விக்னேஸ்வரன் தமிழர்களின் வரமா? சாபமா?
வடக்கு மாகாண அமைச்சரவைக் குழப்பங்களைத் தொடர்ந்து அமைச்சர் டெனீஸ்வரனைக் கட்சியிலிருந்து 6 மாதங்களுக்குத் தற்காலிகமாக நீக்கியிருக்கிறது ரெலொ அமைப்பு.
அதன் மூலம் முதலமைச்சர் சி.வி.விக்னேஸ்வரனின் நடவடிக்கைகள் ஊடாக கட்சிக்குள் உடைவு அல்லது குழப்பம் ஏற்பட்ட மூன்றாவது அமைப்பாகி இருக்கிறது ரெலோ.
முதலமைச்சராகப் பதவியேற்றதில் இருந்தே சி.வி.விக்னேஸ்வரனின் நடவடிக்கைகள் ஏதோவொரு விதத்தில் கட்சிகள் அனைத்தையும் பாதித்துள்ளன.
கூட்டமைப்பில் உள்ள கட்சிகளுக்கு இடையிலான உறவுகளை மட்டுமல்ல, கட்சிகளுக்கு உள்ளே உறுப்பினர்கள் இடையிலான உறவு களையும் பாதித்துள்ளன.
முதன் முதலில் அமைச்சரவையை நியமித்தபோதே இந்தப் பிரச்சினை ஆரம்பித்துவிட்டது. தகுதியானவர்களைத்தான் அமைச்சர்களாக நியமிப்பேன் என்று கூறிக்கொண்டு ஈபிஆர்எவ் அமைப்பின் கோரிக்கையை நிராகரித்து பொ.ஐங்கரநேசனை விவசாய அமைச்சராக நியமித்தார். இதன் மூலம் ஈபிஆர்எல்எவ் அமைப்பிலிருந்து ஐங்கரநேசன் பிரியக் காரணமானார்.
ஊழல் குற்றச்சாட்டு விசாரணையின் முடிவில் அமைச்சர்கள் பொ.ஐங்கரநேசனையும் த.குருகுலராசாவையும் பதவிகளைத் தியாகம் செய்யவேண்டும் என்று கேட்டதன் பயனாக மற்றைய இருவரையும் பதவி விலக்குவதில் குறியாக இருந்தார்.
அதன் மூலம் ரெலோ கட்சிக்குள் பிளவை ஏற்படுத்தினார். அமைச்சர் டெனீஸ்வரனை அந்த அமைப்பு அடிப்படை உறுப்பினர் பதவியிலிருந்தே தூக்கி வீசிவிட்டது.
புளொட் அமைப்புக்குள் அமைச்சுப் பதவியை யாருக்கு வழங்குவது என்பது தொடர்பில் மாகாண சபை உறுப்பினர் லிங்கநாதன் தனது புளொட் கட்சியுடன் மனக் கசப்புக்களை உருவாக்கும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.
தமிழ் அரசுக் கட்சியையும் அவர் விட்டுவைக்கவில்லை.
முல்லைத்தீவு மாவட்டத்திற்கு உரிய அமைச்சுப் பதவியை வ.கமலேஸ்வரனுக்கு வழங்கப்போவதாக அவரிடம் தெரிவிக்கப்போக, இப்போது தமிழரசுக் கட்சியைத் சேர்ந்த சிலர் சம்பந்தரிடம் அதற்காகத் தூது போயிருக்கிறார்கள்.
அமைச்சரவையில் இடம் பெறுவது இல்லை என்று கட்சித் தலைமையும் மாகாண சபை உறுப்பினர்களும் முடிவு செய்த பின்னர், அங்கேயும் ஓர் விரிசல் ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்பு ஏற்பட்டுள்ளது.
இப்படி தன்னை ஆட்சிக்குக் கொண்டு வந்த கட்சிகள் அனைத்திற்குள்ளும் தனது நடவடிக்கைகள் ஊடாகக் குழப்பங்களைக் கனகச்சிதமாக விளைவித்துவிட்டார் முதலமைச்சர்.
தான் முதலமைச்சர் வேட்பாளராக வரவேண்டும் என்றால் கூட்டமைப்பில் அங்கம் வகிக்கும் நான்கு கட்சிகளின் தலைவர்களும் ஒன்றாகக் கோரிக்கை விடுக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தி, அதற்கூடாக ஒற்றுமைக்கான சமிக்ஞையைக் காட்டிய முதலமைச்சர், தற்போது அந்தக் கட்சிகளுக்கு உள்ளேயே குழப்பங்களையும், பிரிவையும், பிரிவினையையும் ஏற்படுத்திய ஒருவராகிவிட்டார்.
இந்த நிலையில் தமிழ் மக்களின் எதிர்ப்பு அரசியலின் அடையாளமாக முதலமைச்சர் உருவகப்படுத்தப்படுகிறார்.
தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு கொழும்பு அரசின் நண்பனாகி இணைந்தோடும் அரசியலை மேற்கொள்வதால், முதலமைச்சர் தன்னைத்தானே எதிர்ப்பு அரசியலின் கதாநாயகனாக நிலைநிறுத்திக்கொள்ளப் பார்க்கிறார்.
ஒரு பக்கத்தில் தமிழ் மக்களை ஒருங்கிணைத்து அவர்களின் வேணவாவை, விருப்பத்தை, வேட்கையை வென்றெடுப்பார் என்று எதிர்பார்க்கப்படும் ஒருவர், மறுபுறத்தில் யதார்த்தத்தில் அதே தமிழ் மக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் கட்சிகளுக்கு இடையிலும், கட்சிகளுக்கு உள்ளேயும் குழப்பங்களையும் சர்ச்சைகளையும் பிளவுகளையும் உருவாக்குவதற்கும் காரணமாகி இருக்கிறார்.
அதனால்தான் அவர் வரமா சாபமா என்கிற கேள்வியே இங்கு எழுகிறது.
http://www.jvpnews.com/srilanka/04/137227?ref=recommended3
வட மாகாண சபை குரங்கு கைப் பூமாலையாகி விட்டது. எல்லா விதத்திலும் வட மாகாண சபை ஏனைய மகாண சபைகளுக்கு ஒரு எடுத்துக் காட்டாக இருக்கும் என்றுதான் பலர் எதிர்பார்த்தார்கள். அந்த எதிர்பார்ப்புப் பிழைத்துவிட்டது. அது மட்டுமல்ல நரிக்கு நாட்டாமை கொடுத்த கதையாகவும் மாறிவிட்டது. அமைச்சரவை அமைக்கும் அதிகாரத்தை சம்பந்தன் அவருக்கே வழங்கிவிட்டார். இது விக்னேஸ்வரனின் அதிகாரப் பசிக்கு தீனி போட்டது போன்றாகி விட்டது. மாகாண சபையை தனது எண்ணப்படியே நடத்தத் தொடங்கினார். தனது சொல்லுக்கு மறு சொல் கிடையாது என நம்ப தொடங்கினார். விளைவு? தான் ஏறிய ஏணியை உதைத்துத் தள்ளினார். “தமிழரசுக் கட்சியின் செல்வாக்கால் அல்ல எனது சொந்தச் செல்வாக்கால் தேர்தலில் வென்றேன்” என்று பிதற்ற தொடங்கினார். 2015 தேர்தலில் முதலில் தான் நடு நிலமை வகிக்கப் போவதாகச் சொன்னாார். பின்னர் வீட்டை விட்டு வெளிவந்து மாற்றத்துக்கு வாக்களியுங்கள் என்று அறிக்கை மேல் அறிக்கை விட்டார். அவரது ஆசை தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணி குறைந்தது இரண்டு மூன்று இருக்கைகளைப் பிடிக்க வேண்டும் என்பதுதான். அவரது கனவு பொய்த்தது. ஆனால் தனது முயற்சியில் சற்றும் மனம் தளராத விக்னேஸ்வரன் தமிழ் மக்கள் பேரவையின் இணைத் தலைவர் ஆனார். இந்த தமிழ் மக்கள் பேரவை புலம்பெயர் புலி ஆதரவாளர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்பவர்களின் பினாமி அமைப்பாகும். அதன் யாப்பையும் அதன் கட்டமைப்பையும் படித்துப் பார்த்தாலே தெரியும். அப்போதே விக்னேஸ்வரனது பதவியைப் பறித்துவிட்டு வீட்டுக்கு அவரை அனுப்பி வைத்திருக்க வேண்டும். இதனை சம்பந்தன் ஐயா செய்யத் தவறினார். தன்னால் அரசியலுக்கு கொண்டு வந்தவரை எப்படி வீட்டுக்கு அனுப்புவது என்று அவர் யோசித்தார் போலும். தமிழ் அரசுக் கட்சி பின்வாங்குவதை விக்னேஸ்வரன் தனக்குச் சாதகமாக பயன்படுத்திக் கொண்டார். நரிக்கு நாட்டாமை கொடுத்தால் கெடைக்கு இருண்டு ஆடு கேட்குமாம். மாகாண சபையில் இடம்பெற்ற முறைகேடுகள் பற்றி ஒரு விசாரணைக் குழுவை விக்னேஸ்வரன் நியமித்தார். இந்த விசாரணைக் குழுவுக்கு எந்த சட்ட அங்கீகாரமும் மாகாண சபை சட்ட திட்டங்களில் இல்லை. ஆனால் அந்த விசாரணை அறிக்கையை வைத்து தனக்குப் பிடிக்காத (விதி விலக்கு ஐங்கரநேசன்) அமைச்சர்களை பழிவாங்கப் பயன்படுத்தினார். விசாரணைக் குழுவால் குற்றமற்றவர்கள் எனக் காணப்பட்ட நல்வாழ்வு அமைச்சர் ப.சத்தியலிங்கம் மற்றும் போக்குவரத்து அமைச்சர் பா.டெனீஸ்வரன் இருவரும் கட்டாய ஓய்வில் ஒரு மாதம் போக வேண்டும் என்று கட்டளை பிறப்பித்தார். உண்மையில் அவரது இலக்கு அமைச்சர் சத்தியலிங்கம்தான். அவரை “மாட்ட முடியாதா” என விசாரணை குழு உறுப்பினர்களிடமே கேட்டார். இப்போது மீண்டும் வேதாளம் முருக்க மரத்தில் ஏறிக் கொண்டது போல முதலமைச்சர் நினைத்தபடி அமைச்சரவையை அமைத்துக் கொள்ளலாம் என சம்பந்தர் ஐயா பச்சைக் கொடி காட்டி விட்டார். இது போதாதா? இப்போது அமைச்சர்கள் நியமனத்தில் விக்னேஸ்வரன் பந்தடித்து விளையாடுகிறார். மக்கள்தான் பாவம். இலவு காத்த கிளிபோல் ஆகிவிட்டார்கள்!