NPPயின் ஓராண்டு ஆட்சி: நம்பிக்கைகளும், யதார்த்தங்களும்

NPPயின் ஓராண்டு ஆட்சி: நம்பிக்கைகளும், யதார்த்தங்களும் – ஒரு விரிவான அலசல்

சிவா சின்னப்பொடி

18 செப்தெம்பர்

இலங்கையின் அரசியல் சரித்திரத்தில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை எழுதியது தேசிய மக்கள் சக்தியின் (NPP) வருகை. 2022-ல் நாடு சந்தித்த வரலாறு காணாத பொருளாதாரப் பேரழிவின் சாம்பலிலிருந்து, மக்கள் மனதில் கொழுந்துவிட்டு எரிந்த கோபத்தின் மீதும், “இந்த சிஸ்டமே சரியில்லை” என்ற எண்ணத்தின் மீதும் சவாரி செய்து, 2024-ன் இறுதியில் ஆட்சிக்கு வந்தது NPP. “முழுமையான ஆட்சி முறை மாற்றத்தைக்” கொண்டு வருவோம் என்ற அவர்களின் முழக்கத்திற்கு மக்கள் ஒரு வலுவான அங்கீகாரத்தை வழங்கினார்கள். இந்த அறிக்கை, NPP அரசாங்கத்தின் அந்த முதல் ஆண்டை விரிவாக அலசி ஆராய்கிறது. அவர்களின் கொள்கைகள் என்ன? அவர்கள் சாதித்தது என்ன? அவர்கள் சந்திக்கும் சவால்கள் என்ன? என்பதை இந்தப் பார்வை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது.

என்ன நடந்தது இந்த ஓராண்டில்?

NPP-யின் முதல் ஆண்டின் கதையே ஒரு பெரிய முரண்பாடுதான். புரட்சிகரமான மாற்றத்தை வாக்குறுதியாக அளித்து ஆட்சிக்கு வந்த ஒரு அரசாங்கம், நிதர்சனத்தின் கடுமையான யதார்த்தங்களால், குறிப்பாக பொருளாதாரக் கொள்கைகளில், பழைய பாதையிலேயே பயணிக்க வேண்டிய கட்டாயத்திற்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளது.

பொருளாதாரத்தைப் பொறுத்தவரை, அரசாங்கம் ஒரு கயிற்றின் மேல் நடக்கும் வித்தையைச் செய்துள்ளது. ஓரளவிற்கு பொருளாதார நிலைத்தன்மையைக் கொண்டு வந்துள்ளது. நாட்டின் ஒட்டுமொத்த உற்பத்தி (GDP) வளர்ந்திருக்கிறது, சுற்றுலாத் துறையும் புத்துயிர் பெற்றுள்ளது. ஆனால், இந்த நிலைத்தன்மை எப்படி வந்தது? முந்தைய அரசாங்கம் சர்வதேச நாணய நிதியத்துடன் (IMF) போட்டிருந்த கடன் ஒப்பந்தத்தின் கடுமையான சிக்கன நடவடிக்கைகளைத் தொடர்ந்ததன் மூலம்தான். இது NPP-யின் தேர்தல் வாக்குறுதிகளிலிருந்து ஒரு பெரிய பின்வாங்கல். இந்த மீட்புக்கான சுமையை நாட்டின் மிகவும் நலிவடைந்த மக்கள் மீது சுமத்தியுள்ளது.  

ஆட்சிமுறை மற்றும் பொறுப்புக்கூறல் விஷயத்தில், முடிவுகள் கலவையாக உள்ளன. ஊழலுக்கு எதிரான அவர்களின் உறுதியான நிலைப்பாடு பாராட்டத்தக்கது. முன்னாள் அரசியல் பெருந்தலைகள் கைது செய்யப்பட்டதும், அவர்களின் சொத்துக்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டதும் இதற்குச் சாட்சி. ஆனாலும், நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி முறையை ஒழிப்பது, பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை (PTA) நீக்குவது போன்ற மிக முக்கியமான சீர்திருத்தங்கள் கிடப்பில் போடப்பட்டுள்ளன. இது, ஆழமான கட்டமைப்பு மாற்றங்களை விட, ஊடக வெளிச்சத்தைப் பெறும் அடையாளப்பூர்வமான நடவடிக்கைகளில்தான் அரசாங்கம் அதிக கவனம் செலுத்துகிறதோ என்ற கேள்வியை எழுப்புகிறது.  

தேசிய நல்லிணக்கம் மற்றும் சிறுபான்மையினர் உரிமைகள் தொடர்பான வாக்குறுதிகள் பெரும்பாலும் காற்றில் பறக்கவிடப்பட்டுள்ளன. வடக்கு, கிழக்கில் உள்ள தமிழ், முஸ்லிம் சமூகங்களுக்கு நிலங்களைத் திருப்பிக் கொடுப்பது, அரசியல் கைதிகளை விடுவிப்பது, அதிகாரப் பகிர்வு போன்ற உறுதியான வாக்குறுதிகளில் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை. இது அந்த சமூகங்களிடையே பெரும் ஏமாற்றத்தை உருவாக்கியுள்ளது. “தேசிய ஒற்றுமை” என்ற அரசாங்கத்தின் முழக்கம், சிறுபான்மையினரின் அரசியல் உரிமைகளைப் பேசாமல், அவர்களை பெரும்பான்மைச் சமூகத்தின் கட்டமைப்பிற்குள் அடக்க நினைக்கும் ஒரு தந்திரமாகவே பார்க்கப்படுகிறது.  

வெளியுறவுக் கொள்கையில், NPP ஒரு யதார்த்தமான பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளது. அதன் தாய் கட்சியான JVP-யின் பழைய கொள்கைகளிலிருந்து விலகி, இந்தியாவின் பாதுகாப்பு மற்றும் பொருளாதார நலன்களுக்கு மதிப்பளிக்கும் அதே வேளையில், சீனாவின் உள்கட்டமைப்பு முதலீடுகளையும் அரவணைத்துச் செல்கிறது. நாட்டின் உடனடிப் பொருளாதாரத் தேவைகளுக்காக இந்த “பலமுனைச் சார்பு” கொள்கையைக் கடைப்பிடித்தாலும், இது எதிர்காலத்தில் புவிசார் அரசியல் அழுத்தங்களையும், சிக்கல்களையும் உருவாக்கும் அபாயம் கொண்டது.  

சுருக்கமாகச் சொன்னால், NPP-யின் முதல் ஆண்டு, மாற்றத்திற்கான அதன் கனவுகளுக்கும், நெருக்கடியில் சிக்கிய ஒரு நாட்டை ஆளும் கடினமான யதார்த்தங்களுக்கும் இடையிலான ஒரு போராட்டக் களமாகவே அமைந்துள்ளது. அரசாங்கம், நெருக்கடியை “நிர்வகிக்கும் பராமரிப்பாளர்களாக” செயல்பட்டுள்ளதே தவிர, அவர்கள் வாக்குறுதி யளித்த மீட்சிக்கான “கட்டிடக் கலைஞர்களாக” இன்னும் முழுமையாக மாறவில்லை. இனிவரும் நாட்களில், மக்களின் ஏமாற்றத்தைச் சமாளிப்பதற்கும், தங்கள் “ஆட்சி முறை மாற்ற” திட்டத்தின் மீதான நம்பிக்கையை மீட்டெடுப்பதற்கும், சிக்கலான உலக அரசியல் சூழலைக் கடப்பதற்கும் இடையில் ஒரு சமநிலையைக் கண்டறிவதே அவர்களின் முன் உள்ள மிகப்பெரிய சவாலாகும்.  

“சிஸ்டம் வேண்டாம்” என்ற மக்களின் குரல்

2024-ல் தேசிய மக்கள் சக்தியை (NPP) அரியணையில் ஏற்றிய அரசியல் சூழல், 2022-ல் ஏற்பட்ட பொருளாதாரப் பேரழிவின் நேரடி விளைவாகும். பல தசாப்தங்களாகத் தொடர்ந்த தவறான நிர்வாகம், ஊழல், பாரபட்சம் ஆகியவற்றின் உச்சகட்டமாக அந்த நெருக்கடி வெடித்தது. இது இலங்கையின் ஒட்டுமொத்த அரசியல்வாதிகள் மீதும் மக்கள் மனதில் கட்டுக்கடங்காத கோபத்தையும், அவநம்பிக்கையையும் விதைத்தது. இந்த ஆழமான “அமைப்புக்கு எதிரான” உணர்வை NPP வெற்றிகரமாகத் தனக்குச் சாதகமாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டது. இதற்கு முக்கிய காரணம், அவர்கள் இதுவரை ஆட்சியில் இருந்ததில்லை என்பதும், கடந்த கால ஊழல் கறை படிந்த கட்சிகளிலிருந்து வேறுபட்டவர்கள் என்ற பிம்பமும்தான். ராஜபக்சர்கள், விக்ரமசிங்க, சந்திரிகா காலத்து அரசியல் தரகர்களிடமிருந்து ஒரு முழுமையான விடுதலையை மக்கள் விரும்பினார்கள். அந்த விருப்பத்தின் வடிவமாக NPP தங்களை முன்னிறுத்தியது.  

“புதிய அரசியல் கலாச்சாரத்தின்” வாக்குறுதி

NPP-யின் வெற்றிக்கு மையக் காரணமாக இருந்தது, “ஒரு புதிய அரசியல் கலாச்சாரத்தை” உருவாக்குவோம் என்ற அவர்களின் வாக்குறுதிதான். இது வெறும் கொள்கை மாற்றத்திற்கான அழைப்பு அல்ல; இலங்கையின் ஆட்சிமுறையின் ஆன்மாவையே மாற்றுவதற்கான ஒரு அறைகூவல். நாட்டைப் படுகுழியில் தள்ளிய ஊழல், স্বজনபட்சம், அதிகார துஷ்பிரயோகம் ஆகியவற்றை வேரோடு அழிப்போம் என்று அவர்கள் உறுதியளித்தனர். “பாராளுமன்றத்தைச் சுத்தப்படுத்துவோம்”, “பொருளாதார ஜனநாயகத்தை” ஏற்படுத்துவோம் போன்ற முழக்கங்கள் மக்கள் மனதில் ஆழமாகப் பதிந்தன. இந்த வார்த்தைகள், 2022-ல் நடந்த  அரகலய (போராட்டம்) மக்கள் இயக்கத்தின் “ஆட்சி முறை மாற்றம்” என்ற முழக்கத்துடன் நேரடியாக இணைந்தன. இது NPP-யை அந்தப் போராட்டத்தின் அரசியல் வாரிசாக நிலைநிறுத்தியது. இந்த வாக்குறுதி, ஒரு நேர்மையான மற்றும் பொறுப்பான அரசாங்கத்திற்கான மக்களின் ஏக்கத்தைப் பிரதிபலித்தது.  

சரித்திர வெற்றிகள்

இந்தச் சூழலில்தான், NPP ஒரு மகத்தான தேர்தல் வெற்றியைப் பெற்றது. செப்டம்பர் 2024 ஜனாதிபதித் தேர்தலில், அதன் தலைவர் அநுர குமார திசாநாயக்க (AKD) 42% வாக்குகளைப் பெற்று வெற்றி வாகை சூடினார். இரண்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு, நவம்பர் 2024 பாராளுமன்றத் தேர்தலில், NPP 225 இடங்களில் 159 இடங்களை (70%) கைப்பற்றி, சரித்திரத்தில் இடம்பிடித்தது. இந்த மாபெரும் பெரும்பான்மை, அவர்கள் வாக்குறுதியளித்த அரசியலமைப்புச் சீர்திருத்தங்களைச் செய்வதற்குத் தேவையான அதிகாரத்தை அவர்களுக்கு வழங்கியது. முந்தைய தேர்தல்களில் 3% வாக்குகளைக் கூடப் பெறத் தவறிய ஒரு கட்சிக்கு இது ஒரு இமாலய சாதனை. இது நாட்டின் அரசியல் களத்தில் ஏற்பட்ட ஒரு வியத்தகு மாற்றத்தைக் காட்டியது.  

இந்த வெற்றி, NPP அரசாங்கத்தின் மீது மலை போன்ற எதிர்பார்ப்புகளை உருவாக்கியது. மக்கள், அவர்களிடம் சிறந்த பொருளாதார நிர்வாகத்தை மட்டும் எதிர்பார்க்கவில்லை; நேர்மையான ஆட்சியையும் எதிர்பார்த்தார்கள். இதனால், NPP-யின் எந்தவொரு சிறு சறுக்கலும், சமரசமும், பழைய நடைமுறைகளின் தொடர்ச்சியும் மிகக் கடுமையாக விமர்சிக்கப்படும். ஏனெனில், அது “புதிய அரசியல் கலாச்சாரம்” என்ற அவர்களின் மைய வாக்குறுதிக்குச் செய்யும் துரோகமாகப் பார்க்கப் படும். ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு நடந்த உள்ளூராட்சித் தேர்தலில் அவர்களின் வாக்கு வங்கி 61%-லிருந்து 43% ஆகக் குறைந்தது, இந்த ஆபத்துக்கான முதல் அறிகுறியாகும். வாக்குறுதிகளுக்கும் செயல்பாட்டிற்கும் இடையிலான இடைவெளியை மக்கள் உன்னிப்பாகக் கவனிக்கிறார்கள் என்பதையும், அவர்களின் பொறுமைக்கும் ஓர் எல்லை உண்டு என்பதையும் இது காட்டுகிறது.  

பொருளாதாரப் புயலைக் கடந்து: கொள்கைகளும், யதார்த்தங்களும்

IMF ஒப்பந்தமும், சிக்கன நடவடிக்கைகளின் முரண்பாடும்

NPP அரசாங்கம் சந்தித்த முதல் மற்றும் மிகப்பெரிய சவால், முந்தைய அரசாங்கம் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி ஒப்புக்கொண்ட 3 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர் சர்வதேச நாணய நிதிய (IMF) கடன் ஒப்பந்தம்தான். இந்த ஒப்பந்தம் ஒரு “ஏற்கனவே முடிக்கப்பட்ட காரியம்” போல இருந்தது. இது, தாங்கள் பேச்சுவார்த்தை நடத்தாத, அங்கீகரிக்காத ஒரு ஒப்பந்தத்தை செயல்படுத்த வேண்டிய ஒரு சங்கடமான நிலைக்கு NPP-யைத் தள்ளியது. இல்லையென்றால், பொருளாதாரம் மீண்டும் சரிந்துவிடும் என்ற அச்சம் இருந்தது.  

தேர்தலுக்கு முன்பு, “IMF ஒப்பந்தத்தை மறுபரிசீலனை செய்வோம்” என்று முழங்கியதற்கும் , ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு, முந்தைய அரசாங்கத்தின் பொருளாதாரக் கொள்கைகளையே பெரும்பாலும் தொடர்ந்ததற்கும் இடையே ஒரு பெரிய முரண்பாடு தெரிந்தது. பொருளாதார நிலைத்தன்மையையும், முதலீட்டாளர்களின் நம்பிக்கையையும் தக்கவைக்க இந்த மாற்றம் அவசியமாக இருந்தது. ஆனாலும், இது ஒரு பெரிய கொள்கை சமரசமாகும். NPP-யின் தாய் கட்சியான JVP, IMF போன்ற நிறுவனங்களைக் கடுமையாக விமர்சித்தவை. ஆனால், ஆட்சியின் யதார்த்தங்கள், அவர்களை அதே நிறுவனங்களின் நிபந்தனைகளை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி நிர்ப்பந்தித்தன.  

இந்தத் தொடர்ச்சியின் விளைவாக மக்கள் அனுபவிக்கும் வலி மிக அதிகம். IMF-ன் நிபந்தனைகளான வரிகளை அதிகரிப்பது, மானியங்களைக் குறைப்பது போன்றவை, பொருளாதார மீட்சிக்கான சுமையை ஏழை மற்றும் நடுத்தர வர்க்க மக்கள் மீது சுமத்தியுள்ளன. நாட்டின் மக்கள் தொகையில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் “பல பரிமாணங்களில் பாதிப்புக்குள்ளாகும் தன்மையை” அனுபவித்து வருகின்றனர். இது, அரசாங்கம் ஒரு செயல்திறன் சார்ந்த நெருக்கடியில் சிக்கியுள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது. தனது முக்கிய பொருளாதாரக் கொள்கையைக் கைவிட்ட நிலையில், அதன் இருப்பு இப்போது உறுதியான பொருளாதார முடிவுகளை வழங்குவதைப் பொறுத்தே உள்ளது. ஆனால், அது செயல்படுத்த வேண்டிய சிக்கன நடவடிக்கைகளே அந்தப் பணியைக் கடினமாக்குகின்றன.  

2025 வரவு செலவுத் திட்டம்: ஒரு கயிற்றின் மேல் நடக்கும் பயணம்

NPP-யின் முதல் வரவு செலவுத் திட்டம், பிப்ரவரி 2025-ல் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது. இது, IMF விதித்த நிதிசார் கட்டுப்பாடுகளுக்கும், NPP-க்கு மக்கள் அளித்த வாக்குறுதிகளுக்கும் இடையில் ஒரு சமநிலையை ஏற்படுத்த முயற்சித்தது.  

வருவாயைப் பெருக்குதல்: வரி வருவாயை அதிகரிப்பதில் இந்த பட்ஜெட் அதிக கவனம் செலுத்தியது. டிஜிட்டல் சேவைகள் மீது 18% மதிப்பு கூட்டப்பட்ட வரி (VAT) அறிமுகம், வரி ஏய்ப்பைக் குறைக்க நவீன தொழில்நுட்பங்களைப் பயன்படுத்துதல் போன்றவை இதில் அடங்கும்.  

செலவின முன்னுரிமைகள்: பட்ஜெட் சமூக நலனில் கவனம் செலுத்தியது. அரச ஊழியர்களின் சம்பளம், ஓய்வூதியம் மற்றும் ‘அஸ்வெசும’ சமூகப் பாதுகாப்புத் திட்டத்திற்கான (ரூ. 232 பில்லியன்) செலவினங்கள் அதிகரிக்கப்பட்டன. ஆனால், இந்த சமூக நல செலவினங்கள், வாங்கிய கடன்களுக்கான வட்டி செலுத்தும் மாபெரும் சுமையால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டன. வட்டி செலுத்துவதற்காக மட்டும் ஒதுக்கப்பட்ட LKR 2,950 பில்லியன், அரசாங்கத்தின் மொத்த வருவாயில் கிட்டத்தட்ட 60% ஆகும். இது மற்ற துறைகளுக்கான நிதி ஒதுக்கீட்டைக் கடுமையாகக் குறைத்தது.  

கொள்கை முரண்பாடுகள்: VAT விலக்குகள் போன்ற பல முக்கிய தேர்தல் வாக்குறுதிகளை இந்த பட்ஜெட் நிறைவேற்றத் தவறியது. அதற்குப் பதிலாக, இலக்கு வைக்கப்பட்ட சில சலுகைகளை வழங்கியது. இது அவர்களின் முன்னைய நிலைப்பாட்டிலிருந்து ஒரு யதார்த்தமான, ஆனால் அரசியல் ரீதியாக ஆபத்தான விலகலைக் காட்டியது.  

பொருளாதார நிலை: சில நல்ல அறிகுறிகளும், நீடித்த வலிகளும்

நல்ல அறிகுறிகள்: பொருளாதார நிலைத்தன்மையின் அறிகுறிகளை மறுக்க முடியாது. நாட்டின் ஒட்டுமொத்த உற்பத்தி (GDP) வளர்ச்சி 2024-ல் 5.0% ஆகவும், 2025-ன் முதல் காலாண்டில் 4.8% ஆகவும் வலுவாக இருந்தது. சுற்றுலாத் துறை சிறப்பாக மீண்டு வருகிறது. 2025-ல் கொரோனாவுக்கு முந்தைய நிலைகளைத் தாண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இந்த நிலைத்தன்மை முதலீட்டாளர்களின் நம்பிக்கையை அதிகரித்துள்ளது. இது தேர்தலுக்குப் பிறகு கொழும்பு பங்குச் சந்தையின் செயல்பாட்டில் பிரதிபலித்தது.  

நீடித்த சவால்கள்: இந்த நல்ல அறிகுறிகளுக்குப் பின்னால், கடுமையான கட்டமைப்புப் பலவீனங்கள் மறைந்துள்ளன. திறமையான நிபுணர்கள் நாட்டை விட்டு வெளியேறும் “மூளைச் கசிவு” (brain drain), சீர்திருத்தங்களைச் செயல்படுத்தும் அரசாங்கத்தின் திறனுக்கு ஒரு பெரிய அச்சுறுத்தலாக உள்ளது. பாராளுமன்றத்தில் சுமார் 150 பேர் முதல் முறை உறுப்பினர்கள். இது ஆட்சித் திறன் குறித்த கேள்விகளை எழுப்புகிறது. மேலும், பொருளாதாரம் பலமாக இருந்தாலும், சாதாரண இலங்கை மக்களின் வாழ்க்கைச் செலவும், வறுமையும் தொடர்ந்து மோசமடைந்து வருகின்றன. இது, பொருளாதார நிலைத்தன்மைக்கும், மக்களின் உண்மையான நல்வாழ்வுக்கும் இடையே உள்ள பெரிய இடைவெளியைக் காட்டுகிறது.  

ஆட்சிமுறையும் பொறுப்புக்கூறலும்: ஒரு புதிய அரசியல் கலாச்சாரத்தின் வாக்குறுதி

NPP அரசாங்கம், ஊழலுக்கு எதிரான தனது வாக்குறுதியை, முன்னாள் அரசியல் பெருந்தலைகளுக்கு எதிராக அதிரடி நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டு நிரூபிக்க முயன்றது. உயர் மட்ட கைதுகள் மற்றும் சட்டவிரோத சொத்துப் பறிமுதல்கள் மூலம் ஊழலை வேரறுப்பதில் தங்களுக்குள்ள உறுதியை மக்களுக்குக் காட்ட நினைத்தது. நிதி மோசடிகள், ஊழல் மற்றும் பணமோசடிக்கு எதிரான சட்டங்களை வலுப்படுத்த, “குற்றத்தின் வருமானங்கள் சட்டம்” (Proceeds of Crime Act) நிறைவேற்றப்பட்டது. ஆனால், ஒரு புதிய, சுதந்திரமான அமைப்பை உருவாக்குவதாக அளித்த வாக்குறுதிக்கு மாறாக, இந்தச் சட்டம் ஏற்கனவே உள்ள அமைப்புகளுக்கு அதிக அதிகாரத்தை வழங்குகிறது. இது, சுதந்திரமான மேற்பார்வை இல்லாமல், அரசியல் எதிரிகளைப் பழிவாங்கப் பயன்படுத்தப்படலாம் என்ற கவலையை சிவில் சமூக அமைப்புகள் எழுப்பியுள்ளன.  

ஊழலுக்கு எதிரான போர்

நீண்டகாலமாக நிலுவையில் உள்ள வழக்குகளில் முன்னேற்றம் மிகவும் மெதுவாகவே உள்ளது. ஈஸ்டர் ஞாயிறு தாக்குதல்கள் தொடர்பான விசாரணைகள், முந்தைய அரசாங்கத்தின் நடவடிக்கைகளையே மீண்டும் செய்வதாகத் தெரிகிறது. ஜனாதிபதி திசாநாயக்கவின் “குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றம்” என்ற அறிவிப்பு, இன்னும் உறுதியான முடிவுகளையோ அல்லது புதிய குற்றச்சாட்டுகளையோ கொண்டு வரவில்லை. இது மக்கள் மத்தியில் சந்தேகத்தை ஆழமாக்கியுள்ளது. இதேபோல், லசந்த விக்ரமதுங்க போன்ற பத்திரிகையாளர்கள் கொல்லப்பட்ட  பழைய குற்றங்கள் இன்னும் தீர்க்கப்படாமல் உள்ளன. புதிய போலிஸ் விசாரணைகள் நடந்தாலும், உறுதியான நடவடிக்கை எதுவும் எடுக்கப்படவில்லை.  

இந்த அணுகுமுறை, அரசாங்கம் ஒரு “செயல்திறன் ஆளுகை” உத்தியைப் பின்பற்றுவதைக் காட்டுகிறது. நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி முறையை ஒழிப்பது அல்லது புதிய அரசியலமைப்பை உருவாக்குவது போன்ற பெரிய கட்டமைப்புச் சீர்திருத்தங்கள் அதிக நேரம் எடுக்கும், சர்ச்சைக்குரியவை. ஆனால், ஒரு முன்னாள் ஊழல்வாதியைக் கைது செய்வது உடனடி விளைவைத் தரும், ஊடகங்களில் நல்ல பெயர் கிடைக்கும், மற்றும் NPP-யை ஆட்சிக்குக் கொண்டு வந்த “அமைப்புக்கு எதிரான” கதையை வலுப்படுத்தும். பொருளாதாரக் கஷ்டங்களால் மக்கள் ஆதரவு குறைந்து வரும் நிலையில் , அரசாங்கம் எளிதான பாதையைத் தேர்ந்தெடுப்பதாகத் தெரிகிறது. இது, “ஊழல் எதிர்ப்புப் போராளிகள்” என்ற அவர்களின் அடையாளத்தை வலுப்படுத்தும். ஆனால், நாட்டின் நெருக்கடிக்கு மூல காரணம் என்று அவர்களே கூறிய அரசின் அடிப்படைக் கட்டமைப்புகள் (உதாரணமாக, நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி முறை) மாற்றப்படாமலேயே போகலாம். இது, அவர்கள் “ஆட்சி முறை மாற்றுபவர்களாக” இருந்து, வெறும் “ஆட்சி முறை மேலாளர்களாக” மாறும் அபாயத்தைக் காட்டுகிறது.  

வாக்குறுதிகளும் யதார்த்தமும்: ஒரு ஒப்பீடு

NPP-யின் ஆட்சிமுறை வாக்குறுதிகளுக்கும், அவர்களின் முதல் ஆண்டு செயல்பாட்டிற்கும் இடையே ஒரு பெரிய இடைவெளி உள்ளது.

• நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி முறையை ஒழித்தல்: இது அவர்களின் மிக முக்கிய வாக்குறுதி. ஆனால், இது நிறைவேற்றப்படவில்லை. ஜனாதிபதி திசாநாயக்க முழு நிறைவேற்று அதிகாரங்களையும் தொடர்ந்து பயன்படுத்துகிறார். புதிய அரசியலமைப்பு கொண்டு வரப்படும் என்று கூறப்பட்டாலும், அதற்கான காலக்கெடு எதுவும் அறிவிக்கப்படவில்லை.  
• பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை (PTA) நீக்குதல்: “ஒழிப்போம்” என்று உறுதியளித்த போதிலும், அரசாங்கம் தொடர்ந்து இந்தச் சட்டத்தைப் பயன்படுத்தி வருகிறது. அதை நீக்குவது குறித்து ஆராய ஒரு குழு நியமிக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அதன் விவரங்கள் பொதுவில் இல்லை. இது ஒரு முக்கிய மனித உரிமைப் பிரச்சினையில் ஏற்படும் தேவையற்ற தாமதத்தைக் காட்டுகிறது.  
• பிற வாக்குறுதிகள்: புதிய தேர்தல் முறை, குடியேறியவர்களின் வாக்குரிமை, பாகுபாட்டிற்கு எதிரான ஆணையம் போன்ற பல முக்கிய வாக்குறுதிகள் குறித்து எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை.  
• காவலில் மரணங்கள்: சிறைகளில் சித்திரவதையைத் தடுப்போம் என்ற வாக்குறுதிக்கு மாறாக, கடந்த ஆண்டில் குறைந்தது இரண்டு காவலில் மரணங்கள் பதிவாகியுள்ளன. இது அரசாங்கத்தின் மனித உரிமைகள் மீதான உறுதிப்பாட்டைக் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது.  

தேசிய இனப் பிரச்சினை: நல்லிணக்கமும், சிறுபான்மையினர் உரிமைகளும்

வடக்கு, கிழக்கிற்கான வாக்குறுதிகள்

NPP-யின் தேர்தல் பிரச்சாரம், தமிழ் மற்றும் முஸ்லிம் வாக்குகளைக் குறிவைத்து, குறிப்பிட்ட வாக்குறுதிகளை வழங்கியது. இது ஒரு முக்கியமான மாற்றமாகப் பார்க்கப்பட்டது. இராணுவத்தால் கைப்பற்றப்பட்ட நிலங்களைத் திருப்பித் தருதல், பயங்கரவாதக் குற்றங்களுக்காக சிறையில் உள்ள தமிழர்களை விடுவித்தல், பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை (PTA) நீக்குதல், வடக்கு, கிழக்கில் பொருளாதார வளர்ச்சியை அதிகரித்தல் போன்றவை அவர்களின் வாக்குறுதிகளில் அடங்கும். மிக முக்கியமாக, “மாகாணங்களுக்கு அரசியல் மற்றும் நிர்வாக அதிகாரப் பகிர்வை” வழங்கும் ஒரு புதிய அரசியலமைப்பை உறுதியளித்தனர். இது, இதுவரை முழுமையாகச் செயல்படுத்தப்படாத 13-வது திருத்தத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு தீர்வைக் குறிப்பதாக இருந்தது.  

ஏமாற்றத்தின் ஓராண்டா?

ஆனால், இந்த முதல் ஆண்டு, சிறுபான்மை சமூகங்களுக்கு ஒரு “ஏமாற்றமாகவே” அமைந்துள்ளது. வாக்குறுதிகளுக்கும் செயல்பாட்டிற்கும் இடையே ஒரு தெளிவான இடைவெளி உள்ளது.  

• நிலம் திரும்புதல்: முன்னேற்றம் மிகவும் மெதுவாகவும், பெரும்பாலும் அடையாளப்பூர்வமாகவும் உள்ளது. இன்னும் கணிசமான நிலப்பரப்புகள் இராணுவக் கட்டுப்பாட்டிலேயே உள்ளன. வடக்கில் உள்ள நிலங்களை அரசு நிலமாகக் கையகப்படுத்தும் ஒரு அரசாங்க அறிவிப்பு மேலும் கவலையை ஏற்படுத்தியுள்ளது.  
• அரசியலமைப்புச் சீர்திருத்தம் மற்றும் அதிகாரப் பகிர்வு: மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெரும்பான்மை இருந்தபோதிலும், அரசாங்கம் அதிகாரப் பகிர்வுக்கான சீர்திருத்தங்களைத் தொடங்கவோ அல்லது நீண்டகாலமாகத் தாமதமாகும் மாகாண சபைத் தேர்தல்களை நடத்தவோ எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை.  
• அரசியல் கைதிகள் மற்றும் PTA: அரசியல் கைதிகளை விடுவிப்பதிலோ அல்லது PTA-வை நீக்குவதிலோ எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை.  

“தேசிய ஒற்றுமையா” அல்லது மறைமுகமான பெரும்பான்மைவாதமா?

NPP தனது அணுகுமுறையை “தேசிய ஒற்றுமை” என்ற கருத்தைச் சுற்றி கட்டமைத்துள்ளது. ஆனால், இந்தக் கருத்தை சிறுபான்மை சமூகங்கள் சந்தேகத்துடனேயே பார்க்கின்றன. அமைச்சரவையிலும், முக்கிய செயலணிகளிலும் முஸ்லிம்கள் இல்லாததும், குறைந்த தமிழ் பிரதிநிதித்துவமும் இந்தக் கவலைகளை வலுப்படுத்துகின்றன. தேர்தலுக்குப் பிறகு, JVP பொதுச் செயலாளர் டில்வின் சில்வா, “தமிழ், முஸ்லிம் தேசியவாதத்தை” நிராகரித்ததை ஒரு வெற்றியாகப் பாராட்டியது, “தேசிய ஒற்றுமை” என்பது பெரும்பான்மை சிங்கள-பௌத்த கலாச்சாரத்திற்குள் சிறுபான்மையினரை ஒருங்கிணைப்பதற்கான ஒரு குறியீட்டுச் சொல்லோ என்ற அச்சத்தை ஆழப்படுத்தியுள்ளது.  

இந்த அணுகுமுறை, NPP “தேசிய இனப் பிரச்சினையை” அதிகாரப் பகிர்வு, பொறுப்புக்கூறல் போன்ற அரசியல் ரீதியாகச் சிக்கலான பிரச்சினைகளைத் தவிர்த்து, பொருளாதார வளர்ச்சி என்ற போர்வையில் தீர்க்க முயற்சிக்கிறது என்பதைக் காட்டுகிறது. NPP-யின் தாய் கட்சியான JVP, பாரம்பரியமாக சிங்கள பெரும் பான்மைவாதத்தில் வேரூன்றியது. அதிகாரப் பகிர்வு போன்ற விஷயங்கள், அவர்களின் தெற்கு சிங்களத் தளத்தை அந்நியப்படுத்திவிடும். வடக்கில் அவர்கள் பெற்ற வெற்றி கூட, NPP மீதான அன்பால் அல்ல, மாறாக தமிழர்களின் சொந்தக் கட்சிகள் மீதான விரக்தியால் விளைந்தது. எனவே, அரசாங்கம் இனப் பிரச்சினையின் அரசியல் முட்களைத் தவிர்த்து, பொருளாதார வளர்ச்சி என்ற இனிப்பான மாத்திரையைக் கொடுக்க முயற்சிக்கிறது. ஆனால், சிறுபான்மையினரின் கோரிக்கைகள் வெறும் பொருளாதார ரீதியானவை அல்ல; அவை அரசியல் ரீதியானவை: சுய-ஆட்சி, கடந்தகால அநீதிகளுக்கு நீதி, மற்றும் கூட்டு உரிமைகளின் அங்கீகாரம். இந்தப் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கத் தவறினால், NPP-யின் அணுகுமுறை, கடந்தகால அரசாங்கங்களின் தோல்விகளையே மீண்டும் மீண்டும் செய்யும்.  

உலக அரங்கில் இலங்கை: ஒரு புதிய திசையை நோக்கிய பயணம்

கொள்கையை விட யதார்த்தம் முக்கியம்

NPP அரசாங்கத்தின் வெளியுறவுக் கொள்கை, யதார்த்தத்தையும், தேசிய நலனையும் மையமாகக் கொண்டுள்ளது. இது, JVP-யின் பழைய ஏகாதிபத்திய-எதிர்ப்பு, இந்தியா-எதிர்ப்பு புரட்சிகரக் கொள்கைகளிலிருந்து ஒரு பெரிய மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது. இலங்கையின் கடுமையான பொருளாதாரத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய “உலகுடன் இணைந்து பணியாற்றுவதே” அவர்களின் நோக்கம்.  

இந்தியா-சீனா: ஒரு சமநிலைப்படுத்தும் முயற்சி

• இந்தியாவுடன் நெருக்கம்: பழைய விரோதங்களை மறந்து, NPP புது டெல்லியுடன் ஒரு முதிர்ச்சியான, ஆக்கப்பூர்வமான உறவை வளர்த்துள்ளது. 2022 நெருக்கடியின் போது இந்தியாவின் முக்கியமான உதவியை அவர்கள் அங்கீகரித்துள்ளனர். இது, பாதுகாப்பு மற்றும் மின்சார இணைப்பு போன்ற முக்கிய ஒப்பந்தங்களுக்கு வழிவகுத்துள்ளது.  
• சீனாவுடன் உறவைப் பேணுதல்: அதே நேரத்தில், சீனாவும் ஒரு மதிப்புமிக்க பங்காளியாகத் தொடர்கிறது. ஜனாதிபதி திசாநாயக்கவின் பெய்ஜிங் பயணம், முக்கிய முதலீடுகளைப் பெற்றதுடன், சீனாவின் பட்டி மற்றும் பாதை முன்னெடுப்பிற்கு (BRI) இலங்கையின் ஆதரவை மீண்டும் உறுதிப்படுத்தியது. கொழும்பு துறைமுக நகரம், அம்பாந்தோட்டை துறைமுகம் போன்ற முக்கிய திட்டங்கள் தொடர்கின்றன.  
• முரண்பாடுகளும், தவறுகளும்: இந்த சமநிலைப்படுத்தும் முயற்சி தவறுகள் இல்லாமல் இல்லை. சீனாவின் சில நிலைப்பாடுகளை ஆதரித்து வெளியிட்ட ஒரு கூட்டு அறிக்கை, அவர்களின் அணிசேராக் கொள்கைக்கு முரணாகப் பார்க்கப்பட்டது. சமீபத்தில் சீனாவில் நடந்த ஒரு முக்கிய உச்சிமாநாட்டில் கலந்துகொள்ளாதது, ஒரு தவறவிட்ட வாய்ப்பாகக் கருதப்படுகிறது.  

மேற்கு நாடுகளுடனான உறவு

மேற்கு நாடுகளுடனான, குறிப்பாக அமெரிக்காவுடனான உறவு, சீனாவின் செல்வாக்கைக் கட்டுப்படுத்தும் அவர்களின் இந்தோ-பசிபிக் மூலோபாயத்தில் இலங்கையை ஒரு முக்கிய புள்ளியாக வாஷிங்டன் பார்ப்பதால் இயக்கப்படுகிறது. ஆனால், போர்க்கால பொறுப்புக்கூறல் தொடர்பான ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவைத் தீர்மானங்களை இலங்கை தொடர்ந்து நிராகரித்து வருகிறது.  

சுருக்கமாக, NPP-யின் வெளியுறவுக் கொள்கை, முற்றிலும் நாட்டின் பொருளாதாரத் தேவைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இது ஒரு “பலமுனைச் சார்பு” கொள்கைக்கு வழிவகுத்துள்ளது. இது, நீண்டகால மூலோபாயத்தை விட, குறுகிய காலப் பொருளாதார ஆதாயங்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கிறது. இந்தியா நிதி உதவியையும், பாதுகாப்பு ஒத்துழைப்பையும் வழங்குகிறது; சீனா பெரிய உள்கட்டமைப்பு முதலீடுகளை வழங்குகிறது; மேற்கு நாடுகள் சர்வதேச நிதி அமைப்புக்கான திறவுகோல்களைக் கொண்டுள்ளன. NPP யதார்த்தமாக அனைவருடனும் இணங்கிச் செல்கிறது. இது, ஒரு சக்திக்கு அளிக்கும் வாக்குறுதி மற்றொன்றைக் கோபப்படுத்தும் அபாயத்தைக் கொண்டுள்ளது. அரசாங்கம், பாதுகாப்பு வலை இல்லாமல் ஒரு கயிற்றின் மேல் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.  

சமூக நலனும், பொதுச் சேவைகளும்: முக்கியத் துறைசார் சீர்திருத்தங்கள்

கல்வி: ஒரு சர்ச்சைக்குரிய மாற்றம்

அரசாங்கம், 2026-ல் தொடங்கவிருக்கும் பெரிய, சந்தை-சார்ந்த கல்விச் சீர்திருத்தங்களை அறிவித்துள்ளது. இது பெரும்பாலும் முந்தைய அரசாங்கத்தால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு திட்டத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. உலகளாவிய தொழிலாளர் சந்தையின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய கல்வி முறையை மாற்றுவதே இதன் நோக்கம். பாடங்களின் எண்ணிக்கையைக் குறைப்பது, தொழிற்பயிற்சியை பொதுக் கல்வியுடன் இணைப்பது, மாணவர்களை 9-ம் வகுப்பிலிருந்தே (வயது 14) தொழில் சார்ந்த பாதைகளில் வழிநடத்துவது ஆகியவை முக்கிய முன்மொழிவுகள்.  

விமர்சனமும், எதிர்ப்பும்: இந்தத் திட்டங்கள், வெளிப்படைத்தன்மை இல்லாததாலும், பொதுமக்களிடம் கலந்தாலோசிக்காததாலும் கடுமையான விமர்சனங்களைச் சந்தித்துள்ளன. இந்த மாற்றங்கள், நல்ல வசதிகளுடன் கூடிய நகரப் பள்ளிகளில் உள்ள மாணவர்களுக்குச் சாதகமாக அமைந்து, கிராமப்புற மற்றும் ஏழை மாணவர்களைத் தொழிற்கல்விப் பாதைக்குத் தள்ளிவிடும் என்று விமர்சகர்கள் வாதிடுகின்றனர். வரலாறு, கலை போன்ற பாடங்களின் முக்கியத்துவத்தைக் குறைப்பது, தங்கள் தேசியப் பாரம்பரியத்திலிருந்து துண்டிக்கப்பட்ட ஒரு தலைமுறையை உருவாக்கும் என்ற கவலைகளும் எழுந்துள்ளன.  

(முகநூல்)