Vythehi Narendran

nSpsdertooab3lcgc2691eam 1c 5e2ti:c 2galANvhhMl162m5r 2t80uom ·

திருகோணமலை புத்தர்சிலை விவகாரம் தொடர்பாக தமிழ், சிங்கள செய்தி ஊடகங்கள், சமூகவலைத்தள கருத்துகள் மூலம் அதன் இறுதிக்கட்டமே எனக்கு தெரிந்திருந்தது. ஆனால், அதன் ஆரம்பம், இடைநிலை கட்டங்களில் என்ன நடந்தது என்ற விளக்கம் எனக்கில்லாதபடியினால் அதனை பெற, இணையத்தில் இருந்த தகவல்களை தொகுத்து நான் வாசிக்க தயாரித்த “short notes” இது.

திருகோணமலை சிலை விவகாரம் —ஒரு சிலையையும் தாண்டி நாம் பார்க்க வேண்டிய 5 அதிர்ச்சியூட்டும் உண்மைகள்

உலகம் விஞ்ஞானத்திலும் தொழில்நுட்பத்திலும் எங்கோ முன்னேறிச் சென்று கொண்டிருக்க, நம் நாட்டின் ‘சிஸ்டம்’ மட்டும் ஏன் இப்படி தேங்கிப் போயிருக்கிறது? இதுதான் மாற்றவே முடியாத நமது விதியா?

சமீபத்தில் திருகோணமலையில் திடீரென நிறுவப்பட்டு, பின்னர் இரவோடு இரவாக அகற்றப்பட்டு, மீண்டும் அதே இடத்தில் அவசரமாக வைக்கப்பட்ட புத்தர் சிலை விவகாரம் இந்த வேதனையான கேள்விகளை மீண்டும் எழுப்பியுள்ளது. இந்த நிகழ்வு, ஒரு சாதாரண மதரீதியான கருத்து வேறுபாடு என்பதைத் தாண்டி, இலங்கை அரசியல் மற்றும் சமூகத்தின் ஆழத்தில் புரையோடிப் போயிருக்கும் முறைமை சார்ந்த சிக்கல்களை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது. தலைப்புச் செய்திகளுக்கு அப்பால் சென்று, இந்த ஒரு சம்பவம் வெளிப்படுத்தும் ஐந்து அதிர்ச்சியூட்டும் உண்மைகளை ஆழமாகப் பார்க்கலாம்.

——————————————————————————–

1. இந்தச் சிலையின் பிறப்பு ஆன்மீகத்தில் அல்ல, ஒரு சட்டவிரோத செயலை மறைப்பதற்காகவே நிகழ்ந்தது.

இந்தச் சிலை வைக்கப்பட்டதன் உடனடிக் காரணம் மதப் பற்று அல்ல. வெறும் இரண்டு நாட்கள் மட்டுமே வயதுடைய இந்தச் சிலை, ஒரு சட்டவிரோத தேநீர்க் கடையை அகற்றுவதிலிருந்து கரையோரப் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தைத் தடுப்பதற்காகவே நிறுவப்பட்டது. கரையோரப் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்திற்குச் சொந்தமான நிலத்தில் அமைக்கப்பட்டிருந்த அந்தத் தேநீர்க் கடையை, விகாரை நிர்வாகம் சட்டவிரோதமாக மூன்றாம் தரப்பினருக்கு வாடகைக்கு விட்டிருந்தது. நவம்பர் 16ஆம் திகதி, திணைக்கள அதிகாரிகள் சட்டத்தை அமல்படுத்தச் சென்றபோது, அவர்களும் ஊடகவியலாளர்களும் தூற்றப்பட்டு விரட்டப்பட்டனர். இதுவே அங்கு நிலவிய சட்டமீறலின் ஆரம்பப் புள்ளி. அந்த இடத்தில் முன்னர் ‘தஹாம் பாசல’ (அறநெறிப் பாடசாலை) இருந்ததாக சில சிங்கள சமூக ஊடகங்களில் பரப்பப்பட்ட செய்தி முற்றிலும் தவறானது. அப்படி ஒரு பாடசாலை அங்கு ஒருபோதும் இயங்கவில்லை என சமூக ஆர்வலர்கள் திட்டவட்டமாக மறுக்கின்றனர்.

——————————————————————————–

2. சட்டம் அனைவருக்கும் சமம் என்பது இங்கு ஒரு கேலிக்கூத்து.

சட்டத்தை அமல்படுத்துவதில் உள்ள இரட்டை வேடத்தை இந்தச் சம்பவம் அப்பட்டமாக வெளிக்காட்டுகிறது. நிகழ்வின் போது, பலாங்கொடை கசப்ப என்ற பிக்கு, பொலிஸ் அதிகாரி ஒருவரின் கன்னத்தில் அறைந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஆனால், அதற்கு எதிராக எந்த குறிப்பிடத்தக்க நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை. ஒரு முஸ்லிம் மௌலவியோ அல்லது ஒரு கிறிஸ்தவ பாதிரியாரோ ஒரு பொலிஸ் அதிகாரியைத் தாக்கியிருந்தால், நாடு தழுவிய கொந்தளிப்பும் அதன் விளைவுகளும் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள்? இந்த இரட்டை நிலைப்பாட்டின் அபாயத்தை ஒரு வரியில் சுருக்கிவிடலாம்:

சட்டம் எல்லோருக்கும் சமம் என்று சொல்லுகிறோம் ஆனால் திருகோணமலை சம்பவம் சட்டத்துக்கு பேரினவாத பௌத்த துறவிகள் கீழ்படிய மாட்டார்கள் என்பதையும்… சொல்லிவிட்டுச் செல்கிறது.

இந்த நிகழ்வு, பௌத்த துறவிகள் பல சமயங்களில் சட்டத்திற்கு அப்பாற்பட்டவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்பதைக் காட்டுகிறது. இந்த யதார்த்தம், சிறுபான்மை சமூகங்களுக்கு நாட்டின் நீதித்துறையின் மீதிருக்கும் நம்பிக்கையை முற்றிலுமாக அரிக்கிறது.

——————————————————————————–

3. இது ஒரு புதிய நெருக்கடி அல்ல; பல தசாப்தங்களாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட பழைய அரசியல் விளையாட்டு.

வரலாற்றைத் திரும்பிப் பார்த்தால், இது போன்ற நிகழ்வுகள் அரசியல் ஆதாயங்களுக்காக மீண்டும் மீண்டும் அரங்கேற்றப்பட்டிருப்பதைக் காணலாம். இது ஒரு தனித்த நிகழ்வு அல்ல.

ஆக்ஸ்போர்டில் படித்த, ஆரம்பத்தில் தமிழர்களின் சுயநிர்ணய உரிமையை ஆதரித்த எஸ். டபிள்யூ. ஆர். டி. பண்டாரநாயக்க, அரசியல் அதிகாரத்திற்காகத் தனது கொள்கைகளைத் துறந்து, 1956ல் “சிங்களம் மட்டும்” சட்டத்தைக் கொண்டு வந்தார். ஆனால், அவர் வளர்த்துவிட்ட பேரினவாதமே அவருக்கு எமனாய் மாறியது. அவரைச் சுட்டுக் கொன்றது ஒரு பௌத்த பிக்கு; அந்த கொலையின் சூத்திரதாரி, பண்டாரநாயக்கவின் பேரினவாத அரசியலை வடிவமைத்த அதே சித்தாந்தி என்பதுதான் வரலாற்றின் கொடூரமான நகைச்சுவை.

யுத்தம் முடிந்த 2009க்குப் பிறகு, இந்த வெறுப்பரசியல் முஸ்லிம்களை நோக்கித் திரும்பியது. பொது பல சேனா அமைப்பின் ஞானசார தேரர், பகிரங்கமாக குர்ஆனைத் திட்டித் தீர்த்தார்; “ஒவ்வொரு பௌத்த தாயும் ஐந்து குழந்தைகளைப் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும்” என இனவெறியைத் தூண்டினார். 2019ல், கோட்டாபய ராஜபக்ச “சிங்கள தேசத்தின் மீட்பர்” என்ற பிம்பத்தைக் கட்டமைத்து ஆட்சிக்கு வந்தார்.

இன்றும் அதே விளையாட்டு தொடர்கிறது. சஜித் பிரேமதாச போன்ற அரசியல்வாதிகள் இந்தச் சம்பவத்தைப் பயன்படுத்தி, தற்போதைய அரசாங்கத்தை பௌத்த விரோத அரசாகச் சித்தரிக்கின்றனர். அதே சமயம், நாமல் ராஜபக்சவின் ஆதரவாளர்கள், தங்கள் கூட்டத்திற்கு மக்களை அழைக்க, “பௌத்தத்தைப் பாதுகாக்க வாருங்கள்” என்பதை 22வது காரணமாக முன்வைக்கின்றனர். இந்த சிலைகளும் விகாரைகளும் தெற்கிலோ மேற்கிலோ முளைப்பதில்லை; மாறாக, சிறுபான்மையினர் செறிந்து வாழும் வடக்கு, கிழக்கு போன்ற இடங்களில் ஒருவித உளவியல் மற்றும் démographique அழுத்தத்தை உருவாக்கும் கருவியாகவே பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

——————————————————————————–

4. உண்மையான நோய், அரசியல் சாசனத்திலேயே வேரூன்றியுள்ளது.

இந்தப் பிரச்சினையின் மூலக் காரணம் நாட்டின் அரசியல் சாசனத்திலேயே உள்ளது. அதன் 9வது சரத்து, பௌத்த மதத்திற்கு முன்னுரிமை அளிக்கிறது. இந்த அரசியலமைப்பு ஏற்பாடு, தீவிரவாத பிக்குகளுக்கு சட்டத்தைத் தங்கள் கைகளில் எடுத்துக்கொள்வதற்கான ஒருவித உரிமையையும், தண்டனையிலிருந்து தப்பிக்கும் பாதுகாப்பையும் வழங்குகிறது. இலங்கையில் உண்மையான ‘வீட்டோ அதிகாரம்’ ஜனாதிபதியிடமோ பிரதமரிடமோ இல்லை; அது மகா சங்கத்தினரின் வார்த்தைகளிலேயே இருக்கிறது. அதனால்தான், சட்டத்தின் ஆட்சியை நிலைநாட்டுமாறு கோராமல், “மகாநாயக்க தேரர்களின் ஆலோசனையைப் பின்பற்றுங்கள்” என்று சஜித் பிரேமதாச ஜனாதிபதியிடம் கூறுகிறார்.

இந்த சிஸ்டம் எவ்வளவு ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளது என்பதற்கு மற்றொரு சான்று, சம்பவ இடத்திற்குச் சென்ற தேசிய மக்கள் சக்தியின் (NPP) பாராளுமன்ற உறுப்பினர் ரோஷான் அக்னிமனவும் அங்கிருந்து விரட்டியடிக்கப்பட்டதே. “சிஸ்டத்தை மாற்றுவோம்” என்று கூறுபவர்களையே அந்த சிஸ்டம் எதிர்க்கிறது. இதனால்தான், 2022 “அறகலய” போராட்டத்தின் போது சிங்கள இளைஞர்கள் மத்தியில் ஒரு புதிய, மதச்சார்பற்ற அரசியலமைப்புக்கான கோரிக்கை வலுவாக எழுந்தது.

——————————————————————————–

5. பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மை பழைய பூதங்களை மீண்டும் எழுப்பி விடுகிறது.

பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மைக்கும் இனவாத தேசியவாதத்தின் மீள் எழுச்சிக்கும் இடையே ஒரு முரணான தொடர்பு இருப்பதை இந்த நிகழ்வு காட்டுகிறது. நாடு கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடியில் சிக்கி, மக்கள் பசிக்காகப் போராடிய “அறகலய” காலக்கட்டத்தில், பலாங்கொடை கசப்ப மற்றும் ஞானசார தேரர் போன்ற பிளவுபடுத்தும் சக்திகள் பெரும்பாலும் அரங்கில் இல்லை. மக்களின் கவனம் உயிர்வாழ்வதில் இருந்தது. ஆனால், பொருளாதாரம் ஓரளவு ஸ்திரத்தன்மை அடைந்தவுடன், இந்த தேசியவாத சக்திகள் மீண்டும் தங்கள் பிளவுபடுத்தும் நிகழ்ச்சி நிரலுடன் கடை விரிக்க வந்துவிட்டன. இந்த நிலையை ஒரு உருவகம் மிகத் தெளிவாக விளக்குகிறது:

சிறுநீரகங்கள் இரண்டும் பாதிக்கப்பட்ட பின்பு கால்வீக்கத்தை பற்றி கவலைப்படுவதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை தேவை அவசரமாய் ஒரு மாற்று சிறுநீரகம் தான்.

அடிப்படை நோயான ஒரு குறைபாடுள்ள அரசியலமைப்புக்கு சிகிச்சையளிக்காத வரை, திருகோணமலை போன்ற மேலோட்டமான அறிகுறிகளுக்கு மட்டும் தீர்வு காண்பது வீண் முயற்சியே.

——————————————————————————–

முடிவுரை

திருகோணமலை சம்பவம் ஒரு தனிப்பட்ட பிரச்சினை அல்ல; அது நாட்டின் அரசியல் சாசனத்தால் நிலைநிறுத்தப்படும் ஆழமான, முறைமை சார்ந்த தோல்வியின் ஒரு அறிகுறியாகும். தற்போதைய அரசாங்கம், இந்த “அழுக்கடைந்த சிஸ்டத்தை” மாற்றி அனைவருக்கும் நீதியை உருவாக்குவோம் என்ற வாக்குறுதியுடன்தான் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். இது நம்மை ஒரு சிந்தனையைத் தூண்டும், எதிர்காலத்தை நோக்கிய கேள்விக்கு இட்டுச் செல்கிறது: இந்த அழுக்கடைந்த சிஸ்டத்தை மாற்றுவோம் என்ற மக்கள் ஆணைக்கு ஏற்ப, நாட்டின் ஆணிவேரில் இருக்கும் நோயைக் குணப்படுத்த புதிய அரசு துணியுமா, அல்லது இந்த முடிவற்ற சுழற்சியில் நாம் மீண்டும் மீண்டும் சிக்கித் தவிப்போமா?