BUDDHISM COMPARED WITH OTHER MONOTHESIC FAITHS
Buddhism originated in India over 2500 years ago. It is a nontheistic faith founded by Siddhartha Gautama, also known as the Buddha. Buddha was a human being. He was born and lived as a human being but was an extraordinary human being who never arrogated to himself divinity. The Buddha was a unique religious leader who encouraged critical assessment of his teaching. He encouraged free vigorous investigation into the truths of the teachings he propounded. His teachings, (enunciated in many of his discourses) have shaped many civilisations and countless lives to this day. Buddhism has endured over two thousand five hundred years without a centralised authority. It is a religion that shows a sense of meaning and a higher purpose in life.
Since its inception, Buddhism has been central to spiritual and cultural social life. It has brought immense psychological and spiritual solace and relief to people who are overwhelmed by suffering and challenges in their lives.
Buddhism is unique among world religions because it does not fit the narrow definition of a typical religion, as its teachings contain many philosophical and scientific elements, distinct from its strictly religious ritual and devotional aspects. It emphasizes self-reliance, self- discipline, and individual efforts rather than dependence on an external agency.
Buddhism is based on human experience and potential. It is essentially a practical doctrine. It addresses the fundamental question of human suffering. Buddha preached that it is because of ignorance (avijja) that all beings experience never-ending frustration and suffering in their lives. A careful comparison between Buddhism, Christianity and other monotheistic religions demonstrates that there are not only distinct doctrinal incompatibilities but also compelling similarities as certain aspects of Buddhism tend to overlap and align with other faiths.
Buddha like many other great spiritual teachers offered a path toward individual enlightenment and deliverance from suffering, Similarly, Christian and other monotheistic spiritual leaders have identified the same path of deliverance in different terminological terms as redemption or salvation. Christianity and other monotheistic faiths teach that salvation or redemption is achieved through faith. In contrast, Buddhism emphasizes individual effort and wisdom to achieve enlightenment.
Since its inception, Buddhism has been central to spiritual and cultural social life. It has brought immense psychological and spiritual solace and relief to people who are overwhelmed by suffering and challenges in their lives
Further, Christianity teaches that God became in the person of Jesus Christ who sacrificed himself on the cross to forgive people of their sins. Buddha pointed the way, whereas, Jesus said he was the way.
The spirit of compassion is as central to Buddhism as love is to Christianity and other faiths. Buddhism is not an exclusive religion as it is possible to practice its moral and ethical principles while still being a Christian or by a person belonging to different religious traditions without losing his religious identity.
Most importantly, the concept of a Creator God that looms large in Christianity and many other monotheistic religions is absent in Buddhism. They attribute the creation of the world to an almighty God. They argue that life had a beginning in the infinite past whereas Buddhism states it is without beginning, and inconceivable. Buddha never admitted the existence of a creator whether in the form of a force or a being.
The spirit of compassion is as central to Buddhism as love is to Christianity and other faiths. Buddhism is not an exclusive religion as it is possible to practice its moral and ethical principles while still being a Christian or by a person belonging to different religious traditions without losing his religious identity
Meditation and mindfulness are at the heart of Buddhism whereas Christianity and other faiths place greater stress on prayer. Buddhism places greater emphasis on personal effort while Christianity and other monotheistic religions lay greater emphasis on grace.
Christianity and other monotheistic religions deny rebirth after a persons death. Buddha expounded the doctrine of Dependent Origination (Pattica samuppada) his teaching on rebirth. Dependent Origination is an account of the sequence of causes that cause the arising of suffering and the reverse order of the cessation of suffering. In other words, it is a principle of conditionality, relativity and interdependence which is of universal applicability, which Christians and other spiritual leaders reject on the basis that they have one life and one chance.
Happiness and suffering that people undergo through their present lifetime, are the results of their actions committed in the past life and most life experiences result from previous actions. In brief, it is one’s actions that determine ones future experiences without any intervention of a God
Buddhism does not demand unquestionable blind faith from its followers whereas Christianity and other monotheist religions insist on resolute and unwavering faith from its adherents.
Further, Buddhism’s whole central vision, unlike many other religions, can be concisely summed up in the following stanza “sabba papassaakaranm kusklassa upasamppada scitta pariyodanam etam buddha sasanam”, which means – “ avoidance of all evil, cultivation of good and cleansing ones mind of all impurities”.
The basis of Christianity and other monotheistic religions is the Supreme almighty God, but Buddhism gives pride of place to mind. According to it, the mind is the theme and the forerunner of everything. “All mental phenomena have their forerunner, they have mind as their chief, they are mind-made and all the deeds are led by the mind, created by the mind. If one speaks or acts with an evil mind, suffering (dukkha) follows him just as the wheel follows the hoof prints of the ox, as surely as ones shadow. Similarly, if one speaks or acts with a wicked mind, suffering follows a person as the wheel follows the hoof of the draught ox. We become what we think (Dhammapada). In other words, our life is shaped by our minds.
One of the mainstays of every religion is some form of a doctrine of consequences for moral transgression and failure. Christianity and other monotheistic faiths have punishment for moral failure or transgressions. They teach that God will judge individuals based on their moral conduct with the potential for forgiveness. They primarily focus on the concept of divine judgement where God determines ones fate based on his actions. We are what we were willed to be by an almighty Creator God. Our destinies rest entirely in his hands. Our destiny is preordained by him. But Buddhism does not speak of such an almighty God who will reward or punish moral transgressions. It focuses on the concept of kamma where every action good or bad creates a corresponding reaction. It is an immutable law of cause and effect, we cannot avoid its consequences. For every action, there is a corresponding reaction. It speaks of the principle of cause and effect (kamma) “ As you sow, so shall you reap” Karma means what we do, we become. Buddhism teaches that human beings are responsible for their actions. The consequences of our actions rebound back on us either in the life in which actions are committed, or in some future life. The underlying intention behind every action determines the nature of its results. The quality of future births depends on the moral quality of our actions now, Happiness and suffering that people undergo through their present lifetime, are the results of their actions committed in the past life and most life experiences result from previous actions. In brief, it is one’s actions that determine ones future experiences without any intervention of a God.
The five precepts in Buddhism, known as Pancha Sila in Pali, constitute the minimal standard of morality that Buddhists are expected to observe in their day-to-day lives. They represent Buddhisms core values which can be followed not only by Buddhists but also by people of other religions. These precepts are normative, they are analogous to the spirit of the Ten Commandments of Christianity and the moral codes of many other monotheistic faiths.
Moral values are standards by which we distinguish between right and wrong, good and evil. Morality is concerned with what is right or wrong in human conduct. Buddhism upholds lofty and demanding moral and ethical values in many of its scriptures and codes of precepts. Some of the Buddhist ethical and moral principles such as prohibition of murdering, stealing, adultery, uttering falsehood etc. are found in many of the monotheistic religions. The core principles of Buddhism focus on how to live a virtuous life by practising self-control and letting off destructive emotions like anger and other unwholesome forces. The code of morality of Buddhism that Buddha propounded thousands of years ago offers timeless wisdom that resonates just as much today.
Buddhism teaches a doctrine of Anatta, which means that there is no everlasting or abiding essence in living beings. Buddhists believe that life is full of suffering, it is by putting an end to rebirth that man can end the cycle of suffering. Buddhism is a non-theistic religion also considered a philosophy.
Buddha was not a saviour who could save others from suffering and misery. He exhorted his adherents to depend on themselves for deliverance. He declared no external agency can purify or defile others and that there is no Supreme God that can control the destinies of human beings, as enunciated in Christianity and other monotheistic teachings. Buddha said “To depend on others for salvation is negative. But to depend on oneself is positive”. “Be ye isles unto yourselves, be ye a refuge unto yourselves, seek no refuge in others”. Unlike other monotheistic religions, these significant words reveal the importance of self-exertion to achieve deliverance from suffering without depending on an external agency and the futility of seeking redemption through benign saviours. Furthermore, like many other monotheistic religious values, Buddhist moral and ethical values have always been important for interfaith harmony, peace and progress.
https://www.dailymirror.lk/news-features/BUDDHISM-COMPARED-WITH-OTHER-MONOTHESIC-FAITHS/131-295983
பவுத்தம் ஏனைய ஒருகடவுள் கோட்பாட்டுச் சமயங்களோடு ஒப்பிடுகையில்
பவுத்தம் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இந்தியாவில் தோன்றியது. இது புத்தர் என்றும் அழைக்கப்படும் சித்தார்த்த கவுத்தமரால் நிறுவப்பட்ட ஒரு கடவுள் கோட்பாட்டு மறுப்பு மதம் ஆகும். புத்தர் ஒரு மனிதர். அவர் ஒரு மனிதனாகப் பிறந்து வாழ்ந்தார், ஆனால் ஒருபோதும் தனக்குத் தெய்வீகத்தன்மை இருப்பதாகத் தன்னைப் பெருமைப்படுத்தாத ஒரு அசாதாரண மனிதர். புத்தர் ஒரு தனித்துவமான மதத் தலைவராக இருந்தார். அவர் தனது போதனைகள் பற்றிய விமர்சன மதிப்பீட்டை ஊக்குவித்தார். அவர் முன்வைத்த போதனைகளின் உண்மைகளை சுதந்திரமாக தீவிரமாக ஆராய்வதை அவர் ஊக்குவித்தார். (அவரது போதனைகள், அவரது பல சொற்பொழிவுகளில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன) இன்றுவரை பல நாகரிகங்களையும் எண்ணற்ற வாழ்க்கையையும் வடிவமைத்துள்ளன. பவுத்தம் இரண்டாயிரத்து ஐநூறு ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக மையப்படுத்தப்பட்ட அதிகாரம் இல்லாமல் நீடித்து வருகிறது. இது வாழ்வின் அர்த்த உணர்வையும் வாழ்க்கையில் உயர்ந்த நோக்கத்தையும் காட்டும் ஒரு மதம்.
பவுத்தம் அதன் தொடக்கத்திலிருந்தே, ஆன்மீக மற்றும் கலாச்சார சமூக வாழ்க்கையின் மையமாக இருந்து வருகிறது. தங்கள் வாழ்க்கையில் துன்பங்கள் மற்றும் சவால்களால் மூழ்கடிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு இது மகத்தான உளவியல் மற்றும் ஆன்மீக ஆறுதலையும் நிவாரணத்தையும் கொண்டு வந்துள்ளது.
உலக மதங்களிடையே பவுத்தம் தனித்துவமானது, ஏனெனில் இது ஒரு பொதுவான மதத்தின் குறுகிய வரையறைக்குப் பொருந்தாது, அதன் போதனைகள் பல தத்துவ மற்றும் அறிவியல் கூறுகளைக் கொண்டுள்ளன, அதன் கண்டிப்பான மதச் சடங்கு மற்றும் பக்தி அம்சங்களிலிருந்து வேறுபட்டவை. இது ஒரு வெளிப்புற நிறுவனத்தைச் சார்ந்திருப்பதைக் காட்டிலும் தன்னம்பிக்கை, சுய ஒழுக்கம் மற்றும் தனிப்பட்ட முயற்சிகளை வலியுறுத்துகிறது.
பவுத்தம் மனித அனுபவம் மற்றும் ஆற்றலை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இது அடிப்படையில் ஒரு நடைமுறைக் கோட்பாடு. இது மனித துயரத்தின் அடிப்படைக் கேள்வியை நிவர்த்தி செய்கிறது. அறியாமையின் (அவிஜ்ஜா) காரணமாகவே எல்லா உயிரினங்களும் தங்கள் வாழ்க்கையில் முடிவில்லாத ஏமாற்றத்தையும் துன்பத்தையும் அனுபவிக்கின்றன என்று புத்தர் போதித்தார். பவுத்தம், கிறித்தவம் மற்றும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு மதங்களுக்கிடையேயான கவனமான ஒப்பீடு, பவுத்தத்தின் சில அம்சங்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று பொருந்தி மற்ற நம்பிக்கைகளுடன் ஒத்துப்போவதால் தனித்துவமான கோட்பாட்டு இணக்கமின்மைகள் மட்டுமல்ல, கட்டாய ஒற்றுமைகளும் உள்ளன என்பதை எண்பிக்கிறது.
பல சிறந்த ஆன்மீக ஆசிரியர்களைப் போலவே புத்தரும் தனிநபர் அறிவொளி மற்றும் துன்பத்திலிருந்து விடுதலைக்கான பாதையை வழங்கினார். இதேபோல், கிறிஸ்தவ மற்றும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு, ஆன்மீகத் தலைவர்கள் மீட்பு அல்லது இரட்சிப்பு என்று வெவ்வேறு சொற்களில் விடுதலைக்கான ஒரே பாதையை அடையாளம் கண்டுள்ளனர். கிறித்தவம் மற்றும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு நம்பிக்கைகள் இரட்சிப்பு அல்லது மீட்பு விசுவாசத்தின் மூலம் அடையப்படுகிறது என்று கற்பிக்கின்றன. இதற்கு நேர்மாறாக, பவுத்தம் ஞானத்தை அடைவதற்கான தனிப்பட்ட முயற்சியையும் ஞானத்தையும் வலியுறுத்துகிறது.
மேலும், மக்கள் தங்கள் பாவங்களை மன்னிக்க சிலுவையில் தன்னை தியாகம் செய்த இயேசு கிறிஸ்துவின் நபராக கடவுள் ஆனார் என்று கிறித்தவம் கற்பிக்கிறது. புத்தர் வழியை சுட்டிக்காட்டினார், அதேசமயம், இயேசு தான் வழி என்றார்.
கிறித்துவம் மற்றும் பிற நம்பிக்கைகளுக்கு அன்பு எவ்வளவு முக்கியமோ அதே அளவு இரக்க உணர்வு பவுத்தத்தின் மையமாக உள்ளது. பவுத்தம் ஒரு தனித்துவமான மதம் அல்ல, ஏனெனில் ஒரு கிறித்தவராக இருக்கும்போதே அல்லது வெவ்வேறு மத மரபுகளைச் சேர்ந்த ஒருவரால் தனது மத அடையாளத்தை இழக்காமல் அதன் தார்மீக மற்றும் நெறிமுறைக் கொள்கைகளை நடைமுறைப்படுத்த முடியும்.
மிக முக்கியமாக, கிறித்தவத்திலும் பலகடவுள் மதங்களிலும் மேலோங்கி நிற்கும் ஒரு படைப்புக் கடவுள் என்ற கருத்து பவுத்தத்தில் இல்லை. இந்த உலகத்தைப் படைத்ததற்கு எல்லாம் வல்ல கடவுளே காரணம் என்று அவர்கள் சொல்கிறார்கள். உயிருக்கு எல்லையற்ற கடந்த காலத்தில் ஒரு தொடக்கம் இருந்தது என்று அவர்கள் வாதிடுகிறார்கள், ஆனால் பவுத்தம் அது தொடக்கம் இல்லாதது, நினைத்துப் பார்க்க முடியாதது என்று கூறுகிறது. ஒரு சக்தியின் வடிவிலோ அல்லது ஒரு உயிரினத்தின் வடிவிலோ ஒரு படைப்பாளர் இருப்பதை புத்தர் ஒருபோதும் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை.
தியானம் மற்றும் நினைவாற்றல் புத்த மதத்தின் அடிப்படையாக உள்ளன, அதேசமயம் கிறித்தவம் மற்றும் பிற நம்பிக்கைகள் பிரார்த்தனைக்கு அதிக அழுத்தம் அளிக்கின்றன. பவுத்தம் தனிப்பட்ட முயற்சிக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது, அதே நேரத்தில் கிறித்தவம் மற்றும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு மதங்கள் கருணைக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கின்றன.
கிறித்துவம் மற்றும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு மதங்கள் ஒரு நபரின் மரணத்திற்குப் பிறகு மறுபிறப்பை மறுக்கின்றன. புத்தர் மறுபிறப்பு பற்றிய தனது போதனைகளை சார்ந்து தோற்றம் (பட்டிகா சமுப்பதா) கோட்பாட்டை விளக்கினார். சார்பு தோற்றம் என்பது துன்பத்தின் எழுச்சியை ஏற்படுத்தும் காரணங்களின் வரிசை மற்றும் துன்பத்தை நிறுத்துவதற்கான தலைகீழ் வரிசையின் கணக்காகும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இது நிபந்தனை, சார்பியல் மற்றும் ஒன்றுக்கொன்று சார்ந்திருக்கும் கொள்கையாகும், இது உலகளாவிய பொருந்தக்கூடியது, கிறிஸ்தவர்களும் பிற ஆன்மீகத் தலைவர்களும் தங்களுக்கு ஒரு வாழ்க்கை மற்றும் ஒரு வாய்ப்பு என்ற அடிப்படையில் புறந்தள்ளுக்கின்றனர்.
பவுத்தம் அதனைப் பின்பற்றுபவர்களிடமிருந்து கேள்விக்கிடமற்ற குருட்டு நம்பிக்கையை கோரவில்லை, அதேசமயம் கிறித்துவமும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு மதங்களும் அதைப் பின்பற்றுபவர்களிடமிருந்து உறுதியான மற்றும் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையை வலியுறுத்துகின்றன.
மேலும், புத்தமதத்தின் முழு மையப் பார்வையும், மற்ற மதங்களைப் போலல்லாமல், பின்வரும் சரணத்தில் சுருக்கமாக, “சப்ப பாபஸ்ஸாகாரணம் குஸ்க்லஸ்ஸ உபசம்பதா சித்த பரியோதனம் ஏதம் புத்த சாசனம்”. இதன் பொருள் – “எல்லாத் தீமைகளையும் தவிர்த்தல், நன்மையை வளர்த்தல் மற்றும் மனதில் உள்ள அனைத்து அசுத்தங்களையும் தூய்மைப்படுத்துதல்”.
கிறித்துவம் மற்றும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு மதங்களின் அடிப்படை மிக உயர்ந்த சர்வவல்லமையுள்ள கடவுள் ஆகும். ஆனால் பவுத்தம் மனதிற்கு பெருமைக்குரிய இடத்தை அளிக்கிறது. அதன்படி, மனம் தான் எல்லாவற்றுக்கும் கருப்பொருளாகவும் எல்லாவற்றிற்கும் முன்னோடியாகவும் இருக்கிறது. அனைத்து மன நிகழ்வுகளுக்கும் முன்னோடி உண்டு, மனம் முதன்மையானது, அவை மனத்தால் உருவாக்கப்பட்டவை, செயல்கள் அனைத்தும் மனத்தால் வழிநடத்தப்படுகின்றன, மனத்தால் உருவாக்கப்படுகின்றன. தீய மனதுடன் ஒருவன் பேசினாலோ அல்லது செயல்பட்டாலோ துன்பம் (துக்கம்) அவனைப் பின்தொடர்கிறது, சக்கரம் எருதின் குளம்புத் தடங்களைப் பின்தொடர்வது போல, நிச்சயமாக ஒருவரின் நிழலைப் பின்தொடர்கிறது. அதேபோல், தீய மனதுடன் ஒருவன் பேசினாலோ அல்லது செயல்பட்டாலோ, சக்கரம் எருதின் குளம்பைப் பின்தொடர்வது போல் துன்பம் ஒருவரைப் பின்தொடர்கிறது. நாம் எதை நினைக்கிறோமோ அதுவாகவே ஆகிறோம் (தம்மபதம்). வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், நம் வாழ்க்கை நம் மனங்களால் வடிவமைக்கப்படுகிறது.
ஒழுக்க மீறல் மற்றும் தோல்விக்கான விளைவுகளைப் பற்றிய ஒரு கோட்பாட்டின் சில வடிவங்கள் ஒவ்வொரு மதத்தின் முக்கிய அம்சங்களில் ஒன்றாகும். கிறித்தவம் மற்றும் பிற ஒரு கடவுள் கோட்பாட்டு நம்பிக்கைகள் தார்மீக தோல்வி அல்லது மீறல்களுக்கு தண்டனையைக் கொண்டுள்ளன. தனிநபர்களின் ஒழுக்க நடத்தையின் அடிப்படையில் கடவுள் அவர்களை நியாயந்தீர்ப்பார் என்று அவர்கள் கற்பிக்கிறார்கள். அவை முதன்மையாக தெய்வீக தீர்ப்பு என்ற கருத்தில் கவனம் செலுத்துகின்றன, அங்கு கடவுள் தனது செயல்களின் அடிப்படையில் ஒருவரின் தலைவிதியை தீர்மானிக்கிறார். சர்வ வல்லமையுள்ள படைப்புத் தேவனால் நாம் என்னவாக இருக்க விரும்பப்பட்டோமோ அதுவாகவே நாம் இருக்கிறோம். நமது விதி முழுக்க முழுக்க அவர் கையில்தான் உள்ளது. நமது விதி அவரால் முன்கூட்டியே தீர்மானிக்கப்படுகிறது. ஆனால் ஒழுக்க மீறல்களுக்குப் பரிசளிக்கும் அல்லது தண்டிக்கும் அத்தகைய சர்வ வல்லமையுள்ள கடவுளைப் பற்றிப் பவுத்தம் பேசவில்லை. இது கர்மா என்ற கருத்தில் கவனம் செலுத்துகிறது, அங்கு ஒவ்வொரு செயலும் நல்லது அல்லது கெட்டது தொடர்புடைய எதிர்வினையை உருவாக்குகிறது. அது காரண காரிய விதியின் மாற்ற முடியாத விதி. அதன் விளைவுகளை நம்மால் தவிர்க்க முடியாது. ஒவ்வொரு செயலுக்கும், அதற்கேற்ற எதிர்வினை உள்ளது. இது காரண காரியக் கோட்பாட்டைப் பற்றிப் பேசுகிறது (கர்மா) “நீ எதனை விதைக்கிறாயோ அதளை அறுவடை செய்வீர்கள்”
கர்மா என்றால் நாம் எதனைச் செய்கிறோம், எது ஆகிறோம் என்பது. பவுத்தம் மனிதர்கள் தங்கள் செயல்களுக்கு பொறுப்பு என்று கற்பிக்கிறது. நமது செயல்களின் விளைவுகள் செயல்கள் செய்யப்படும் வாழ்க்கையிலோ அல்லது எதிர்கால வாழ்க்கையிலோ நம்மை மீண்டும் தாக்கும். ஒவ்வொரு செயலுக்கும் பின்னால் உள்ள அடிப்படை நோக்கம் அதன் விளைவுகளின் தன்மையை தீர்மானிக்கிறது. எதிர்கால பிறவிகளின் தரம் நாம் இப்போது செய்யும் செயல்களின் தார்மீக குணத்தைப் பொறுத்தது, மக்கள் தங்கள் தற்போதைய வாழ்நாளில் அனுபவிக்கும் இன்பமும் துன்பமும் முற்பிறவியில் செய்த செயல்களின் விளைவாகும், பெரும்பாலான வாழ்க்கை அனுபவங்கள் முந்தைய செயல்களின் விளைவாகும். சுருங்கக் கூறின், இறைவனின் தலையீடு இல்லாமலேயே ஒருவனது செயல்களே அவனது எதிர்கால அனுபவங்களைத் தீர்மானிக்கின்றன.
ஒழுக்கத் தரத்தை உருவாக்குகின்றன. பவுத்தர்கள் மட்டுமன்றி பிற மதத்தினம் பின்பற்றக்கூடியவை ஆகும். பவுத்த மைய விழுமியங்களை அவை பிரதிநிதித்துவப் படுத்துகின்றன. இந்த ஒழுக்கங்கள் – நெறிமுறையானவை, கிறித்தவத்தின் பத்துக் கட்டளைகளின் சிந்தனை மற்றும் பலகடவுள் நம்பிக்கைகளின் தார்மீக நெறிமுறைகளுக்கு ஒத்தவை.
அறநெறி விழுமியங்கள் என்பவை சரி மற்றும் தவறு, நல்லது மற்றும் தீமை ஆகியவற்றை வேறுபடுத்திப் பார்க்கும் அளவுகோல்களாகும். ஒழுக்கம் என்பது மனித நடத்தையில் எது சரி எது தவறு என்பதைப் பற்றியது. பவுத்த மதம் அதன் பல புனித நூல்களிலும் நெறிமுறைகளிலும் உயர்ந்த ஒழுக்க மற்றும் நெறிமுறை மதிப்புகளை உயர்த்திப் பிடிக்கிறது. கொலை, களவு, விபச்சாரம், பொய் பேசுதல் போன்ற பவுத்த அறநெறிக் கோட்பாடுகள் பல ஓர் இறைக் கோட்பாடுகளில் காணப்படுகின்றன.
பவுத்தத்தின் அடிப்படைக் கோட்பாடுகள் சுய கட்டுப்பாட்டைக் கடைப்பிடிப்பதன் மூலமும், கோபம் மற்றும் பிற ஆரோக்கியமற்ற சக்திகள் போன்ற அழிவுகரமான உணர்ச்சிகளை விட்டுவிடுவதன் மூலமும் ஒரு நல்லொழுக்க வாழ்க்கையை எவ்வாறு வாழ்வது என்பதில் கவனம் செலுத்துகிறது. ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பு புத்தர் முன்வைத்த பவுத்தத்தின் ஒழுக்க நெறி இன்றும் எதிரொலிக்கும் காலமற்ற ஞானத்தை வழங்குகிறது.
பவுத்தம் ஆன்மா மறுப்பு (அனத்தா) என்ற கோட்பாட்டைப் கற்பிக்கிறது, அதாவது உயிரினங்களில் நித்திய அல்லது நிலையான சாரம் இல்லை. வாழ்க்கை துன்பம் நிறைந்தது என்று பவுத்தர்கள் நம்புகிறார்கள், மறுபிறப்புக்கு முற்றுப்புள்ளி வைப்பதன் மூலமே மனிதன் துன்பத்தின் சுழற்சியை முடிக்க முடியும். பௌத்தம் ஒரு இறையியல் நம்பிக்கையற்ற மதமாகும். இது ஒரு தத்துவமாகவும் கருதப்படுகிறது.
புத்தர் மற்றவர்களைத் துன்பத்திலிருந்தும் அவலத்திலிருந்தும் காப்பாற்றக்கூடிய மீட்பர் அல்லர். தன்னைப் பின்பற்றுபவர்கள் விடுதலைக்காகத் தங்களைத் தாங்களே சார்ந்திருக்க வேண்டும் என்று அவர் அறிவுறுத்தினார். எந்தவொரு வெளி அமைப்பும் மற்றவர்களைத் தூய்மைப்படுத்தவோ அல்லது களங்கப்படுத்தவோ முடியாது என்றும் கிறித்தவம் மற்றும் பிற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டுப் போதனைகளில் கூறப்பட்டுள்ளபடி மனிதர்களின் தலைவிதியை கட்டுப்படுத்தக் கூடிய உயர்ந்த கடவுள் எவரும் இல்லை என்றும் அவர் அறிவித்தார்.
புத்தர் கூறினார், “வீடுபேற்றுக்காக மற்றவர்களைச் சார்ந்திருப்பது எதிர்மறையானது. ஆனால் தன்னைச் சார்ந்திருப்பது நேர்மறையானது”. “உங்களுக்கே தீவுகளாக இருங்கள்; உங்களுக்கே அடைக்கலமாக இருங்கள்; மற்றவர்களிடம் புகலிடம் தேடாதீர்கள்.” மற்ற ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு மதங்களைப் போலல்லாமல், இந்த குறிப்பிடத்தக்க வார்த்தைகள் ஒரு வெளிப்புற நிறுவனத்தைச் சார்ந்து இல்லாமல் துன்பத்திலிருந்து விடுதலையை அடைய சுயமுயற்சியின் முக்கியத்துவத்தையும், தீங்கற்ற இரட்சகர்கள் மூலம் மீட்பைத் தேடுவதன் பயனற்ற தன்மையையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. மேலும், பல ஒருகடவுள் கோட்பாட்டு மத விழுமியங்களைப் போலவே, பவுத்த தார்மீக மற்றும் நெறிமுறை மதிப்புகள் எப்போதும் மதங்களுக்கு இடையிலான நல்லிணக்கம், அமைதி மற்றும் முன்னேற்றத்திற்கு முக்கியமானவை.(ஆங்கில மூலத்தின் தமிழாக்கம் – நக்கீரன்)
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.