Political Column 2013 (3)

நொவெம்பர் 1, 2013

பொதுநலவாய  அரச  தலைவர்களுக்கு ஒரு திறந்த மடல்

எழுதியவர் எல்மோ பெரேரா

பொதுநலவாய நாடுகளில் உறுப்புரிமை வகிக்கும் பல நாடுகளில் மக்களாட்சி உயிர் பிழைத்துக் கொள்ள போராடிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது நீங்கள் சிறீலங்காவில் கூட உள்ளீர்கள். சட்டத்தின் மாட்சி மற்றும் நல்லாட்சி கோட்பாடுகள் உறுப்பு நாடுகளது  மேன்மைவாய்ந்த சிறப்பியல்புகளாக இப்போது இல்லை. தன்னிச்சை ஆட்சி மலிந்து போய்விட்டது. பொதுநலவாய அமைப்பு அழியாது தொடர்வதே கேள்விக் குறியாகிவிட்டது.

சிறீலங்காவின் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட வளங்கள் நாட்டின் இயற்கையான அழகையும் வரவேற்பின் சிறப்பையும் காட்டுவதற்கு செலவழிக்கப்படுகிறது.
1948 இல் சிறீலங்கா (அப்போது இலங்கை) சுதந்திரம் அடைந்த காலம் தொட்டு பதவிக்கு வந்த அரசுகள் சமூக நீதியின் சுவடுகளை எல்லாம் படிப்படியாக அழித்து விட்டன.

மனநிறைவுள்ள சமூகங்கள் இல்லாவிடில் (நாட்டில்) உறுதித்தன்மையைக் காணமுடியாது. சிறீலங்கா ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட இனங்கள், சமயங்கள், பண்பாடுகள், வரலாறுகள் மற்றும் வெவ்வேறு மொழிகள் பேசும் மக்களது ‘தாயகம்’ ஆக இருந்து வந்துள்ளது. பவுத்தம், இந்துமதம், இஸ்லாம் மற்றும் கிறித்தவ மதங்களைப் பின்பற்றும் மக்கள் இந்த நாட்டில் வாழ்கிறார்கள். இந்த மக்கள் – இவர்கள் எல்லோரும் சேர்ந்து சிறீலங்காவின் மக்கள் என அழைக்கப்படுகிறார்கள் – தங்களது மொழியை வளர்க்கவும் தங்களது சமயத்தைப் பின்பற்றவும் அவர்களுக்குச் சொந்தமான பண்பாட்டை மேம்படுத்தவும் வளர்க்கவும் அவர்களது வரலாற்றைப் பாதுகாக்கவும் அரச அதிகாரத்தில் தங்களுக்குரிய பங்கை – அரசின் அமைப்புகளில் பிரதிநித்துவம் பெறும் உரிமை உட்பட – சிறீலங்காவுக்குப் பொதுவான அடையாளத்தை பலவீனப்படுத்தாத முறையில் – அனுபவிக்க  உரித்துடையவர்கள் ஆவர்.

தன்னிச்சை மற்றும் அரச அதிகாரங்களை வரன்முறையற்றுப் பயன்படுத்துவதைத் தடுக்க 17 ஆவது திருத்தச் சட்டம் – யாப்புக்கு மக்களது முயற்சியால் கொண்டுவரப்பட்ட ஒரேயொரு சட்டம் – 2001 ஆம் ஆண்டு எதிர்ப்பின்றி நிறைவேற்றப்பட்டது. யாப்பு அவை மற்றும் சுதந்திரமான ஆணையங்கள் நியமிக்கப்பட்டதை அடுத்து முக்கிய நிறுவனங்கள் அரசியல் மயப்படுத்தப்பட்டது குறைக்கப்பட்டது. நல்லாட்சி நடவடிக்கைகள் நடைமுறைப் படுத்தப்பட்டன.  ஆனால் வருத்தப்படும் வகையில் 2005 ஆம் ஆண்டு நடுப்பகுதியில் இருந்து நிறைவேற்று அதிகாரம் படைத்த சனாதிபதியால் 17 ஆவது சட்ட திருத்தத்தின் மூலம் கொண்டுவரப்பட்ட யாப்பு விதிகள் மீறப்பட்டன. இதனால் அரச நிறுவனங்கள் எல்லாம் முன் எப்போதும் இல்லாதவாறு அரசியல் மயப்படுத்தப்பட்டன.
விடுதலைப் புலிகள் இராணுவ ரீதியாகத் தோற்கடிக்கப்பட்ட பிறகு 17 ஆவது சட்ட திருத்தம் வஞ்சகமாக நீக்கப்பட்டது. 18 ஆவது திருத்த சட்டத்தின் மூலம் நிறைவேற்று அதிகாரம் படைத்த சனாதிபதிக்கு எல்லையில்லாத அதிகாரம் வழங்கப்பட்டது. வருத்தப்படும் வகையில் மக்களால் தெரிவுசெய்யப்பட்ட பிரதிநிதிகள் தன்னிச்சை கோட்பாட்டை எங்களது நாட்டில் நிறுவனமயப்படுத்தி விட்டார்கள்.

கட்டற்ற தன்னிச்சைப் போக்குக்கு இருக்கும் ஒரே தடைக்கல் நீதித்துறையாகும். மேல்நீதி மன்றங்களின் தெளிவான தீர்ப்பை புறந்தள்ளிவிட்டு முதன்மை நீதியரசர் சடுதியாகப் பதவி நீக்கம் செய்யப்பட்டார். அவரது இடத்தில் அரசியல் முலாம் பூசப்பட்ட ஒருவர் நியமிக்கப்பட்டார். நீதித்துறை இப்போது நடைமுறையில் அரசியல் மயப்படுத்தப்பட்டுவிட்டது. எந்தவித கருத்து முரண்பாடும் அரச அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி படுவேகத்தில் அடக்கப்படுகிறது. வருந்தத்தக்க மாதிரி நல்லாட்சி என்பது வரலாற்றுக் குப்பைத் தொட்டிக்குள் தள்ளப்பட்டுவிட்டது.

இப்போது காணப்படும் பயங்கரப் போக்கு எப்படி மறுபக்கம் திருப்பப்பட்டு பொதுநலவாய நாடுகளது கோட்பாடுகள் கடைப்பிடிக்கப்படும் என்பதற்கு உங்களது கூட்டத்தில் முன்னுரிமை அளிக்கப்பட்டுக் கரிசனையோடு ஆராயப்படும் என நம்புகிறேன். (தமிழாக்கம் நக்கீரன்)

 *Elmore Perera- Founder CIMOGG & Past President Organisation of Professional Associations for and on behalf of Citizens Movement for Good Governance – The Citizens Movement for Good Governance (CIMOGG), founded in 2002, relentlessly endeavours to pursue the goal of restoring good governance and the rule of law in Sri Lanka.

October 02, 2013

Dear Rosie DiManno,

Your column “The hidden genocide” at the centre page of today’s Saturday Toronto Star has come at the worst of times for Sri Lanka and the best of times for those who oppose CHOGM. The CHOGM is scheduled to begin on November 10, just a week away, but Sri Lanka has been already put on the accused dock.

The latest piece of damning evidence to emerge is the foul summary execution of Isai Priya, the woman television anchor of LTTE TV during wartime.

Britain’s Channel 4 on Friday telecast a 48-second-long clipping (http://tmwtmw.blogspot.co.uk/2013/10/blog-post_6395.html) showing Shoba alias Isai Priya being captured alive and whisked away by army men, hands fastened behind her back.

The footage was shot by an unknown Lankan soldier and released to the channel by the UK-based journalist-filmmaker Callum Macrae. When photographs of Isai Priya’s naked body surfaced 4 years ago, the army claimed that her body was found during “mopping up” operations after the war ended on May 19, 2009.

Callum Macrae, producer of an earlier award-winning documentary, ‘Sri Lanka’s Killing Fields’ in June 2011, had released visuals of 27-year-old Isai Priya’s mauled body, with wounds on her face.

Her body was only partially clothed and soldiers were seen placing a piece of white cloth over her body. The soldiers mistook her for Duwaraga the daughter of LTTE leader Prabhakaran. Isai Priya is heard hotly denying she is not Duwaraga.

Macrae was in possession of the clipping from April onwards but chose to release it now to maximise the fallout, especially in Tamil Nadu and India.

Not surprisingly, the army has described the visuals as a ‘drama.’ When Isai Priya’s naked dead body first surfaced 4 years ago the Sri Lankan government claimed she was killed in combat with the 53rd division of the Lankan army, commanded by Major General Kamal Gunaratne, on May 18, 2009.

Isai Priya though she was working in the propaganda wing of the LTTE was a civilian and not a fighter. “She had a heart problem and she never carried a gun and her physical condition did not permit her to go to the battlefield. She always had a camera, a pen or a notepad. She was a journalist working in the propaganda wing of the LTTE,” Macrae had said in his previous documentary, quoting Kalpana, one of Priya’s friends.

The latest visuals confirm the suspicion that she was captured alive and killed later. The timing of the latest telecast has raised a storm of protest in Tamil Nadu and all political parties including the Congress and they have mounted pressure on the Central government to boycott CHOGM. As I write now, Prime Minister Manmohan Singh is yet to decide whether to attend the CHOGM or not.

The showing of this visual has reinforced allegations against Sri Lanka’s human rights violations and reluctance to devolve powers to the elected northern provincial council.
It is a pity the Commonwealth allowed Sri Lanka to host the CHOGM when that country faces serious allegations of committing war crimes and crimes against humanity.
The Commonwealth countries are setting a bad example to the rest of the world on human rights.

Sri Lanka is clearly in violation of Commonwealth’s own core principles and values that includes world peace and support for the United Nations; individual liberty and egalitarianism; opposition to racism; opposition to colonialism; the eradication of poverty, ignorance, disease, and economic inequality; free trade; institutional co-operation and multilateralism.
The Harare Commonwealth Declaration reaffirmed these core principles and values, detailing the Commonwealth’s membership criteria, and redefining and reinforcing its purpose. The Declaration was issued in Harare, Zimbabwe, on 20 October 1991, during the twelfth Commonwealth Heads of Government Meeting. It reaffirmed the political principles laid out in the Singapore Declaration of twenty years before, and (along with the Singapore Declaration) is considered one of the two most important documents to the Commonwealth’s un-codified constitution.
The Singapore Declaration had committed the Commonwealth to several principles in 1971: world peace and support for the United Nations; individual liberty and egalitarianism; opposition to racism; opposition to colonialism; the eradication of poverty, ignorance, disease, and economic inequality; free trade; institutional co-operation; multilateralism; and the rejection of international coercion. The Harare Declaration reaffirmed all these except the last. It also emphasised in particular a few of the principles and values mentioned in Singapore as integral to the Commonwealth project:

*  We believe that international peace and order, global economic development and the rule of international law are essential to the security and prosperity of mankind;
* We believe in the liberty of the individual under the law, in equal rights for all citizens regardless of gender, race, colour, creed or political belief, and in the individual’s inalienable right to participate by means of free and democratic political processes in framing the society in which he or she lives;

* We recognise racial prejudice and intolerance as a dangerous sickness and a threat to healthy development, and racial discrimination as an unmitigated evil;
We oppose all forms of racial oppression, and we are committed to the principles of human dignity and equality;

We recognise the importance and urgency of economic and social development to satisfy the basic needs and aspirations of the vast majority of the peoples of the world, and seek the progressive removal of the wide disparities in living standards amongst our members.

It is sad the Commonwealth has not lived up to its own principles and values; Prime Minister Harper is, therefore, right in boycotting the CHOGM to be held in Colombo. One might not agree with everything he does, but by boycotting the summit meeting he has send a powerful message to his colleagues.
To demonstrate the seriousness of the issue, prime minister Harper has threatened that Canada could cut the $20 million purse strings to the 64-year-old Commonwealth organization due to ongoing human rights abuses by the host Sri Lankan government.
The prime minister has cited everything from the impeachment of a chief justice to allegations of extra judicial killings and disappearances and the jailing of political opponents and journalists.
Although it is late in the day to abandon the CHOGM, telecast of Iasi Priya’s foul execution-style murder after capture has cast a dark and long shadow over the summit.
Yours sincerely

Veluppillai Thangavelu
April  13, 2013

Press Release

His Excellency Ban Ki-moon
The United Nations
760 United Nations Plaza
Manhattan, NY 10017
USA
The Torching Of Uthayan Newspaper Printing Press Is An Unmitigated Assault On Media Freedom – A Foundational Pillar Of Democracy
Your Excellency,
We wish to bring to your immediate attention the torching of printing press of the Uthayan News paper office in Jaffna. According to P. Premanand, editor, at 5.00 am on April 13th three gunmen shouting raw filth stormed into the newspaper threatening the employees and fired four shots, one narrowly missing a worker’s head. One of them held an AK-47 assault rifle and he kept watch near the gate, E. Saravanapavan, MP and proprietor of Uthayan newspaper told media by telephone.
The assailants opened fire at the computers as well as the printing machines. They then set the printing machines on fire after dousing with petrol. They also threw stacks of newspapers, prepared for distribution, into the fire before leaving the premises.
Frantic calls to the local police did not receive any response till contact was made with Police headquarters in Colombo.
In the past too there has been a series of assaults on the Uthayan newspaper resulting in the killings of staff and damage to property. Only last week Uthayan office at Kilinochchi was attacked by government goons.
To add insult to injury, investigations were completed within 5 hours and the director general of the Media Centre for National Security, Lakshman Hulugalla issued a statement at 10.00 am claiming the incident was an ‘inside job to tarnish the image of the government.’ This is the typical response of the government functionaries when complaints are made about murders, assaults, arson etc. No one can tarnish the government’s image is already tarnished by its own actions.
Will any sane person(s) set fire to his own valuable equipment and printing machine costing millions of rupees? But Lakshman Hulugalla thinks if a lie is repeated again and again a gullible public will swallow it!
There are 17 army divisions in the North and at least half of them are deployed in the Jaffna peninsula, yet there is no law and order. According to informed sources there is one soldier for every 7 civilians!
The law enforcement agencies have been politicised and they will act only according to the whims and fancies of their political masters, notably the all powerful Defence Secretary Gotabhaya Rajapaksa who has an iron grip on the armed forces as well as the Police. He and the government are using them to terrorise the Tamil public into submission.
The government says no one except the Police is allowed to carry arms, but the assailants in this incident used assault rifles to open fire.
Mahinda Rajapaksa’s government is in a defiant mood. They no longer worry about the opinion of the international community. Foreign Minister G.L.Peiris’ s response to the statement by Opposition United National Party (UNP) leader Ranil Wickremesinghe, shows the total disdain the Sri Lankan government (GoSL)  has for the UNO.
The Government yesterday reaffirmed in Parliament that it did not concur with the US-sponsored resolution adopted at the United Nations Human Rights Council (UNHRC) sessions on March 22, 2013.
Responding to a statement by Opposition United National Party (UNP) leader Ranil Wickremesinghe, External Affairs Minister G.L. Peiris reaffirmed in Parliament that it did not concur with the US-sponsored resolution adopted at the United Nations Human Rights Council (UNHRC) sessions on March 22 and the Government would not hold talks with anyone on the matters contained in the resolution.
“Sri Lanka cannot acquiesce with the resolution adopted. First and foremost among the reasons for such a decision is that the resolution calls for an oral update on Sri Lanka at the 24th session in September this year, and a comprehensive report at the 25th session in 2014. It means Sri Lanka will figure on the UN agenda every six months. When we survey the global situation, Sri Lanka is not a country with a troubling situation in the world. The proportionality of this resolution cannot be accepted as a result,” he said. http://www.tamilnewsnetwork.com/2013/04/10/govt-wont-comply-with-unhrc-resolution-gl/)
In the circumstances we are urging you to take stern measures against the GoSL which by all standards is a rogue state now. During the last 4 years the GoSL has taken the international community, UNO and countries like the US, UK, EU, Canada down the garden path with false promises and misinformation. The GoSL continues its assault on, undermining of, some of the core concepts and foundational pillars of international law and throwing overboard   the rule of law, media freedom and principles of good governance. It has descended into a militaristic, authoritarian and dictatorial state bent on ethnic repression.
In practical terms, there is no difference between apartheid South Africa and the genocidal rump Yugoslavia, on the one hand, and the genocidal, apartheid Sri Lanka, on the other.
Therefore, the time has come for the Secretary General to act decisively and take steps to bring the GoSL to its senses. Resolutions, appeals, pleas want work with a government that is rapidly sliding towards military dictatorship right before our eyes.

Yours Sincerely,

Veluppillai Thangavelu
President

Copy to: Her Excellency Navanethem Pillay, High Commissioner, UNHRC, Heads of Governments and Human Rights Organizations.
October 09, 2013
A response to letter (Moving Forward in Sri Lanka) written by Chitranganee Wagiswara, Sri Lanka High Commissioner, Toronto
The editor,
Toronto Star
Toronto.
Dear Sir,
This refers to the letter (Moving Forward in Sri Lanka) written by Chitranganee Wagiswara, Sri Lanka High Commissioner, Toronto and carried by Toronto Star dated October 09.
The Sri Lankan High Commissioner lives up to the adage that a diplomat is someone send abroad to lie for the country. She has put up a brave face and had tried to paint lily white the ugly face of Sri Lanka.
The Sri Lankan government claims that it has wiped out the LTTE and there is no incident of terrorism after the war ended in May 18, 2009. If this is so why national security is still an issue? Why Sri Lankan government has deployed 17 out of 22 Divisions consisting of 150,000 troops in the North (15) and East (2)? The fact of the matter is the army is used to impose Sinhalese hegemony on the Tamil people. It is simple as that.
The rebuilding and reconstruction has not helped the ordinary people, it has only helped the military. Out of the 300,000 internally displaced persons (IDPs) there are still 93,000 IDPs waiting for re-settlement. It should be stated here the army/government has not built a single house for the displaced people. On the other hand the army/government has grabbed large swaths of private land belonging to the Tamil people to expand military bases.
In Ceylon’s context, it is tongue in cheek exercise to claim citizens of a country should have the freedom to live and work in any part of one’s own country. But, what the government does is to settle Sinhalese settlers from the south in their thousands in the North and East at state expense! This state aided colonization has been going on since independence in 1948 so as to alter the demography of the Northeast. This state aided colonization has resulted in the Sinhalese population in the East going up from just 5,947 (4.66) in 1946 to 359,136 (23.15) a staggering increase of 5938.94%. During the same period Tamil population declined percentage wise from 75,318 (58.96) to 617,295 (39.79). In other words the successive Sinhalese governments have ethnically cleansed the Tamils through a deliberate policy of Sinhalization of Tamil dominated eastern province.
No body is attempting to mislead the international community. It is not Tamil Diaspora that accuses the government of human rights violations and civilian deaths. All human rights organizations like the AI, HRW, Crisis Group have accused the government of gross human rights violations, war crimes and crimes against humanity.
The Experts Panel appointed by Ban Ki Moon found “credible allegations, which if proven, indicate that a wide range of serious violations of international humanitarian law and international human rights law were committed both by the Government of Sri Lanka and the LTTE, some of which would amount to war crimes and crimes against humanity” (Darusman, Sooka & Ratner 2011)
Senior  LTTE leaders who surrendered to the army carrying white flags were killed after they were tortured by the army. Photographic evidence have surfaced showing the burnt bodies of at least three senior leaders. Likewise, 300 cadres too were shot dead after they surrendered. Hundreds of others who surrender to the army on 18th May have since gone missing. There are eye witnesses to the surrender but the government vainly denies any such surrender.

As stated above, the Sri Lankan government has not built/repaired a single house damaged/destroyed during the war. What the government has done is to build army bases, cantonments, army quarters, health resorts, luxury hotels, restaurants, swimming pools, tennis courts, golf courses, war memorials, war museums, Buddhist viharas, Buddhist statures etc.
As for the LLRC, there is no reconciliation and the government is walking away from it.

The High Commissioner very clumsily puts a spin on the results of the NPC election. Yes, a powerful message has been sent to the international community and that message is Tamil voters have decidedly rejected Mahinda Rajapaksa and his government. The Tamil voters dealt a stunning blow the ruling party that secured only 17% of the votes cast and only 7 seats out of 38! This is in contrast to the 78.78% of votes cast to the TNA that secured 30 seats. The victory came despite the ruling UPFA and the army resorting to violence, intimidation, thuggery and mis-use of state resources to win the election.
The government gave/promised jobs, money, sarees, alcohol etc. that failed to sway the voters. The results of the NPC is an indictment against militarization, Sinhalization and Budhistization of the Northern Province by the government. The message to the international community is that Tamil people reject majoritarian rule and they want self-rule in North and East where they are in a majority. Unfortunately, the pumpkin is too large for the High Commissioner to hide inside the pages of Toronto Star!

V.Thangavelu
What Is The Fate Of the LTTE Surrendees? Are They Alive Or Have They Been Summarily Executed By The Army?
Veluppillai Thangavelu
The Human Rights Watch (HRW) in its latest report has slammed the Sri Lankan government for failure to make real progress in holding accountable those responsible for the execution style slaying of 17 aid workers on August 4, 2006 despite renewed international calls for action. Seven years have elapsed but the perpetrators responsible for the death of 17 aid workers have not been brought to justice. And this in a country which boasts about 2,300 years old Buddhist civilization and Buddhist values!
On August 4, 2006, gunmen executed 17 Sri Lankan aid workers – 16 ethnic Tamils, four of them women, and a Muslim – with the Paris-based international humanitarian agency Action Contre La Faim (Action Against Hunger, ACF) in their office compound in the town of Muttur in eastern Trincomalee district. The killings occurred after several-days battle between the army and the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) for control of the town. The ACF team had been providing assistance to survivors of the December 2004 Indian Ocean tsunami.

The University Teachers for Human Rights (Jaffna) has published detailed findings on the Muttur killings based on accounts from witnesses and weapons analysis that implicate the Sri Lankan army in the area at the time. The group reported that two police constables and naval special forces commandos were alleged to be directly responsible and that senior police and justice officials were linked to an alleged cover-up.
In July 2007, the Presidential Commission of Inquiry, established after the Muttur killings to investigate 16 major human rights cases, exonerated the army and navy in the massacre and instead blamed LTTE forces or Muslim militia. Families of ACF workers who testified before the commission blamed the army for the shooting. The commission’s full report to President Rajapaksa has never been made public.
In March 2013, the United Nations Human Rights Council adopted a resolution on Sri Lanka, reiterating the concerns of a 2012 council resolution, which focused on the lack of accountability for human rights violations. The council called upon the Sri Lankan government to “conduct an independent and credible investigation” into alleged rights abuses and “take all necessary additional steps” to meet its legal obligations to ensure justice and accountability for all Sri Lankans.
According to James Ross, legal and policy director of HRW, the government of President Mahinda Rajapaksa in apparent response to increasing international pressure, took long overdue steps by directing state lawyers and investigators to review the case and prepare a comprehensive list of witnesses. This was one of several recent moves by the government to adopt previously disregarded recommendations of its Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC) created in 2011 following the defeat of the LTTE in May 2009.
The UN High commissioner for Human Rights, Navi Pillay, is scheduled to visit Sri Lanka towards the end of this month and HRW has repeated its call for the UN Secretary-General or other UN body to create an independent international investigation into violations by government forces and the LTTE. This investigation should make recommendations for the prosecution of those responsible for serious abuses during the armed conflict, including the ACF case.
President Mahinda Rajapaksa’s government continue to resist taking meaningful steps to investigate and prosecute alleged war crimes by the armed forces during the last phase of the war that ended on May 18, 2009. During the last 4 years or more the human rights situation in Sri Lanka has gone from bad to worse. Though disappearances and abductions have decreased, crack down on dissenting voices and assault on media freedom have increased. The Northern province is under tight occupation of the armed forces and the Sinhalese governor is behaving like his nake sake during the colonial era. Both the Sinhalese governor and the army commander are exercising unlimited administrative power. The government has refused to restore civilian administration on grounds of non-existing security threat!
On May 13, 2013 Nicolas Beger, Director of Amnesty International (AI) urged the European Union to demand publicly an independent, impartial and internationally-led investigation which holds to account those responsible for crimes under international law.
While  both the HRW and AI have been consistently urging the Sri Lankan government to investigate and punish those responsible for war crimes, no human rights group has articulated the fate of second rank LTTE cadres who surrendered to the army on May 17/18, 2009 and since gone missing and their fate unknown.
Sri Lanka under Mahinda Rajapakse is one of the worst violator of fundamental human rights and humanitarian law governing conduct of war. Not only LTTE leaders were killed when they surrendered to the army with white flags in the battle field,  scores of others were killed after they surrendered to the army on May 17/18, 2009.
Here is a list of those LTTE cadres who surrendered to the armed forces on 17/18 May, 2009 but their whereabouts unknown.
(1) K.V. Balakumar and his son Sooriyatheepan
(2) V. Ilankumaran (alias Baby Subramaniyan) Head of the Thamil Eela Education Department. His wife Vettrichchelvi and daughter Arivumathy.
(3) Yogaratnam Yogi in charge of ‘Institute for Conflict Research’ in Vanni
(4) Poet Puthuvai Ratnadurai, Coordinator of LTTE Arts and Cultural Department
(5) K. Paappa, Coordinator LTTE Sports Department
(6) Rajah (Chempiyan) Assistant Coordinator LTTE Sports Department and his 3 children
(7) Ilanthirayan, LTTE Military spokesman
(8) Veerathevan, Coordinator LTTE  Bank
(9) S.Thangkan,  Political Wing Deputy Chief
(10) Aruna, Thamil Eela Education Department
(11) S. Naren, Asst. Executive Head of TRO
(12) Kuddy, Head of the LTTE Transport Department
(12) Priyan, Head of Administrative Service Department and his family
(13) V.Poovannan, Head of the Administrative Service Division of the LTTE
(14) Thangaiah, Administrative Service Department
(15) Malaravan, Administrative Service Department
(16) Pakirathan, Administrative Service Department
(17) Reha, Head of LTTE Medical Division
(18) Selvarajah, Commander Manal Aru Head Quarters
(19) Bhaskaran, Commander Manal Aru Head Quarters
(20) Major Lawrance
(21) Major Kumaran
(22) Prabha, Batticaloa District Commander
(24) Rupan, Coordinator of Supplies
(25) Babu, Coordinator of Jewellery Business
(26) Ilamparithy, Executive Head of Political Wing
(27) Elilan, Head of Trincomalee Political Wing
(28) Vijitharan, Executive Secretary, Political Wing
(29) Major Veeman
(30) Sakthy, Coordinator Forestry Division and his family
(31) E.Ravi, Charge of Houses
(32) Sanjai, Mulliyavalai Divisional Political Wing Coordinator
(33) Para Ratha, Coordinator Justice Department
(34) Kumaravel, Coordinator Air Force Security
(35) Chithrankan Malathy, Commander Manal Aru District
(36) Suhi, Commander
(37) Arunan, Major Sea Tigers
(38) Manoj – Medical Department
(39) Lawrance, Finance Department
(40) Lawrance Thilakar, Coordinator TRO Planning Department
(41) Karikalan, former Commander, Eastern Province
The above list is by no means complete.
On May 31, 2009, Lankafirst.com website quoting Government Information Department sources, reported that some top Tiger leaders under the custody of the military were going through series of serious investigation by the security forces.

“Former eastern province political wing leader and subsequently in charge of the economic division Karikalan, former spokesman of the LTTE Yogaratnam Yogi, former EROS MP turned advisor to the LTTE V. Balakumar, a former spokesman of the LTTE Lawrence Thilakar, former Deputy political section leader Thangkan , former head of the political section for Jaffna district Ilamparithi, former Trincomalee political wing leader Elilan, former head of the LTTE Sports Departmetn Paappa , former head of the administrative division of the LTTE Puvannan and deputy international head Gnanam are in custody,” it said.
The UTHR-J report mentioned the names of top leaders who surrendered to the army. Karikalan (former eastern province political wing leader and subsequently in charge of the economic division), Yogaratnam Yogi (former spokesman of the LTTE), Lawrence Thilakar (a former spokesman of the LTTE, a one time head of LTTE office in Paris and later in charge of the Tamil Rehabilitation Organisation), Thangkan (former Deputy political section leader), Ilamparithi (former head of the political section for Jaffna district), Elilan (former Trincomalee political wing leader), Paappa (former head of the LTTE sports division), Puvannan (former head of the administrative division of the LTTE), Gnanam (deputy international head) and Tamilini head of the Women’s political wing. (http://www.lankanewspapers.com/news/2010/7/58890_space.html)
On June 12, 2009 The Asian Tribune, a mouth piece of Mahinda Rajapakse’s government, reported  that “LTTE Senior V. Balakumar and seven other hardcore Tigers are in the police net, Asian Tribune learns. They are Yogaratnam Yogi, former LTTE spokesman, Baby Subramanian, LTTE stalwart of long years, Lawrence Thilakar, a former head of the LTTE’s International Secretariat, Ilamparithi, Jaffna political leader, Karikalan of the Eastern Province and three others whose names are not immediately available.” (http://wannioperation.com/news/2009/06/ltte-seniors-balakumaran-8-other-hardcore-in-police-custody/)
On August 06, the Lanka Guardian published a photograph taken in the army controlled area detention centre showing V. Balakumar and his son seated on a bunk under a tree. The background of the photograph shows army soldiers moving around the area. According to Lanka Guardian V. Balakumar came to surrender to the Army with white flags together with other senior leaders of the LTTE. The photograph was taken in the army-controlled area. (http://www.lankanewspapers.com/news/2010/8/59145_space. html)
A senior Sri Lankan minister wittingly or otherwise has confirmed that some of the top Tamil Tiger leaders, including V. Balakumar and Yogaratnam Yogi, who had surrendered to the government troops during the final days of the war in May 2009, have been killed while in protected military custody.

Former Minister of Rehabilitation and Prisons Reforms, Dew Gunasekara eho undertook a visit to the north in July, 2010 and met groups of war widows told a Colombo-based newspaper on record that among the ‘widows’ whom he had met in Jaffna were wives of Balakumar and Yogaratnam Yogi. (http://jdsrilanka.blogspot.ca/2010_07_20_archive.html)

The Minister’s statement indirectly confirms that some of the top leaders of the Tamil Tiger rebels have been killed while in military custody by the government of President Mahinda Rajapaksa, which is already facing international war crime charges for allegedly executing top unarmed Tiger leaders who surrendered with white flags.

It is not known whether Balakumar, Yogi and others were killed in an execution-style murder or tortured to death.
The wives of Elilan and Ilanthirayan gave evidence before the LLRC claiming they saw their husbands bordering an army bus along with Rev. Fr. Francis Joseph, but have never heard of them since.
Ananthi Sasitharan (40) wife of Elilan, former Trincomalee political head of the LTTE in  her testimony before the LLRC said that her husband Mr. Elilan, and other senior LTTE officials Yogaratnam Yogi and Lawrance Thilakar, both of whom took part in negotiations earlier, and LTTE Political Wing Deputy Chief Thangkan, former Jaffna Political Head Ilamparithi, Head of Administrative Unit Poovannan, Piriyan, Theepan, Sports Wing Chief Raja and his 3 children, Kuddi and Holster Babu were among those surrendered in front of her eyes to the Sri Lankan forces under the coordination of a Catholic Priest at Vadduvaaikal in Mullaiththeevu on 18 May, 2009. In addition, the list of names of missing are Poet Rathnathurai, V. Balakumar, LTTE strategist, Karikalan, Head of the Political department, Batticaloa and Ilankumaran (Baby Subramanian) Head of the Educational Department.

Ananthi Sasitharan’s evidence before the LLRC  was corroborated Mrs.Punitharuban Vanitha the wife of Ilanthirayan who said her husband was taken away by the army on 17 May 2009, just before the Tigers suffered their final defeat. She was told, she said, that her husband would be returned after treatment for minor injuries. Mrs. Vanitha told the LLRC that she has not seen her husband since then. Bobitha Prabhakaran, the wife of Prabha, also said her husband was detained in May last year, and has heard nothing from him since.
Bearing witness in front of Mahinda Rajapaksa’s LLRC in Maanthai West in Mannaar on Sunday, Mrs R. Mironio, the wife of LTTE’s former Mannaar commander Antony Rayappu alias Yaan, said she has not heared from her husband or not told of the whereabouts of him after he surrendered in front of her in SLA controlled territory in Mullaiththeevu on 18 May 2009. The surrender was facilitated by Catholic Priest Rev. Fr. Francis Joseph, she said. The priest was also taken with her husband, but none have heard about them, she said.
On September 18 (Saturday) Mrs. Ananthi Sasitharan was interviewed by BBC (Tamil Oosai) following her testimony before the LLRC. She told BBC (Tamil Oosai) that she and her three daughters witnessed her husband and hundreds of other LTTE members surrendering to the Sri Lanka Army (SLA) soldiers on 18th May 2009, after the war has come to an end. “I have been trying to trace my husband and have not been successful to locate his whereabouts. I have no doubt that Sri Lanka’s president knows where my husband and others who surrendered are being held,” she told the BBC.

“If my husband has disappeared during the war, then there will be reason to think that he may have been killed during the heat of the battle, but having seen him surrender after the fighting has stopped, there is absolutely no reason for me to believe that he is dead,” Ananthi told the BBC.

When asked if she did not fear for her life [from Sri Lanka Government] after talking candidly before Sri Lanka’s commission, Ananthi said, she has never been afraid of death, and that her resolve to live has long been disappeared. She added that she will continue to her efforts to find her husband.
“All countries have betrayed us,” she told BBC (Tamil Oosai) after complaining to the LLRC that SL President should know the whereabouts of her husband and fellow LTTE officials surrendered through a Catholic Priest in Mullaiththeevu on 18 May 2009.
When asked whether she was concerned about repercussions for stating her views publicly from Vanni, the mother of three responded: “I am not afraid. I am prepared to face anything since we don’t now live with the zest for life.”
She further said that, while her three daughters were psychologically traumatised from seeing death and destruction, she is managing to bring them up as best as she can from the income from her employment.
“I had complained by a letter to the Vavuniya, Colombo International Red Cross Society and in person. I had complained to Vavuniya Human Rights Commission regarding my husband, but I did not receive any reply. Several months had lapsed, but my husband’s whereabouts is still not known.”
A remarkable feature of her interview is her spirit of defiance in the face of adversity and despair. She did not mince her words and always spoke in terms of collective self, as “we” and not “I.” This Eezham Tamil psyche that is seriously concerned more about the sufferings of the nation than individual miseries.
Mrs. Ananthi Sasitharan appealed to the media to bring to light her plea to the attention of world leaders and media outlets to exert pressure upon the Sri Lankan government to release her husband. Despite the pleas from people like Mrs. Ananthi, international media and world diplomats have taken little or no attention to their pleas.

Mrs. Ananthi Sasitharan said he and her three daughters witnessed her husband and hundreds of other LTTE members surrendering to the Sri Lanka Army (SLA) soldiers on May 18, 2009, after the war came to an end.
Mrs. Ananthi Sasitharan, in a letter addressed to Ms. Sooka Yasmin (Executive Director) of Foundation for Human Rights and a Member of UN Experts Panel, on September 15, 2010, wrote: “My husband Sinnathurai Sasitharan on 18.05.2009 at Vanni Mullaiththeevu District in Vadduvagal Division on the Head of Church Father Francis Xavier with many hundred Tigers surrendered to Mullaiththeevu Sri Lankan Army.
When the LLRC went to Batticaloa many Tamil civilians testified before the panel about missing relatives. Among them were wives of LTTE military spokesman Rasiah Ilanthirayan and Prabha head of the Tiger intelligence wing in Batticaloa. Both have not been seen since being detained by the army.
The government of President Mahinda Rajapaksa should come clean as to the fate of these LTTE cadres who surrendered to the army on May 17/18, 2009. If they have been summarily executed then details regarding the execution.
Human rights groups like the HRW, AI, International Crisis Group and others should press the Sri Lankan government for an answer. Executing soldiers who surrender to the victors amounts to war crimes and crimes against humanity. These acts violated international human rights and international humanitarian law; some of them may constitute as war crimes. It is vital that those responsible for these atrocities be brought to justice. Failure to do so would send a message that the international community will allow war criminals to escape accountability and justice, and encourage other countries to follow the “Sri Lanka model.”
Soft diplomacy is not knocking any sense into the head of Mahinda Rajapaksa. He in an act defiance has rejected the US sponsored resolution adopted on the 22nd March, 2013 claiming his government is not bound by it. By rejecting the resolution he is making a mockery of the UN system itself.  According to Failed States Index of the Foreign Policy publication, Sri Lanka is fifth in the second league of twenty failed states for the year 2010.
The question now is how long countries like US, EU, UK, Canada will tolerate Sri Lanka’s nose thumping? There must be a limit to tolerance. So far the government has failed meaningfully to investigate war crimes and crimes against humanity committed by the armed forces.
மகிந்த இராசபக்சாவின் கழுத்தைச் சுற்றிப் பாசக் கயிறு இறுகுகிறதா?
நக்கீரன்
“ஒட்டக்கூத்தன் பாட்டுக்கு இரட்டைத் தாழ்ப்பாள்” என்று தமிழில் ஒரு பழமொழி உண்டு. இதன் பின்னணி என்ன என்பது  பலருக்குத்  தெரியாது. குறிப்பாக இளைய தலைமுறையினருக்குத் தெரியாது.
குலோத்துங்க சோழன் மனைவி பாண்டிய நாட்டு அரசி.  அவளது குரு புகழ்பெற்ற நளவெண்பா என்னும் காவியத்தை இயற்றிய புகழேந்திப் புலவர். புகழேந்திப் புலவர் திருமணத்தின் பின்னர் அரசியோடு வந்து சோழ நாட்டில் தங்கி இருந்தார். குலோத்துங்க சோழனின் அவைக்களப் புலவரும் குருவுமான ஒட்டக்கூத்தர் புகழேந்தியை  பொறாமை காரணமாக சிறையில் அடைத்துவிட்டார். இந்த விவரத்தைக் கேள்வியுற்ற அரசியாருக்குக் கோபம் வந்து விட்டது. அதனால் அவள் அரசன் அந்தப்புரத்திற்கு வரும் சமயம் அறைக்குள்ளே புகுந்து கொண்டு கதவைத் தாழிட்டுக் கொண்டாள். மன்னன் குரல் கொடுத்தும் கதவைத் திறக்கவில்லை. அந்த நாளில் அரசியர்  ஊடல் கொண்டால் மன்னர்கள் தங்கள் அவைக்களப் புலவரை அனுப்பி பிணக்கைத் தீர்த்து  வைப்பது வழக்கம். அதன்படியே குலோத்துங்கனும் தனது அவைக்களப் புலவரும் குருவுமான ஒட்டக்கூத்தரை அனுப்பினான்.
ஒட்டக்கூத்தர் அந்தப்புரத்திற்கு வந்து அரசியாரின் அறைக்கு முன்னால் நின்றுகொண்டு “நளினமான மலரில் இருக்கும் தேன் போன்ற பெண்ணே நீ கதவைத் திறப்பதற்கு நான் உன்னை வேண்டிக் கேட்டுக் கொள்ளும் அவசியமில்ல. ஏனென்றால் வானளாவிய புகழ் கொண்ட ஆண் சிங்கத்தைப் போன்ற வலிமையுடைய வாள் வீரனாகிய குலோத்துங்கன் உன் அறை வாசலுக்கு வந்தால் தாமரை போன்ற உன் கைகள் தானே கதவைத் திறந்துவிடும்!” எனப் பொருள்படும் பாடலைப் பாடினார்.

நானே இனியுன்னை வேண்டுவதில்லை நளினமலர்த்
தேனே கபாடந் திறந்திடு திறவா விடிலோ
வானேறனைய வாள் விரவிகுலாதிபன் வாசல் வந்தால்
தானே திறக்கு நின் கையிதழாகிய தாமரையே!

இந்தப் பாடலைக் கேட்ட அரசியின் கோபம் அதிகமாகவே அவள் கதவின் இன்னுமொரு தாழ்ப்பாளையும் தாளிட்டுக் கொண்டாள். அப்படித்தான் ‘ஒட்டக்கூத்தன் பாட்டுக்கு இரட்டைத் தாழ்ப்பாள்’ சொற்றொடர் உருவானது.
13 ஆவது சட்ட திருத்தத்தை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும் அது மட்டும் போதாது, அதற்கும் மேலாகச் சென்று அதிகாரப் பகிர்வுப் பொதியை கொண்டு வந்து நல்லிணக்குத்துக்கு வேண்டிய சூழலை உருவாக்க வேண்டும் என்று இந்தியா ஒரு முறைக்கு பலமுறை கெஞ்சிக் கேட்டுக் கொண்டது. ஆனால் சனாதிபதி மகிந்த இராசபக்சே அசைந்து கொடுக்கவில்லை. இப்போது திருகோணமலையில் தனது 65 ஆவது சுதந்திர நாள் பேச்சில் இலங்கைத் தமிழர்களின் சுயாட்சி உரிமையை மகிந்த இராசபக்சே முற்றாக நிராகரித்திருக்கிறார். தமிழருக்கு சுயாட்சி கிடைப்பதை அவர் அடியோடு விரும்பவில்லை. அவர் ஆற்றிய உரை இதனைத் துலாம்பரமாக வெளிப்படுத்துகிறது.
இலங்கையில் வாழும் அனைத்து மக்களுக்கும் சமமான உரிமை உள்ளது எனவும் இன மற்றும் மொழி அடிப்படையில் எந்தப் பிரிவினைகளுக்கும் இந்த நாட்டில் இடமில்லை என்றும் இறைமையுள்ள நாடொன்றின் உள்நாட்டு விவகாரங்களில் தலையிடுவதற்கு இன்னொரு நாட்டுக்கு உரிமையில்லை என்றும் தனதுரையில் குறிப்பிட்ட மகிந்த இராசபக்சா அதனூடாக வெளிநாட்டுத் தலையீடுகளையும் கண்டித்துள்ளார்.
சனாதிபதி மகிந்த இராசபக்சாவின் சிங்களப் பேச்சு ஆங்கிலத்தில் “இந்த நாட்டில் இன அடிப்படையில் வெவ்வேறு நிருவாகங்களை வைத்திருப்பது நடைமுறைச் சாத்தியமில்லை” (“it is not practical for this country to have different administrations based on ethnicity”) என மொழி பெயர்க்கப்பட்டது.
இதனை வைத்துத்தான் திமுக தலைவர் மு. கருணாநிதி இராசபக்சா தனது சுயவடிவத்தைக் காட்டிப் போட்டார் என தலைமை அமைச்சர் மன்மோகன் சிங் அவர்களுக்கு ஒரு காட்டமான கடிதத்தை எழுதியிருந்தார்.
பின்னர் மகிந்த இராசபக்சாவின் ஆங்கிலப் பேச்சு ” இந்த நாட்டை இன அடிப்படையில் பிரிப்பது நடைமுறைச் சாத்தியமற்றது” (‘it is not practical for this country to be divided based on ethnicity”) என சனாதிபதியின் ஊடகப் பிரிவால் திருத்தப்பட்டது.
எது எப்படியிருப்பினும் தமிழர்களுக்கு சுயாட்சி உரிமை கொடுப்பதில்லை என்பதில் மகிந்த இராசபக்சா உறுதியாக இருக்கிறார். இது அவரது பேரினவாத சிந்தனையின் வெளிப்பாடாகும்.
பதின்மூன்றாவது சட்டத்தை ஒழிக்க வேண்டும் என்ற யோசனையை முதலில் முன்வைத்தவர் பாதுகாப்புச் செயலாளர் கோத்தபாய இராசபக்சா என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அவர் அடியெடுத்துக் கொடுத்ததை சிங்கள பேரினவாத கட்சிகளான ஜாதிக ஹெல உருமய, வீர விதானய, சிஹல உருமய, சிங்களயே மகா சம்மத்த பூமி புத்திர பக்க்ஷய, மகா சங்கத்தினர், ஜாதிக்க சிந்தனய, எக்சத் பிக்கு பெரமுன, தேசிய சுதந்திர முன்னணி போன்ற அமைப்புக்கள் வழிமொழிந்து நாடு தழுவிய பரப்புரையை மேற்கொண்டன.
மே 23, 2009 ஆம் ஆண்டில் போர் முடிவுக்கு வந்த பின்னர் அய்க்கிய நாடுகள் சபை செயலாளர் நாயகம் பான் கீ மூனும் சனாதிபதி மகிந்த இராசபக்சாவும் கூட்டறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டிருந்தார்கள்.

அந்த அறிக்கையில் இலங்கையில் நிலையான சமாதானத்தை ஏற்படுத்துவதற்காக 13ஆவது திருத்தச் சட்டத்தின் அடிப்படையில் இனச் சிக்கலுக்கு அரசியல் தீர்வு காண்பதற்கு தமிழ்க் கட்சிகள் உள்ளிட்ட அனைத்துக் கட்சிகளுடனும் விரிவான பேச்சுக்கள் நடத்தப்படும் என மகிந்த இராசபக்சே வாக்குறுதி அளித்திருந்தார்.

அதன் பின்னர் இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சராக இருந்த எஸ்.எம்.கிருஸ்ணா இலங்கைக்கு மே 15 – 17, 2011 இல் பயணம் செய்திருந்த போது மகிந்த இராசபக்சாவை அலரிமாளிளகையில் சந்தித்து பேச்சு நடத்தியிருந்தார்.

அந்தப் பேச்சின்போது 13ஆவது திருத்தச் சட்டத்துக்கு அப்பால் சென்று இனச் சிக்கலுக்கு அரசியல் தீர்வு காண்பதற்கான நடவடிக்கைகளை எடுப்பேன் என இலங்கை சனாதிபதி தனக்கு வாக்குறுதி அளித்ததாக இந்திய வெளியுறவு அமைச்சர் எஸ். எம். கிருஷ்ணா தனது இலங்கைக்கான பயணத்தின் முடிவில் தெரிவித்திருந்தார். மீண்டும் கிருஷ்ணா சனவரி 17, 2012 இல் இலங்கை வந்த போது இதே மாதிரியான வாக்குறுதி கொடுக்கப்பட்டதாக தெரிவித்தார். ஆனால் அதனை மகிந்த இராசபக்சா அடுத்த நாளே மறுத்துவிட்டார்.

இந்நிலையில் மகிந்த இராசபக்சாவின் சுதந்திர நாள் உரை மேற்குறிப்பிட்ட அனைத்து உறுதிமொழிகளையும் அப்பட்டமாக மீறுவதாக அமைந்திருப்பதாக அனைத்துலக ஊடகங்கள் பலவும் சுட்டிக்காட்டியுள்ளன.
சனாதிபதி மகிந்த இராசபக்சாவின் சுதந்திர நாள் பேச்சை அமெரிக்காவின் பிரபல ஆங்கில நாளிதழான “நியூயோர்க் ரைம்ஸ்’ கடுமையாக விமர்சித்து செய்தி வெளியிட்டது. அவரது உரையின் முக்கிய பகுதிகள் குறித்து விளக்கத்தையும் அளித்துள்ளது.

மகிந்த இராசபக்சாவின் உரை நாட்டின் சிறுபான்மைத் தமிழர்களுக்கு அதிகாரப் பரவல் மூலம் கூடுதலான அரசியல் சுயாட்சி கொடுக்கத் தயாரில்லை என்பதைக் காட்டுகிறது. மேலும் அவரது உரை போர் முடிந்த கையோடு தமிழ்மக்களுக்கு 13 ஆவது திருத்தச் சட்டத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு அரசியல் தீர்வு காணப்படும் எனப் பல ஆண்டுகளாக வெளி நாடுகளுக்கு அளித்த வாக்குறுதிகளை முற்றாக நிராகரித்துள்ளது.
அது மட்டுமல்ல பிரிவினை கேட்டவர்கள் சொந்தம் கொண்டாடிய திருகோணமலையில் அவர் ஆற்றிய சுதந்திர நாள் உரை தமிழர் ஆதிக்கம் வகிக்கும் மாகாணசபைகளுக்கு புதிய அதிகாரம் எதுவும் கொடுக்கப்பட மாட்டாது என்பதோடு வெளிநாடுகள் உள்நாட்டு அலுவல்களில் தலையிடக் கூடாதென்று எச்சரிக்கை விடுக்கப்பட்டுள்ளது என “நியூயோர்க் ரைம்ஸ்’ குறிப்பிட்டுள்ளது.
தமிழ் மக்களுக்கு அதிகாரப் பகிர்வை வழங்குவதற்குத் தயாரில்லை என்பதை சனாதிபதி மகிந்த அராசபக்சாவின் இந்த உரை வெளிப்படுத்தியிருப்பதாக அனைத்துலக நெருக்கடிக் குழுவைச் சேர்ந்த அலன் கீனன் தெரிவித்துள்ளார் என்றும் “நியூயோர்க் ரைம்ஸ்’ தெரிவித்துள்ளது.
எனவே மகிந்த இராசபக்சா ஆட்சியில் இருக்கு மட்டும் இனச் சிக்கல் தீர்க்கப்பட மாட்டாது என்பது தெளிவாகிறது. பின் எதற்காக தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைவரை பேச வருமாறு அழைப்பு விடுகிறார் என்பது தெரியவில்லை. வேறொரு சனாதிபதியாக இருந்தால் ஜெனீவாவில் நடைபெற இருக்கும் அய்க்கிய நாடுகள் .மனித உரிமைப் பேரவையின் கூட்டத்தில் சிறீலங்கா மீது அடுக்கப்பட்டுள்ள குற்றச்சாட்டுகளுக்குப் பதில் கூறவேண்டிய சூழ்நிலையில் இந்த மாதிரி பேசியிருக்க மாட்டார்.
மகிந்த இராசபக்சா உள்நாட்டு வெளிநாட்டு எதிர்ப்புக்களை சட்டை செய்வதாக இல்லை. அவற்றை தன்னால் முறியடித்து வெற்றிவாகை சூட முடியும் என்று நினைக்கிறார்.
இலங்கையில் தமிழர்களுக்கு சுயாட்சி உரிமை தேவையில்லை எல்லா இன மக்களும் சமத்துவமாக வாழலாம் என மகிந்த இராசபக்சா உபதேசம் செய்வது உண்மையானால் வடகிழக்கில் சிங்களக் குடியேற்றம் அசுர வேகத்தில் நடைபெறுவது போல தென்னிலங்கையின் ஏன் தமிழர்கள் குடியேற்றப்படவில்லை?
சிங்களவர்களுக்கு கல்வீடு கட்டிக் கொடுக்கும் அரசு ஏன் தமிழர்களுக்கு வீடு கட்டிக் கொடுக்கவில்லை? ஏன் அவர்களை அவர்களது சொந்த வீடு வாசல்களில் குடியிருத்தாமல் காடுகளில் வாழுமாறு விட்டிருக்கிறது?
வலிகாமம் வடக்கில் 30,000 மக்கள் கடந்த 28 ஆண்டுகளாக இடம்பெயர்ந்து நலன்புரி மையங்களில் வாழ்கிறார்கள். போர் முடிந்து நான்கு ஆண்டுகள் கழிந்த பின்னரும் ஏன் அவர்களை அவர்களது வீடுகளில் மீள்குடியமர்த்தவில்லை?
ஏன் அவர்களது வீடுகளை இராணுவம் இடித்துத் தள்ளுகிறது? ஏன் அவர்களது காணிகள் விரைவில் சுவீகரிக்கப்படும் என இராணுவ தளபதி மகிந்த ஹத்துருசிங்கி கொக்கரிக்கிறார்? போர்தான் முடிந்து விட்டதே?
இந்த வாரம் யாழ்ப்பாணம் போன சனாதிபதி மகிந்த இராசபக்சா வலிகாமத்தில் இடம்பெயர்ந்து வாழும் மக்களை சந்தித்த காட்சி காணொளியில் வெளிவந்தது. அந்த மக்கள் தங்கள் வீடுவாசல்களை திருப்பித் தருமாறு கெஞ்சினார்கள். சனாதிபதி என்ன பதிலளித்தார் என்பது தெளிவாகக் கேட்கவில்லை. ஆனால் தோட்டத்தில் வேலை செய்து கொண்டிருந்த அந்த மக்கள் எலும்பும் தோலுமாக கந்தல் உடையில் காட்சி அளித்தார்கள். சனாதிபதிக்கு பக்கத்தில் நின்றிருந்த சனாதிபதியின் மதிமந்திரி டக்லஸ் தேவானந்தா மட்டும் எதிர்மாறாக வண்டியும் தொந்தியுமாக காட்சி தந்தார்.
போர் முடிந்து நான்கு ஆண்டுகள் கழிந்த பின்னரும் வட கிழக்கில் ஏன் இராணுவ ஆட்சி நீக்கப்படவில்லை? ஏன் ஆட்சிப் பொறுப்பு சிவிலியன் கைகளில் கொடுக்கப்படவில்லை?
வடக்கு மாகாண ஆளுநர் இராணுவத தளபதி ஜி.ஏ. சந்திரசிறீ என்ற ஒரு சிங்களவர். கிழக்கு மாகாண ஆளுநர்  கடற்படைத் தளபதி மோகன் விஜயவிக்கிரம என்ற சிங்களவர். தென்னிலங்கையில் சிவிலியன்கள் ஆளுநர்களாக நியமிக்கப்படும் போது வட கிழக்கில் மட்டும் சிங்களவர், அதிலும் ஓய்வு பெற்ற சிங்கள தளபதிகள் ஏன் நியமிக்கப்படுகிறார்கள்? அந்தப் பதவிக்குத் தகுந்த தமிழர்கள் இல்லையா? ஆனந்தசங்கரி போன்ற ஒத்துழைப்புத் தமிழர்கள் இல்லையா?
தமிழ் பேசும் மக்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் வவுனியா, மன்னார், திருகோணமலை, அம்பாரை மாவட்டங்களது அரசாங்க அதிபர்கள் சிங்களவர்கள். ஏன்? எதற்காக? இதற்குப் பெயர் சமத்துவமா? அல்லது இனங்களுக்கு இடையிலான நல்லிணக்கமா?
பயங்கரவாத தடுப்புச் சட்டத்தின் கீழ் யாழ்ப்பாண பல்கலைக் கழக மாணவர்கள் உட்பல நூற்றுக் கணக்கான தமிழர்கள் கைது செய்யப்படுகிறார்கள். இந்தப் பயங்கரவாதச் சட்டத்தின் கீழ் ஏன் சிங்களவர்கள் கைது செய்யப்படுவதில்லை?
தமிழர்களுக்கு ஒரு சட்டம் சிங்களவர்களுக்கு இன்னொரு சட்டமா? அதற்குப் பெயர் சமத்துவமா?
வட கிழக்கில் நடைபெறும் அபிவிருத்திக் கூட்டங்களுக்கு மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அழைக்கப்படுவதில்லை. அவர்கள் தீண்டத்தகாதவர்கள் போல் நடத்தப்படுகிறார்கள். இதற்குப் பெயர் சமத்துவமா? அதனை நாம் நம்ப வேண்டுமா?
சிங்கள தேசிய கீதத்தை தமிழர்களது தொண்டைக்குள் வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளுவதற்குப் பெயர் சமத்துவமா?அல்லது இனங்களுக்கு இடையிலான நல்லிணக்கமா?
பொத்துவில் – பொத்துவிலா, வாகரை – வாகரா, ஆனையிறவு – அலிமன்கடுவா, பரந்தன் – பரந்தேனா, இரணைமடு – ரணமடுவா, மணலாறு – வெலிஓயா, வவுனியா – வன்னிமவா, புளியங்குளம் – கொட்டி யாவேவா, மாங்குளம் – மாயூரவேவா இப்படி 89 தமிழ் ஊர்ப் பெயர்களை சிங்களத்தில் மாற்றியதற்குப் பெயர் சமத்துவமா?
இந்திய – இலங்கை உடன்பாடு என்பது இரண்டு நாடுகளுக்கு இடையில் எழுதப்பட்ட உடன்பாடாகும். அதனை மகிந்த இராசபக்சா ஒருதலைப்பட்சமாக நிராகரித்து விடமுடியாது. அப்படிச் செய்தால் அதற்கான விளைவுகளை அவர் சந்திக்க நேரிடும்.
ஏற்கனவே மகிந்த இராசபக்சா பல நாடுகளது எதிர்ப்பைச் சம்பாதித்துக் கொண்டு வருகிறார்.
தமிழர் சிக்கல் ஒரு புறம் இருக்க நீதியரசர் ஷிராணி பண்டாரநாயக்கா மீது பழிவாங்கும் நோக்கோடு குற்றவியல் தீர்மானம் ஒன்றை நாடாளுமன்றத்தில் அவசர அவசரமாக நிறைவேற்றி அதனடிப்படையில் மின்னல் வேகத்தில் விசாரணை நடத்தி அவரை மிகவும் கேவலமான முறையில் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்த சனநாயகப் படுகொலையை பல நாடுகள் கண்டித்துள்ளன. அவரை சனநாயகத்தை மற்றும் சட்டத்தின் மாட்சியை மதித்து நடக்கும் ஆட்சித் தலைவராக பல நாடுகள் பார்க்கவில்லை. சிறீலங்கா ஒரு இறைமையுள்ள நாடு அதில் அய்க்கிய நாடுகள் அவை உட்பட யாரும் தலையிட முடியாது என்ற வாதம் இன்றைய உல ஒழுங்கில் செல்லுபடியாகாது.
மனித உரிமை சபையின் ஆணையாளர் நவநீதம் பிள்ளை அவர்கள் வெளியிட்டுள்ள 16 பக்க அறிக்கை அவரது ஆட்சிமீது பாரதூரமான குற்றச்சாட்டுக்களை அடுக்கிக் காட்டியுள்ளது.
குடிபெயர்ந்த மக்களை மீள் குடியேற்றுவதில் முன்னேற்றம் காணப்பட்டாலும் மனித உரிமை மீறல் குறித்து நல்லிணக்க ஆணைக்குழு அளித்த பரிந்துரையின் பேரில் உரிய நடவடிக்கை எடுக்கப்படவில்லை. போர் முடிந்த பின்பும் தமிழர்கள் பலர் கடத்தப்பட்டுள்ளனர். சிலர் கொல்லப்பட்டுள்ளனர். இன்னும் பலரைக் காணவில்லை. இவை தொடர்பாக சிறீலங்கா அரசு மெத்தனமாகச் செயல்பட்டு வருகிறது. நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் பரிந்துரைகள் நிறைவேற்றப்படும் என அரசு உறுதியளித்துள்ளது. ஆனால், இந்த வாக்குறுதி நிறைவேற்றப்படவில்லை. மனித உரிமை மீறல்கள் குறித்த விசாரணை, அனைத்துலக அளவில், நம்பிக்கைக்குரிய, பாகுபாடு அற்ற விதத்தில் சுதந்திரமாக இருக்க வேண்டியது அவசியம் என நவநீதம் பிள்ளை தாக்கல் செய்துள்ள அறிக்கையில் கூறப்பட்டுள்ளது.
மேலும் படித்த பாடங்கள் மற்றும் நல்லிணக்கத்துக்கான ஆணையம் செய்த பெரும்பாலான பரிந்துரைகளை சிறீலங்கா அரசு நடைமுறைப்படுத்தவில்லை என நவநீதம் பிள்ளை தனது அறிக்கையில் தெரிவித்துள்ளார்.
பல முனைகளில் இருந்தும் மகிந்த இராசபக்சாவின் கழுத்தைச் சுற்றிப் பாசக்கயிறு இறுகுகிறதா? பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்.

The Ominous Message Is Abolition Of 13th Amendment On The Way
Veluppillai Thangavelu
President Mahinda Rajapaksa’s speech yesterday on the 65th Independence anniversary celebrations held in Trincomalee has evoked much rebuke both within and outside the country except his cronies. Though his hard line stance on devolution was known for some time, only this time he has spelt it out in the clearest language possible.
Mahinda Rajapaksa vowed that the government would not leave any room for racism and religious differences in the country. He went on to state “When the people live together in unity, there are no racial or religious differences…. it is not practical for this country to have different administrations based on ethnicity. The solution is to live together in this country with equal rights for all communities.”
The above statement is a clear repudiation of Mahinda Rajapaksa’s earlier promises to the Thamil community and foreign governments that he would devolve considerable authority to the country’s provinces, including those with Thamil majorities in the North and East. It is also an ominous message that soon the 13th Amendment will be abolished. The fall out from the abolition of the 13th Amendment would be not only on devolution but also on Indo – Sri Lanka relations. Mahinda Rajapaksa is already talking about 19th Amendment to the constitution.
“This speech makes even clearer that the Rajapaksas don’t have any interest in sharing power,” said Alan Keenan, a senior analyst with the International Crisis Group.
President Rajapaksa also made use of the occasion to lecture the Western countries that they respect the United Nations Charter, which stipulated the upholding of the principle of sovereign equality of all members and expected other member nations to respect its sovereignty as a member state.
He quoted the United Nations Charter that (1) The Organisation is based on the principle of the sovereign equality of all its Members, (2) All Members shall refrain, in their international relations, from the threat or use of force against the territorial integrity or political independence of any state, or any other manner inconsistent with the purposes of the United Nations, and (3) Nothing contained in the present Charter shall authorise the United Nations to intervene in matters which are essentially within the domestic jurisdiction of any state or shall require the Members to submit such matters to settlement under the present Charter.
Like democracy is the last refuge of a scoundrel, sovereignty appears to be the last refuge of Mahinda Rajapaksa. It is true that all member Nations of the UN are sovereign and equal and enjoy the same rights and duties. In fact, only sovereign states are eligible for admission and membership.
But, President Mahinda Rajapaksa appears to be ignorant of the Preamble to the same Charter of the United Nations, which sets the objective “to establish conditions under which justice and respect for the obligations arising from treaties and other sources of international law can be maintained”.  The operative word is international law.
In fact the creation of the United Nations itself and the adoption of its Charter have resulted in redefining the theory of sovereignty which has gone on for centuries. Before 1945, sovereignty was often reinterpreted to fit the changing norms and institutions. As a principle which legitimises political control and helps enhance national security.
The development of International Law is one of the primary goals of the United Nations. International Law defines the legal responsibilities of States in their conduct with each other, and their treatment of individuals within State boundaries. Its domain encompasses a wide range of issues of international concern such as human rights, disarmament, international crime, refugees, migration, problems of nationality, and the treatment of prisoners, the use of force, and the conduct of war, among others. It also regulates the global commons, such as the environment, sustainable development, international waters, outer space, climate change, global communications and world trade.
Suffice to say that more than 500 multilateral treaties, conventions and protocols have been deposited with the Secretary-General of the United Nations. Many other treaties are deposited with governments or other entities.
Membership of the United Nations invokes reciprocal obligations contained in the present Charter and a member state must be able and willing to carry out these obligations. The various UN Conventions and Protocols adopted by the UN bind member countries to comply with those Conventions and Protocols. Of course in special circumstances some countries do opt out of a few Protocols like the Kyoto, adopted on 11 December 1997 in Japan.
Any student of International Relations will tell you that in an age of multilateral institutions such as the UN and EU there really is no such thing as absolute sovereignty for any nation.
The overthrow of authoritarian regimes in North Africa and the Middle East had demonstrated that democracy and accountability are universal ideals valued by people across the world and sovereignty is no defence to commit crimes. Sovereignty can no longer be used as an excuse by States to oppress their own people or prevent the international community to intervene to stop gross abuses of human rights. It was a shift from the culture of sovereign impunity to one of responsible sovereignty, rooted in national and international accountability for the most serious violation of human rights. Dictators like Moammar Kaddafi of Libya, Hosni Mubarak of Egypt and Ben Ali of Tunisia learned it the hard way at the cost of their lives. But, President Mahinda Rajapaksa seems to be oblivion to present world order and geopolitics.
If Mahinda Rajapaksa is serious about Sri Lanka’s sovereignty he should not have send his Ministers to Geneva in 2012. He need not have launched a feverish campaign to defeat the US sponsored resolution at the UNHRC.
Almost all leaders of Thamil Nadu have reacted angrily over Mahinda Rajapaksa’s pronouncement that it is not practical to have different administrations based on ethnicity. They are organizing massive demonstration against his visit to Thirupathy temple.
DMK president M. Karunanidhi condemned Sri Lankan President Mahinda Rajapaksa for ruling out greater political autonomy for Thamils in the island nation, and urged the Indian government to wake up to reality.

In a statement referring to Rajapaksa’s recent remarks Karunanidhi urged the Indian government to protect the democratic rights of Thamils in Sri Lanka. Charging Rajapaksa with not honouring commitments made to India and the international community on the issue of autonomy to Thamils DMK leader Karunanidhi said Rajapaksa’s latest announcement revealed his true identity.

Karunanidhi, recalling various agreements signed by the Sri Lankan government, said it had become evident that the island nation had failed to honour written commitments.

It may be recalled in a joint statement issued on May 23, 2009 by President Mahinda Rajapaksa and the United Nations UN Secretary-General Ban Ki-moon’s who visited Sri Lanka stated “The Secretary-General welcomed the assurance of the President of Sri Lanka contained in his statement in Parliament on 19 May 2009 that a national solution acceptable to all sections of people will be evolved. President Rajapaksa expressed his firm resolve to proceed with the implementation of the 13th Amendment, as well as to begin a broader dialogue with all parties, including the Tamil parties in the new circumstances, to further enhance this process and to bring about lasting peace and development in Sri Lanka. President Rajapaksa and Secretary-General Ban Ki-moon discussed a series of areas in which the United Nations will assist the ongoing efforts of the Government of Sri Lanka in addressing the future challenges and opportunities.”
A similar statement was issued on the eve of Indian Foreign Minister S.M. Krishna after his visit to Sri Lanka from 15 – 17 May, 2011 which stated, inter – alia –
“Both sides agreed that the end of armed conflict in Sri Lanka created a historic opportunity to address all outstanding issues in a spirit of understanding and mutual accommodation imbued with political vision to work towards genuine national reconciliation. In this context, the External Affairs Minister of Sri Lanka affirmed his Government’s commitment to ensuring expeditious and concrete progress in the ongoing dialogue between the Government of Sri Lanka and representatives of Tamil parties. A devolution package, building upon the 13th Amendment, would contribute towards creating the necessary conditions for such reconciliation.”
On his second visit to Sri Lanka, Indian External Affairs Minister S.M. Krishna after a breakfast meeting with by Mahinda Rajapaksa on January 17, 2012, said in a statement: ‘I discussed this matter [political solution for Thamils] with His Excellency the President this morning. The President assured me that he stands by his commitment to pursuing the 13th Amendment [to the Sri Lankan Constitution] plus approach.’ Indeed, the 13th Amendment to Sri Lanka’s Constitution requires such devolution of authority and Mahinda Rajapaksa had promised to “build on” that amendment. Of course, Mahinda Rajapaksa subsequently told the Colombo media that he never gave such commitment!
In short, President Mahinda Rajapaksa has failed to deliver on the promises he and his government made through these joint statements.
When the war between Sri Lankan army and LTTE was in progress time and time again Mahinda Rajapaksa promised that he is offering military solution to the Liberation Tigers, but political solution to the Thamil people once the war is over.
Now he says “it is not practical for this country to have different administrations based on ethnicity. The solution is to live together in this country with equal rights for all communities.” Towards this goal Mahinda Rajapaksa has rammed through parliament the DiviNeguma (Village Awakening) bill that robs even the meagre powers devolved on the provincial councils!
With tongue in cheek he spoke about racism and religious differences that can cause for the destruction of a country, when he himself is fanning the flames of racism and religion. With one stroke Mahinda Rajapaksa has abolished the Thamil National Anthem and now forcing school children in the North and East to sing Sinhala National Anthem. His appointee the colonial Governor of the Northern Province has just issued an order that vests all powers over land to him!
Mahinda Rajapaksa has subverted civil administration in the North and East by installing Retd. Sinhala army top brasses as Governors and Government Agents. The omnipotent and omnipresent military intrudes into every aspect of Thamil people’s life. The two Governors of North and East are Retd. Army Commander and Naval Commodore respectively are Sinhalese. The government Agents of predominantly Thamil districts like Mannar, Trincomalee, and Vavuniya are Sinhalese. There is no Thamil serving in any other Sinhalese dominated districts in the South despite Mahinda Rajapaksa’s dubious claim of  “Equal rights for all communities.”
Mahinda Rajapaksa and his government has shown scant respect to the core recommendations made by the LLRC and in no mood to implement them fully now or in the near future.
The following recommendations remain unimplemented.
(1) The disarming of those holding weapons illegally in the hunting grounds of government politicians in the South as well as the paramilitaries in the North and East.
(2) Systematically improved access of family members to detainees.
(3) Safeguard against unlawful arrests and detentions, punishment of those who abuse their powers.
(4) The ceasing of enforced disappearances as well as showing political will to investigate acts of extra judicial executions and disappearances. Convenor of ‘We are Sri Lankans’ Udul Premaratne told The Sunday Leader that some 500 people have been reported missing in the North and East alone over the past few years. Journalist Pradeep Eknaligoda missing since January 2009 and two JVP rebel activists abducted in Jaffna,  Lalith Kumar Weeraraj and Kugan Murugesan remain missing since January 13, 2012. Lalith Kumar had been repeatedly threatened by military officials to give up political activism in Jaffna.
(5) The ‘strong’ reminder that the recommendations of the 2005 Udalagama Commission in relation to the killings of Thamil and Muslim civilians in Mutur and Trincomalee in 2006  should be implemented.
(6) The  enactment of right to information legislation.
(7) The call for the Northern Province to be returned to civilian administration by the withdrawal of security forces from all aspects of community life and restrict their role exclusively to security matters. In tabling the LLRC Report before Parliament, Minister Nimal Siripala de Silva, promised that the armed forces would be withdrawn from community life and decision-making at those levels. It is unclear whether the armed forces will be withdrawn to their barracks.
(8) To investigate and “and if such investigations disclose wrongful conduct, to prosecute and punish the wrong doers”.
(9) The delinking of the police force from the charge of the Defence Ministry. Creating branches of the Attorney-General’s office in Provincial capitals to speed up legal advice for the police.
(10) A political settlement based on devolution must address the ethnic problem as well as other serious problems that threaten the democratic institutions.
(11) In relation to land issues, while the Commission recommended that the Government issue a clear policy that private lands would not be used for settlements by any government agency, no such policy statement has been made thus far. In fact, land appropriation by the military and by government functionaries has continued unabated.
The chances Mahinda Rajapaksa and his government will ever fully implement LLRC’s are infinitesimal. The LLRC report will suffer the same fate of countless other commission reports consigned to dustbins of history.  Mahinda Rajapaksa’s government has shown its unwillingness to learn lessons or initiate reconciliation. It will be unrealistic to expect Mahinda Rajapaksa’s armed forces to investigate themselves honestly, find themselves guilty and punish themselves. Mahinda Rajapaksa with a 2/3 majority in parliament is now an elected dictator enjoying unlimited power over every aspect of the state. He is driving the last few nails into the coffin of legitimate rule by law in Sri Lanka. He is also trampling on the rights of the Sinhalese who stand up for justice and fair play. The sacking of the Chief Justice after a politically motivated impeachment motion shows Mahinda Rajapaksa will not brook any challenge to his dictatorial rule. Democracy’s future itself is in peril unless the Sinhalese people realise it before it is too late.
It will be interesting to watch what is in store for Mahinda Rajapaksa and his government at the forthcoming 22nd Sessions of the UNHRC in Geneva in March this year. (Tamil Mirror – February, 2012)