண்டும் என்றால் மேலதிகமாக  47,058,61 வாக்குகள் கிடைக்க வேண்டும். 2010  தேர்தலில் சரத் பொன்சேகாவுக்கு   41,73,185 வாக்குகள் விழுந்தன.

நாடுமுழுதும் உள்ள வாக்காளர் எண்ணிக்கை 147,52,168 ஆகும்.  இதில் 74%  (2010 தேர்தல்)   வாக்களித்தால் 109,16,604 தேறும். வெற்றி பெறுவதற்கு இதில்  பாதி வாக்குகள்  54,58,302  தேவைப்படும்.  மொத்த வாக்குகளில் சிங்கள –   பவுத்த வாக்குகள்  76,41,622  (70%) ஆகும்.   கடந்த 2010 இல் நடந்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் மகிந்த இராஜபக்சேக்கு 60,15,934 ( 57.38 %) வாக்குகள் விழுந்தன. இம்முறை அவர் வெல்ல வேண்டும் என்றால்   சிங்கள – பவுத்த வாக்குகள் உட்பட குறைந்தது  54,58, 302 (50 %) வாக்குகளை    அவர் பெற்றாக வேண்டும்.

இதை எழுதும் போது சிறிலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ்  எந்தத் தரப்புக்கு வாக்களிக்க வேண்டும் என்பதில்  முடிவெடுக்க முடியாமல்  தத்தளிக்கிறது. இராஜபக்சேக்கு எதிரான ஒரு முடிவை எடுத்தால் அமைச்சர் பதவிகளைத் துறக்க வேண்டும். அதற்கு தலைமை தயாராக இல்லை என்பது வெளிப்படை. சாதகமாக வாக்களிக்க முடிவெடுத்தால் இராஜபக்சேயின் இனவாதத்துக்கு பலியாகி வரும் முஸ்லிம் பொது மக்கள் அதனை ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டார்கள்.  அகில இலங்கை  மக்கள் கட்சியைப் பொறுத்தளவில் அதன் தலைவர் றிசாட் பதியுதீன் இராஜபக்சேயை ஆதரிக்க முடிவு எடுத்துள்ளார்.

தமிழ்த்  தேசியக் கூட்டமைப்பைப் பொறுத்தளவில் இராஜபக்சே அதன் ஆதரவைக் கேட்கமாட்டார். கேட்டாலும் கிடைக்காது என்பது அவருக்குத்  தெரியும்.   ததேகூ இன் ஆதரவு தேவையில்லை என்று சிறிபால டி சில்வா போன்ற ஐமசுமு  அமைச்சர்கள் வெளிப்படையாகவே பேசி வருகிறார்கள்.  எதிர்தரப்பு ஜனாதிபதி வேட்பாளர் மைத்திரிபால சிறிசேனா  இனச் சிக்கல் பற்றி மவுனம் சாதிக்கிறார்.  ததேகூ இன் ஆதரவைக் கேட்டால் அதனை இராஜபக்சே தனது இனவாத அரசியலுக்குப் பயன்படுத்துவார் என்ற நியாயமான பயம் சிறிசேனாவுக்கு இருக்கிறது. ஆதரவு கேட்காதபோதே  சிறிசேனாவுக்கும்  – ததேகூ க்கும் இடையில்  இரகசிய உடன்பாடு இருப்பதாக இராஜபக்சே தேர்தல் மேடைகளில் பேசி வருகிறார்.  மேலும் இனச் சிக்கலுக்கான் தீர்வு  பற்றி இராஜபக்சே வாய் திறக்க மாட்டார் என நம்பலாம். காரணம் அவரைப் பொறுத்தளவில் இனச் சிக்கல் தீர்க்கப்பட்டு விட்டது.

இராஜபக்சே  இந்தத் தேர்தலில் போரில் வி.புலிகளைத் தோற்கடித்து வெற்றிவாகை சூடியதைக்  காரணம் காட்டி வாக்குகளை அறுவடை செய்யமுடியாது. காரணம் அது பழங்கதையாகப் போய்விட்டது. பொது வேட்பாளர் சிறிசேனாவை தேர்தலில்  மேற்கு நாடுகள்தான் நிறுத்தியுள்ளன, இது நாட்டுக்கு எதிரான மேற்கு நாடுகளின் சதி என்கிறார். அவர் நாட்டின் தேசிய பாதுகாப்பு, நாட்டின் உறுதிப்பாடு மற்றும் பொருளாதார மேம்பாடு ஆகியவற்றைச் சொல்லியே  தனக்கு வாக்களிக்குமாறு  சிங்கள – பவுத்த வாக்காளர்களைக் கேட்கிறார்.    ஆனால் மக்கள் இந்தத் தேர்தலில்  விலைவாசி ஏற்றம், ஊழல், வீண்செலவு, இராட்சத  அமைச்சரவை, குடும்ப ஆட்சி, சொத்துக் குவிப்பு  போன்றவற்றைப் பற்றிச்  சிந்திக்கிறார்கள்.

ஆளும் கட்சி சரி, எதிரணி சரி தங்கள் தேர்தல் அறிக்கையை இதுவரை வெளியிடவில்லை.

மைத்திரிபால சிறிசேனாவைப் பொறுத்தளவில் தான் வெற்றி பெற்று வந்தால் கீழ்க்கண்ட நடவடிக்கைகளை முதல் நூறு நாட்களில் நடைமுறைப்படுத்துவதாகக் கூறுகிறார்.

(1) நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டு தேர்தல் நடத்தி எல்லாக் கட்சிகளும் அடங்கிய தேசிய அரசாங்கத்தை உருவாக்குவது. அதன் பிரதமராக இரணில் விக்கிரமசிங்கி நியமிக்கப்படுவார்.

(2) குடியாட்சி, நல்லாட்சி, சட்ட ஆட்சி, ஊடக சுதந்திரம் ஆகியவற்றின்  மூலம்  ஜனநாயக கோட்பாடுகளை, மனித உரிமைகளை  நிலை நாட்டுவது.

(3)  ஊழலை  ஒழிப்பது அல்லது கட்டுப்படுத்துவது.

(4)  அரசியல் மயப்படுத்தப்பட்டுள்ள நீதித்துறை, காவல்துறை, பொது சேவை போன்றவற்றை நடுநிலைப் படுத்துவது.

(5) 18 ஆவது சட்ட திருத்தத்தை ஒழித்துவிட்டு 17 ஆவது சட்ட திருத்தத்தை மீளக் கொண்டுவருவது.

(6) விருப்பு வாக்குகள் மூலம் வெற்றிபெறுவோரை தெரிவு செய்வதில் மாற்றம் கொண்டு வருவது. இப்போதுள்ள முறைமையில்  கோடீசுவரர்கள், கருப்புப் பணம் வைத்திருப்போர் மட்டும் தேர்தலில் நின்று வெற்றிபெற முடியும்.

(7) ஜனாதிபதிக்குரிய நிறைவேற்று அதிகாரங்களை (ஜனாதிபதி பதவியை அல்ல) குறைப்பது.

நெல்லுக்கு இறைத்த நீர் வாய்க்கால் வழியோடி புல்லுக்கும் பொசியுமாப் போல் மேற்கண்ட நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டால்  அது தமிழர்களுக்கும்  ஓரளவாவது  அனுகூலமாக  இருக்கும். ஒரு ஜனநாயக நாட்டில் குடிமக்கள் எல்லோரும் ஒரே விலை,  ஒரே நிறை என்ற சமத்துவம், சமநீதி, சமவாய்ப்பு பேணப்பட்டால் பல சிக்கல்கள் தாமாகத் தீர்ந்துவிடும்.

வழக்கம் போல் புலம்பெயர்ந்த நாடுகளில் இயங்கும் சில அமைப்புக்கள் குட்டையை குழப்பி வருகின்றன.  இந்த அமைப்புக்கள் ஒவ்வொன்றும் ஜனாதிபதி தேர்தலில் தமிழ்மக்கள் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதில் எதிர்மாறான யோசனைகளை முன்வைத்துள்ளன.

(1) 2005 ஆம் ஆண்டுபோல இந்தத் தேர்தல் சிங்கள தேசத்தில் நடைபெறும் தேர்தல். அதில் தமிழர்களுக்கு அக்கறையில்லை. எனவே தமிழ் வாக்காளர்கள் தேர்தலைப் புறக்கணிக்க வேண்டும். (வி.புலிகள்  இராணுவ சம பலத்தோடு இருந்த ஒரு காலகட்டத்தில்தான் உத்தியோகப்பற்றற்ற புறக்கணிப்பை மேற்கொண்டார்கள் என்பதை இவர்கள் மறந்துவிட்டார்கள்.)

(2) தமிழர் ஒருவர்  தேர்தலில் போட்டியிட வேண்டும். அதன் மூலம் தமிழர்களது அபிலாசைகளை  பன்னாட்டு சமூகத்துக்கு எடுத்துச் சொல்ல வேண்டும்.  2010 ஆம் ஆண்டு நடந்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் தமிழ்வாக்காளர்கள்  இராஜபக்சேக்கு எதிராக வாக்களித்து தங்கள் அபிலாசைகள் என்ன என்பதைக் காட்டியுள்ளார்கள்.

(3) தமிழர்களுக்குரிய சுயநிர்ணய  உரிமையின் கீழ் தமிழர் தரப்பு  வட கிழக்கில் நேரடி வாக்களிப்பு நடத்துமாறு கேட்க ஐ.நா. அவையைக் வேண்டும்.

(4) இராஜபக்சே வெல்ல வேண்டும். அல்லது அவரை வெல்ல வைக்க வேண்டும். அப்போதுதான் மேற்குலக நாடுகள் தொடர்ந்து தமிழர் தரப்பை ஆதரிக்கும். எதிரணி வேட்பாளர் வென்றால்   மேற்குலக நாடுகள்  தமிழர்களை கைவிட்டு விடும்.  ஐ.நா. மனித உரிமை பேரவையின் ஆணையாளர் அமைத்துள்ள ஆணைக் குழுவின் அறிக்கையை கிடப்பில் போட்டுவிடும்.

மகிந்த இராஜபக்சே  மீண்டும் வெற்றி பெற்று வந்தால் என்ன நடக்கும் என்பதை இவர்கள் வசதியாக மறந்து விடுகிறார்கள்.  இராஜபக்சே மீண்டும்  வெற்றிபெற்று பதவியில் தொடர்ந்தால் என்ன நடக்கும்?

(1) தமிழ்மக்கள்  மீது இராணுவத்தின் மேலாண்மை  இறுக்கமடையும்.

(2) வடக்கிலும் கிழக்கிலும் தனியார்  காணிகள் இராணு முகாம்கள் அமைக்க, விவசாயம் செய்ய, ஹோட்டல்கள் கட்ட, பவுத்த கோயில்கள் எழுப்ப அடாத்தாகப்  பறிக்கப்படும்.

(3)சிங்களக் குடியேற்றங்கள்  முடுக்கி விடப்படும். அதன் மூலம் இப்போதுள்ள குடிப்  பரம்பல் மாற்றியமைக்கப்படும்.

(3) வட மாகாணசபையின் இயக்கத்துக்கு   மேலும்  முட்டுக் கட்டைகள் போடப்படும். சிங்கள இராணுவ ஆளுநர் சி.ஏ. சந்திரசிறி மூலம் ஏற்கனவே சபை நடவடிக்கைள் பேரளவு முடக்கப்பட்டுள்ளன.  சபை நிறைவேற்றிய நிலையான நிதியம் பற்றிய  சட்டத்தில் திருத்தம் செய்யுமாறு கேட்டு  ஆளுநரால் திருப்பி அனுப்பப்பட்டுள்ளது.  

(4) காணாமல் போனோர், ஆண்டுக் கணக்காக சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கும் அரசியல் கைதிகள்,  பெண்கள் தலைமை வகிக்கும் குடும்பங்கள்,   கைம்பெண்கள்,  இடம்பெயர்ந்து முகாம்களில் ஆண்டுக் கணக்காக அல்லல்படும் மக்கள் மற்றும் சிறுவர்கள் குறித்த சிக்கல்களுக்கு  தீர்வு காணப்பட மாட்டாது.

தென்னிலங்கை மக்கள் முன் எப்போதும் இல்லாத மாதிரி இராஜபக்சேயின் கொடுங்கோல் ஆட்சியை – குடும்ப ஆட்சியை –  அகற்றத் தயாராகி வருகிறார்கள்.  சிங்கள அறிவுப் பிழைப்பாளர்கள்,  அரச ஊழியர்கள், ஆசிரியர்கள், பல்கலைக் கழக மாணவர்கள் ஆட்சி மாற்றத்துக்கு ஆதரவு தெரிவித்து வருகிறார்கள். அதன் எதிரொலியே ஊவா மாகாணத்திலும் மேல் மாகாணத்திலும் நடந்த மாகாண சபைத் தேர்தலில் ஆளும் கட்சியின் வாக்குப் பலம் பலத்த சரிவைச் சந்தித்துள்ளது. இரண்டு ஆண்டு காலம் இருக்க அவசர அவசரமாக ஜனாதிபதி தேர்தலை நடத்துவதற்கு அது முக்கிய காரணம் ஆகும்.

எனவே தமிழ் மக்களைப் பொறுத்தளவில் இந்தத் தேர்தல்  மூலம் இராஜபக்சேயின்  சர்வாதிகார – கொடுங்கோல்  ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டுவர  அவர்களுக்கு ஒரு பொன்னான வாய்ப்புக் கிடைத்துள்ளது.  தேர்தலில் கடும் போட்டி நிலவுவதால்  வட கிழக்குத்  தமிழர்களின் வாக்குப் பலம்  தேர்தலின்  வெற்றி தோல்வியைத்  தீர்மானிக்கலாம் என்ற நிலை  எழுந்துள்ளது. இதனை ததேகூ கவனத்தில் கொள்ளும் என நம்பலாம். 

மகிந்த இராஜபக்சேக்கு எதிராகத் தமிழ்மக்கள்  ஒருமித்து வாக்களித்தால்  இலங்கையில்  இந்தியா, அமெரிக்கா போன்ற நாடுகள் விரும்பும்   ஆட்சிமாற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம்.  

---